İHANET (TAMAMLANDI)

20. Bölüm

***

Yaren ve Kemal mükemmel bir hafta sonu geçirmiş bambaşka insanlar olarak dönmüşlerdi işlerinin başına.İkilideki değişikliğin herkes farkındaydı.Fehmi bey oğlunun bu hallerini gördükçe keyifleniyordu.Can dostunu arayıp hal hatır sorduktan sonra ''Akif'im oldu bu iş he ne dersin bizim hayta sırıta sırıta geziyor galiba iyi bir şey yaptık''dedi gururlanarak ''devrem Yaren'imde cıvıl cıvıl kızımı mutlu görmeyi çok özlemişim iyi ki uymuşum senin aklına da girmişim bu işe'' dedi keyifli bir kahkaha ile iki dost bir süre daha sohbet ettikten sonra kapattılar telefonları ikisininde keyfine diyecek yoktu.

Yaren ve Kemal'in geçirdikleri güzel tatilin üstünden 2 ay geçmiş ikili her geçen gün daha sever olmuştu birbirini. Kemal Yaren'i sürekli yanında istiyor kendi evinde kalmaya ikna edemediği zamanlarda gece bir bahane bulup Yaren'in evine gidip orada kalıyordu.Güzel geçen bir cumartesi akşamından sonra keyifli bir sabaha uyandı Yaren, sevdiği adamın yanında güne merhaba demenin tadına doyamıyordu.Usulca kalktı yataktan ve sabahlığını geçirdi üzerine, mutfağa inip sevdiğine kahvaltı hazırlamaya başladı. 

O sırada kapı çaldı.Yaren bilseydi eğer kimin geldiğini asla açmazdı kapıyı. Koşarak kapıya gitti kim geldiyse bir daha kapıyı çalıp Kemal'i uyandırmasını istemiyordu.Kapıyı açtığında onu karşısında görmeyi hiç beklemiyordu''sen... senin ne işin var burada hemen defolup git buradan!'' dedi kapıyı kapatmaya çalışırken engel oldu ona ''Yaren dur dinle lütfen '' dedi.Yaren onu görmek istemiyordu helede hayatı bu kadar güzel giderken.''dinleyecek hiç bir şey yok sen benim için öldün'' dedi buz gibi bir sesle ''Yaren biz kardeşiz yapma lütfen beni bir dinle affetmeni beklemiyorum ama en azından dinle'' dedi.Evet gelen Yaren'in ablası Yasemin'di. ''Yasemin sen benim için ihanetin vücut bulmuş halisin kardeş falan değiliz biz kardeş kardeşe senin bana yaptığını yapmaz. Sen benim hayatımı mahvettin. Ne o mutlu olduğumu duydun sevgilimi elimden almaya mı geldin? Ama söyleyeyim bu kez ne ben eski Yaren'im, nede yanımdaki adam o insan müsveddesi gibi haysiyetsiz bir adam, yani buradan sana ekmek yok Yasemin elimden bir kaza çıkmadan defol git''.Yasemin duyduğu zehir zembelek sözlerden sonra kardeşinin onu dinlemeyeceğini anlamıştı.Zaten tahmin ediyordu sadece denemek istemişti.

Yaren kapıyı kapattı ve olduğu yere çöküp uzun zaman sonra hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladığı an onu saran güvenli kollara sığındı dahada şiddetlendi ağlaması bağıra bağıra ağlıyordu sanki içindeki acıyı bağırarak söküp atabilirmiş gibi.Kemal''tamam geçti meleğim ben yanındayım'' diyor onu sakinleştirmeye çalışıyordu ama nafile.Yaralı kadınından gelen her çığlıkta kalbine kızgın demirler saplanıyor acısını söküp alamadığı için kendisine kızıyordu. ''sen benim ablam değilsin sen ihanetsin'' diye bağırıyor ''Kemal çok canım acıyor nefes alamıyorum n'olur kurtar beni bu acıdan'' diye yalvarıyordu. Sevdiği kadın ağladıkça Kemal'de ağladı. Acılarına çare olamadığına ağladı... Kadınını koruyamadığına ağladı... Onu bu kadar acıtırlarken o hayatında olmadığı için ağladı... Birbirlerinden önce başkasının adının yazılmış olduğu kadere ağladı...

Yaren'in ağlamaları 1 saatin sonunda yerini iç çekişlere bırakmıştı.Mahvolmuştu 1 saatin içinde yıllardır yaşadığı acılar tekrar çöreklenmişti üzerine. O bırakmıştı geçmişini ama geçmişi onu bırakmayacaktı anlaşılan.Kemal sevdiği kadını bir çocuk gibi kucağına aldı bitkin görünüyordu minik kadını.Banyoya götürüp küvetin kenarına oturttu onu ve suyu ayarlayıp küveti doldurmaya başladı bir yandan usul usul çıkardı kadınının üzerini sonra küvetin içine oturttu onu, usulca kendisi de ardından girdi. Usul usul yıkadı sevdiği kadını sanki acılarından arındırabilirmişcesine. Şefkat ile okşadı bütün bedenini sakinleştirdi kadınını. Önce kendisi çıktı duştan beline havlusunu sardı sonra kadınını alıp havluya sarıp kucağına alıp odasına götürdü.Küçük bir çocuk gibi üzerini giydirdi ve tekrar kucaklayıp makyaj aynasının önüne oturttu onu. Yaren hiç bir şeye tepki vermiyor boş boş bakıyordu oysa içinde ne fırtınalar... Usul usul taradı yaralı kadının saçlarını sonra aynı özen ile kuruttu ve tekrar kucaklayıp yatağına yatırdı.Gidip üzerini giydi ve yanına uzandı hiç konuşmadı Kemal bunları yaparken varlığıyla yanındayım geçti diyordu.Meleğini göğsüne çekti ve saçlarını okşayarak uyuttu onu ne çok ağlamıştı bugün gözünden her akan damla bir asit yağmuru olup Kemal'in yüreğine yağmıştı. Oysa ne güzel planları vardı bu akşam için. Ömrümün geri kalanı ol diyecekti ona. