KARANLIK AŞK

Güneş

Medya:Çağan Kandemir
              Güneş Güler
            

Yine o lanet alarmın sesiyle gözlerimi açtım yine okul vardı her genç kız gibi bende okulu sevmiyorum neyse biraz daha böyle kalırsam geç kalacağım hemen yataktan kalktim kalkamadım desem daha iyi olur yorgana ayağım takıldı yere düştüm tabi kılasik sakarlıklarım hemen kalkıp elimi yüzümü yıkayıp dolabimdan formalarımı alıp giydim her genç kız gibi çeşit çeşit kıyafetim yoktu bu yıl sekizinci sınıfım ıyi bi okul kazanmalıyım derslerim cok iyi degil cokta kotu degil Demetle yani en yakın arkadaşımla hayalimiz Istanbul da okumak ama tabi babam burda Ankarada okumami istiyor kesin kararlı bu konuda.  Geç kalacaktım saçımı açık bıraktım çok uzadılar ama bana güven veren tek seydi çantamı alıp aşağı indim canım kahvaltı yapmak istemiyordu zaten her genç kız gibi kahvaltı hazırlayan bi annemde yoktu ya da kahvaltı yapmadigimda kızan yanlış anlaşılmasın annem var ama beni pek umursadigi yok anneme bi bakış atıp evden çıktım okula yürüyerek gidiyordum zaten pekte uzak değil giderken hep Ateşböceği yolunu kullanırdım buraya niye böyle demisler bilmiyorum burda hiç atesbocegide gormedim bu yol okula daha uzak ama burası bana ayrı bir huzur veriyor ağaçların hafif rüzgardan esintisi eski küçük bahçeli evler kırık kaldırımlar hepsi bu yola ayrı bi güzellik katıyor en sonunda okula vardım kapıdan girer girmez üzerime birinin atlamasiyla çiğlik attim tabi kim? Demet kızım kalk üstümden bogulucam diye şakadan azarladım sanada şaka yapılmıyor diye sürat asti.  Ama ben buna kiyamamki hemen sarılıp gönlünü aldım . Ben sevgiye alışık biri olmadığım için bunlar hep çocukça gelir . Sekizinci sınıf olmama rağmen hep olgun olduğumu söylerler . Insanın yaşadıklari kişiyi olgunlaştırıyor benimde öyle oldu yüzünü çok nadir gördüğüm babam beni umursamayan annem kardeşimde yok zaten bunları düşünürken kantine gelmiştik tabi Demet kahvaltı yapmadigimi  anlamıştı  hemen sıraya girdik iki kola ve iki tost aldık baş olan masalardan birine oturduk .  Demetle hayalimız aynı liseye gitmekti hep çabalamami istiyordu ama kazansamda babam gondermeyecek bu yüzden hep Demet bana kızıyor yinede çalışmamı söylüyor ve ben hep onu geçiştiriyorum. Zil çaldı toparlanıp  sınıfa çıktık sınıf bu gün ayrı bi sessizdi ee tabi sınav yaklaşıyor. Ders matematik tabi çok iyi olsamda hep uyurum . Demetin sesiyle gözümü açtım ne çabuk öğle arası olmuştu canım bir şey istemiyordu ama Demetin ısrarlarıyla yemekhaneye gidip sıraya girdik yemeği alıp masaya oturduk sonra sınıfa çıktık ders boşmuş toparlanıp dışarı çıktık Demeti yolcu ettim o servisle gidiyordu. Eve gidesim yoktu bende her zaman gittiğim parkın yolunu tuttum. Boş olan bankın birine  oturdum on dört yaşındayım hayatın sadece ilerlemek için ilerliyor bu hayatta en çok anne sevgisini isterdim başım sıkıştığında sığınacağım, üzüntümü ,sevincimi palasacagim hiç değilse hatalarim ya da doğrularında yanında duran birinin varlığı tabi bunlar bana çok uzak.  Hava kararmaya başlamıştı evin yolunu tuttum yolda bir birlerini sevdikleri yüzünden okunan yaşlı bir çift gördüm seneler geçmesine rağmen sevgileri bitmeyen bir çift acaba benide böyle seven biri olur muydu ? Hiç degilse yanımdaki boşluğu dolduran. Eve gelmiştim kapıyı açıp içeri girdim annem ve babam her zamanki gibi yoktu yukarı çıkıp üzerimi değiştirdim aşağı inip dünkü yemekleri ısıtıp yedim . Ders calismaliydim dersin başına oturdum dersim bittiğinde çok geç olmuştu su içmek için aşağı indim babam mesaiye kalmış olabilir ama annem hiç bu saate kadar gecikmezdi bi gariplik vardı yukarı çıkıp yatağa girdim yarın olacaklardan habersiz gözlerimi yumdum.

