ყველაფერი კარგად იქნება...

13

- ჰარი მართლაც ძალიან ლამაზი ადგილია. ვეუბნები ჰარის მას შემდეგ რაც ერთ-ერთი მთუს გირაკზე ამიყვანა და დათოვლილ პატარ-პატარა, პატარა ფერადი ნათურებიტ მორთულ სახლებს ვუყურებდით. ასევე ლამაზ ტბას რომელიც გაყინულიყო და ყინულის გამო უფრო მეტად გალამაზებულიყო. აქა იქ დაინახვდით მხოლოდ ხალხს რადგან ღამე იყო, ციოდა და თან ისეთ ადგილას ვიყავიტ ნამდვილად იშვიათად დადიოდა ხალხი.
***
სახლში შევედით. ოატარა სახლი იყო. სითბო სასიამოვნოდ მოედო ჩემს ორგანიზმს ამდენი ყინულის და თივლის შემდეგ. სახლშუ ნამდვილად ლამაზი იყო, მორთული, ხისგან შეკეთებული. ორ სართულიანი დიდი საწოლით და მოკლედ დიდი კომფორტულობა გვქონდა. ბედნიერმა საწოლზე დავეშვი და ღრმად ჩავისუნთქე. სიამოვნებას მანიჭებდა აქ ყოფნა და მასთან ერთად ყოფნაც. ჰარი გვერდით მომიწვა.
- დავიძინოთ?
- კარგი. ვუპასუხე და მეორე მხარეს გადავტრიალდი მან კი ხელები კომფორტულად მომხვჯა მალევე ჩამეძინა.
***
ღამით ისევ მეღვიზება ჰარი რაღაცას უყურებს მე მისკენ ვტრიალდები და მის მობილურში ვიცქირებირ ომ გავუგო რა ხდება თუმცა არაფერი რაღაცას თამაშობს.
- როდის გაიღვიძე?
- ეხლახანს.
- მე ვერ დავიძინე. ამბობს და მობილურს გვერდით დებს. მისი ყურადღება დიდ სიამოვნებას მანიჭებს.
- მეც აღარ მეძინება. ვამბიბ მოწყენიკი.
- ძეგვიძლია რომ სხვა რამეებით დავჯავდეთ
- თუ შეიძლება მრავლობითში ნუ გულისხმობ ვიცი მაინც რისი თქმაც გინდა.
- მერეე ?
- ჰარი! ვსაყვედურობ თუმცა არ მისმენს და კისერში მიწყებს კოცნას, ნელა მაისურს მხდის და ჩემს შორტებსაც აყოლებს...
***
დილით მეღვიხება და ვნახულობ უკვე 10 საათია. ფეხზე ვდგები. მიუხედავად გველაფრის არ მინდა რომ ჰარის წინ შიშველმა ვიარო ეს უხერხულად მიმაჩნია ამიტომაც შიშველ სხეულზე ნაჭერს ვიხვევ და მერე აბაზანისკენ მივდივარ ბანაობის შემდეგ იქვე ვიწყებ თმების გაშრობას. არ მიყვარს თუმცა გარეთ გავალთ და შემცივდება. გასვლის შემდეგ ჩაცმას ვიწყებ. ნაცრისფერ სპორტულ შარვალს და დიდ ფუმფულა მაისურს ვიცმევ მერე კი ჰარის გვერდით უბრალოდ ვწვები. მალე ისიც იღვიძებს დახელებს წელზე მხვევს. მე საწოლიდ საზურგეზე ვიყავი მიყუდებული მან კი თავი კალთაში ჩამიდო. თმებზე მოცერება დავიწყე ის კი თავისი ხელით ნაზად მეხებოდა ფეხებზე თიტქოს თამაშობდაო.
- დიდიხანია რაც გაიღვიძე?
- ათი იყო რომ გამეღვიზა და რავიცი აბა...
ფეხზე წამოდგა და აბაზანაში წავიდა მალევე კი გამოვიდოდა. შავი სპორტული, ამავე ფერის მაისური და ჟაკეტი მოირგო, მერე კი ბოტასები ამოიცვა.
- სად მიდიხარ?
- შეშისთვის. დაგვახვედრეს თუმცა მიყვარს ეს საქმიანობა.
- მეც წამოვალ რა..
- არა შენ გაცივდები მალე დავბრუნდები გპირდები. მეუბნება და მკოცნის მერწ კი სახლს ტოვებს. მე საწოკი მივალაგე და მაცივარში საჭმლის შემოწმება დავიწყე, მერე სპაგეტი მოვამზადე გაზი გავთისე და დაგემოვნება გადავწვიტე თუმცა კარზე ხმა გაისმა.
