all bright wonders like taehyung

11; daisy

🎶amnesia - just give me a reason.

"Ay iyi misin?" Hei'nin sesini algıladığımda kafamı gömdüğüm kitaptan kaldırarak ona baktım. Sara'nın saçlarını örüyor, bir taraftanda kaşlarını çatmış beni süzüyordu.

"İyiyim." dedim elimdeki kitabı kapatıp göğüsüme bastırarak. "Kitaba fazla dalmışım."

Hei Sara'nın saçlarını aniden bıraktığında ördüğü balıksırtı örük çözülmüştü. Sara garipsemiş gibi Hei'ye bakarken, Hei'nin gözleri üzerimdeydi.

"Kitabı ters tutuyordun Ay." dedi kuşkulu sesiyle.

Kitabı ters mi tutuyordum?

"Sadece biraz uykuluyum ondan olmalı. Dalmışım öyle. Ben gidip kitabı okuyacağım. Yazmam gereken kompozisyon var."

Hei'nin konuşmasına fırsat vermeden ayağa fırladım ve sınıftan adeta koşarak çıktım. Kendimi fazla kendimde değilmişim gibi hissediyordum.

Bahçeye inen merdivenlerin oraya geldiğimde hiç beklemeden basamakların birinde oturdum ve kucağımdaki kitabı açtım; matematikti.

Matematikten nasıl kompozisyon yazabilirdim ki?

Kafamı dağıtmak için iki yana salladım ve kitabın rastgele bir sayfasını açarak okumaya çalıştım. Ama sadece çalışmakla kalmıştım çünkü, harflerin ve rakamların döndüğünü görmemle kitabı kapattım.

Gözlerimi birkaç saniye kapatıp soluklandım. Ve tekrardan kitabı açarak okumaya çalıştım.

Han4i denk82m b82nsl lsl888888888?

Okuduklarım anlamsızdı. Aslında okuyamadıklarım.

Sakin ol. Derin nefes al. İçinden dörde kadar say.

Kitabı defalarca okumaya çalıştım ama bunu yapamıyordum. Harfler boğazıma ip geçiriyor, rakamlar ayaklarımın altındaki sandalyeni itiyordu.

Kitabı tamamen kapattım ve yanıma bırakarak cebimdeki kulaklıklarımı çıkarttım. Her zaman dinlediğim gür şarkını başlattığımda sesin gelmediğini fark ettim. Kulaklığım bozulmuş olmalıydı. O kadar çok dinlemiştim ki, o da haklıydı bozulmakla.

Şarkını kapatmadan kulaklığı kulağımdan uzaklaştırdığımda şarkının sesini duymaya başladım. Bedenim kaskatı kesilirken kulaklığı tekrardan kulağıma yaklaştırdım ve şarkı giderek boğuklaştı. Kulaklığı kulağıma taktığımda şarkı tamamen yok oldu. Kulaklığı kulağımdan çıkardım. Şarkının sesini duyabiliyordum.

Birkaç kez gözlerimi kırpıştırıp durum güncellemesi yaptım. Bunların hepsi yorgunluktan olmalıydı. Dün gece uyumadığım için zihnim yorgun düşmüştü evet, başka açıklaması olamazdı zaten.

Ben iyiyim.

Her şey yolunda.

Sorun yok.

Şarkını kapatıp kulaklığı cebime geri koydum ve ayağa kalktım. Okulun bahçesinde yürürken çınar ağacının orada birisi odak alanıma takıldı.

Bu kişi Taehyung'du.

Adımlarım istemsizce onun yanına doğru ilerlediğinde ne yaptığını tümüyle gördüm; küçük bir köpeği seviyordu.

Taehyung beni fark etmedi.

Yanımdaki kalın gövdeli ağaca yaslanarak onu izlemeye başladım. Üzerinde -çok şaşırmama rağmen- kapüşonsuz siyah düz bir kazak, siyah pantolonu vardı ve beyaz converselerini giyiyordu.