Gözlerimi açtım ama lanet alarmın sesiyle degil aşağıdan sesler geliyordu sabah sabah bi garplik vardı hemen yataktan kalkıp  aşağı indim. Karşı koltukta babannem ağlıyordu ve bütün akrabalarim burdaydi bi müddet öylece kaldım üzerindeki şoku atlatınca biri bana burada ne olduğunu aciklasin diye bağırdım hiç görmediğim bi kadın yanima gelip sarıldı hemen itip sen kimsin dedim ben halanim dedi var olduğunu bildiğim ama yüzünü hiç girmediğim halam sakince baban dedi ne oluyodu anlamıyorum ve başın sağolsun dedi o an basimdan kaynar sular döküldü sevgi görmesemde yikildim hayattan yine bir darbe daha almıştım hayat hiç adil değildi ayakların beni taşımıyordu öylece yere yığıldım gözlerim karardı sadece basimda bana seslenen sesler vardı sonra onlarda kayboldu ve karanlik.

Gözümü yavaş yavaş araladım ışığa alışması biraz zaman aldı neredeydim ben ne olmuştu bana sonra her şey aklıma geldi ne yapacaktım annem nerdeydi neden bana sarılıp acımı paylaşmamıştı kapı açıldı bi umut kapıya baktım halam gelmişti yatağın yanına oturdu bi müddet birbirimizin yüzünü inceledik çok büyümüşsün dedi dediğini umursamadan annem nerde dedim yüzüme acır gibi bakıp cebinden çıkardığı mektubu bana uzattı açtım basında ismim vardı banaydı yani..
Güneş Güler
Güneş artık gerçekleri öğrenmelisin babanla birbirimizi çok sevdik  ve bir gun bana evlenme teklifi etti kabul ettim evlendik her şey çok iyidi cok mutluydum sonra hamile olduğumu öğrendim hazır değildim anne olmaya aldırmayı düşündüm babana söylediğimde çok mutlu oldu hazır olmadığımı söyleyemedim doğurmaya karar verdim her şey yolundaydı baban çok heyecanlıydı sürekli oturup hayal kuruyorduk böylelikle sekiz ay bitti bi akşam birden sancılarım başladı erkendi hemen hastaneye gittik sen dogdun ve ben o gün bir daha anne olamayacağımı öğrendim yikildim baban eve geldiğimizin ertesi günü başka kadına gitti babanı senin yüzünden kaybettim bu senin suçundu hayatımı maffettin ve benim sana olan sevgim o gün bitti baban yok artık ve sana daha fazla katlanamam umarım ıyi olursun
Annen

Öğrendiklerimle bittim nefes alamıyordum göz yaşlarım benden habersiz akiyordu artık demek annem bunca yıl beni suçlu tutmuştu peki benim suçum neydi dünyaya gelmek mi peki bundan sonra nolcakti artık kimsem yoktu halam bana sıkıca sarıldı buna ihtiyacım vardı peki bundan sonra nolcak diye sordum bilmiyorum uyu dinlen yarın konuşuruz dedi son kez sarılıp gitti . Gözlerim kapanana kadar ağladım ve sonra uyuya kalmışım. Sabah uyandığımda yine güne berbat bi halde başladım yüzümü yıkayıp asyagi indim herkes oturmuş bir şey tartışıyordu babannem yanını gösterdi gidip oturdum. Kızım ben artık yaşlandım sana bakamam vekaletini halan aliyor dedi konuşmadım sadece kafa salkamakla yetindim halam eşyalarını hazırla kahvaltıdan sonra çıkacağız dedi gidip valizimi topladım kapı çalıyordu kapıyı açtığımda Demeti gördüm hemen sarıldı bana güven veren tek kişiydi Güneş benim yeni haberim oldu çok üzgünüm boş ver önemli degil Demet benim sana bir şey söylemem gerekiyor dedim dinliyorum dedi ben gidiyorum dedim nereye İstanbula dedim hemen gözleri dolmuştu sıkıca sarılıp böyle olmasını istemezdim dedim enistem gelmişti artık gitme vaktiydi Demet beni sık sık ara sakın unutma tamammi dedi ona son kez sarılıp eniştemin son model arabasına bindim artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını o an anladim ve son kez evime çocukluğuma vada ettim yaşlar zaten istemsiz olarak gozlerimden akiyordu.