- ალბათ მოვიდა! ვთქვი და გახარებულმა წავედი კარისკენ.
ხტუნვით მივედი და.აკრი დაუფიქრებლად გამოვაღე თუმცა არა ჰარი არამედ სხვა, ჩემი ცხოვრების დამგრევი ნაბიჭვარი ბიჭი. ჯერ ვიფიქრე რომ ვიკივლებ თქო რადგან ჰარი ძალიანა ხლოს იყო სახლიდან ზუსტადაც კი ვიცოდი სად და რომ გავქცეულიყავი მივასწრებდი თუმცაღა ვჩერდები და თავს ძლიერად ვიჭებ.
- ამ ლამაზ ადგილას შენნაირი ნაბიჭვარების ადგილს ვერ ვხედავ მე. დავიწყე საუბარი მკვახედ.
- ეს უფრო მეტად სექსუალურს გხდის ოლივია!
- რა ჯანდაბა გინდა?! მის " ხუშტურს " ვაიგნორებ და საქმეზე გადავდივარ.
- შენი კ9ნახულება...- თქვა სერიოზულმა თუმცა - შენთან საქმე მაქვს და თუ გამაგდებ და არ შემომიშვებ ინანებ გპირდები.
- ჰარი მალე დაბრუნდება.
- ვიცი თუმცა მეც ბევრი არაფერი მაქვს სათქმელი.
დანაბებული ვიწევიდა მას შიგნით ვუზსვებ. ის მდივანზე თავსდება და ოთახს აკვირდება.
- იქნებ ამაღერღო რა ჯანდაბა გინდა რადგან შენთვის ნამდვილად არ მცალია.
- ყველაფერი იცვლება! ადრე ჩემთვის ყოველთვის გეცალა და ჩემს გამო თავსაც გასწირავდი... - მას გაკვირვებული ვუგურებ- ხო რაიყო გავუგე რომ თავის მოკვლა გადაწყვიტე
- საიდან
- მაგას მნიშვნელობა არ აქვს.
- ვისთვის როგორ
- მე სხვა საქმე მაქვს.
- გისმენ! ვამბობ მკაცრად.
- უნდა შევრიგდეთ.
- ხო კარგი ხუმრობაა ეხლავე გააჯვი აქედან კლოუნო.
- როგორ გაუზრდელებიხარ ჰარის. აწწ გამოსწორება გჭირდება
- ჰარიმ კი არა შენმა საქციელებმა და სანამ უარესი გაკადრე მომცილდი.
- თუ არ შემირიგდები მთელს ოჯახს ამოგიწყვიტავ, ამას არ დავჯერდები და ჰარისაც ზედ მივაყოლებ. შენ! შენ ჩემთან წამოხვალ და ჰარის ეტყვი რომ აღარ გიყვარს. მასთან იმაზე მეტი გგქონდა ვიდრე ველოდი და ეხლა რა მიზეზით მეტყცი უარს? მასთან იწექი ვიცი
- ნაბიჭვარო იდიოტო რომც მოვკვდრ არასდროს დავწვები შენთან
- შენს ნებაზე რომ იყოს კი!
- უნებართვოდ თითს ვერ მომაკარებ
- სენ ვერ მაგრამ ამას შენს ოჯახზე ვერ ვიტყვი, აჰჰ შენს საწყალ მამიკოს კიდევ სჯერა ჩემი, მხოლოდ შენი ძმა არის ცოტა გიჟი
- მასზე ასე ნუ საუბრობ
- ვისაუბრებ ისე როგროც მინდა.
- 2 დღეს გაძლევ ეს ვემიმმისამართია. ორშაბათს თუბარ მოხვალ ჰარის გვამს ნახავ საღამოსვე და სამშაბათს დიდლით შენი ოჯახის წერვებს საბედისწერო რამ შეემთხვევათ წვეულებიდან წამოსულებს.
- შენ ნაბიჭვარო
- რა გინდა ის მიწოდე შენ დაგიბრუნებ.
თქვა და ადგა მერე კი დამტოვა.
გაშეშებუკი ვიდექი და შემდეგ კარზე ხმა გაისმა. ეს ნამდვილად ჰარია დარწმუენბული ვარ.
კარს ვაღებდ ა არაფერს ვიმჩნევ ის ტუჩებზე ნაზად მკოცნის და შემოდის შემდეგ ბუხრისკენ მიდის.
- რა კარგი სუნია!
რა მოამზადე ?
- სპაგეტი. ვეუბნები მოკლეხ- მე აბაზანაში გავალ და მოვალ მალე.
