ყველაფერი კარგად იქნება...

9

კოცნის შემდეგ უბრალოდ მოაჩერდა ჩემს სახეს.
- არ მჯერა! ამბობს და მიყურებს ისევ
- რა არ გჯერა?
- ის რომ ესეთი რამ მითხარი შენ მე...
- და რატომ ?
- რა რატომ?
- რატომ არ გჯერა?
- არვიცი... უბრალოდ არ მჯერა. მითხრა და ისევ მაკოცა მერე ჩახველების ხმა მოგვესმა.
- ამ... უკაცრავად, ვაის ხომ არ დალევთ?
თქვა აწითლებულმა ქალმა. იქნებ ვინ არის და ჩვენ რას ვაკეთებდით. სახე მაშინვე ამიხურდა ჰარიმ კი სიცილი დაიწყო.
- ნუიცინი. ვუჩქმიტე. თვითონ წამოდგა გვერდზე გადამსხვა და იმ ქალისკენ წავიდა. ხელი მოჰკიდა და მერე ჩემს გვერდით დაჯდა, ქალიც გვერდით მოისვა.
- დედა, გაიცანი ეს ოლივია არის ილოვია ეს კი დედაჩემია ანა.
- სასიამოვნოა. აწუთლებულმა გავუცინე.
- ჩემთვისაც თბილად კითხრა ქალმა.
- აჰ.. გაწითლდა. სიცილი დაიწყო ჰარიმ.
- ჰარი! უთხრა მკაცრად ქალმა მე კიდე გამეცინა- გაჩერდი ჰარი! უჩქმ8ტა ქალმა- მე რაიმეს მოვამზადებ და ვივახშმოთ! თქვადა დაგვტოვა მარტო.
- მეც კოგეხმარებით. ვუთხარი თუმცა უარი კითხრა.
როცა ანამ დაგვტოვა ჰარიმ გაბრაზებულმა შემომხედა
- რა? ვკითხს გაკვირვებულმა
- რა? მას თუ დაეხმარებოდი მე მარტოს დამტოვებდი აქ?
- ჰარი ნუ იქცევი ჭირვეულივით.
- ესეიგი ჭირვეული ვარ?
- კი!
- წამოდი ოთახში ავიდეთ ჩემთამ
- რა? არა !
- ნუ ხარ სულელი უბრალოდ წამოდი.
- კარგი. ვთქვი და კუდში გავეკიდე. შესვლისთანავე კარები დაკეტა ოთაცის და საწოლზე დაჯდა.
- აბა? ვკითხე მას
- რა ?
- აქ რატომ ამოვედით?
- ზოგადად ამ შმეტვევაში სხვებ
- არ მაინტერესებს სხვები რა აკეთებენ! ვუპასუხე გაბრაზებულმა
- კარგი ნუნიბუტები და სხვათაშორის მე იმას არ ვგულისხმობდი
- აბა რას გულიახმობდი?
- არაფერს უბრალოდ დაძინებას და ჩახუტებას.
მე.წარბები ავუწიე.
- მართლა! მიპასუხა და ხელები აწია
- არა ჯერ დედაშენი ამზადებს რაღაცას და ძალიან უხერხულია.
- მაშინ უბრალოდ ჩამეხუტე და არ დავიძინოთ.
მე ჩავუცინე და მისკენ წავედი. ხელები მომხვია და საწოლზე წამოვწექით მან უკნიდან ჩამეხუტა