შევდივარ თუ არა აბაზანაში მაშინვე კარებს ვკეტავ და წყალს ვუშვებ მერე კი ამდენი ხნის შეკავებული ცრემლები მომდის და ლოყებს მისველებს.
იქნებ ჰარის ვუტხრა? მან ხომ მითხრა რომ ჩემთვის ყოვლისშემძლეც იქნებოდა. მითხრა რომ ვუყვარვარ ხა დამიცავს! მაგრამ ჩემი ოჯახი?! ოჯახი რომელმაც გამზარდა, მიმაღებინა განათკება. ოჯახმა რომელმაც საუკეთესო ცზოვრება მაჩუქა და ზრუნველობა არ დამაკლო. რა ჯანდაბა გავაკეთო! ან იქნებ და ჰარიც არ არის ყოვლისშემძლე და მაქსმა აჯობოს? იქნებ და მას რაიმს მოუვიდეს და დავკარგო? სამუდამოდ!
***
მე დაჰარი საჭმელზ მივუსხედითმ საუბრისგან თავს ვიკავებ და სრაფერს ვამბობ
- ოლივია აკრგად ხარ?
- კი. ვპასუხობ და ნერწვს ვყლაპავ თიტქოს და ვიღაც მახრჩობს. მაშინვე წყალს დავწვდი თუმცა არ მიშველა.
- წამოდი გარეთ გავიდეთ და ვისრიალოთ... არ გინდა?
- არა მგონი გავცივდი ჰარიდა მირჩევნია დავრჩე. შენ წადი
- არა მეც შენთან დავრჩენი
- არა გადი ვიცი რომ მალე დაბრუნზები მე ჩავწვები და მალე დამეძინება შენ კი რაუნდა გააკეთო მარტომ? მიდი წადი
- არ გეწყინება?
- არა! ის მაშტერდება- ჰარი არ მეწყინება მარგლა- ვეუბნები და გადიემბას ვცდილობ.
- ლარგი მაშინმიდი დაწექი  მე ავალაგებ და თბილად ჩაწექი საწოლში.
- კარგი მადლობ! ვეუბნები. ის შუბლზე მკოცნის მე კი საწოლისკენ მივდივარ და საბანში ვეხვევი თავიდან ბოლომდე. როგორ მინდოდა ეს დღეები კარგად გამეტარებინა და მშვიდად ვყოფილიყავი! მხოლოდ მე და ჰარი!
***
დილით ვიღავ ლიყაზე მკოცნის.
- დილამშვიდობის! ვეუბნები მას და ვცდილობ გავიღიმო თუმცა აშკარად ამჩნევს დომ მოწგენილი ვარ
- მოდი დავბრუნდეთ ქალაქში გინდა?
- მგონი დილით ადრე წასვლას დღეს წასვლა სჯობს
- მართაკი ხარ. მეთანხმება. ჩვენ ბარგს ვაკაგენტ და პარიზში ვბრუნდებითმ
გზაში ჰარი ცდილობს სიმღერაში ამიყოლიოს. მე ხომ ეს დღე დამრჩა და ამის შემდეგ მას ვეღარ ვმახავ არა?! თვალებზე ცრემლი მადგება, თითქოს და ჰაერი ამომიწურეს, საკუთარ თავზე და ჩემს ცზოვრებაზე უკვე გული მერევა.
- კარგად ხარ?! ამბობს დაბნეული
- გააჩერე! ვყვირი და მაშინვე ვვდები მანქანიდან. გზის ბოლოში მივდივარ და გულის რევა მეწყება მაშინვე. მერე კი ტირილი მივარდება
- რა გატირებს? ოლ... - აჰრი დაბნეული მიყურებს და იმუხლება. სალფეთს და წყალს მაწვდის. პირს ვიწმენდ და მერე წყალს ვივლებ პირში მერე კი აზალ წყალს ვსვამ. ზ რატომ ტირი?
- არაფერია! უბრალოდ ბავშობდიან გულის რევის შემდეგ თვალები მტკივდება და მისით მეტირება
- ასეთი რამ პირველად მესმის!
- ხო... მოდი წავიდეთ კარგი?
- კარგი. მეუბნება ხელს მაწვდის და მანქანაში ვჯდები. ღვედს ვიკრავ და სკამს ვეყრდნობი მალევე ვხბდები რომ მეძინება კიდეც...
_____________________________________________
დადადადააამმმ... ესეც ახალი თავი. რას ფიქრობთ? ოლივიამ რაუდნა ქნას ? უნდა დათანხმდეს თუნუნდა უთხრას ჰარის? ( მე კი გადავწვიტე უბრალოდ თქვენი აზრიც მაინტერესებს)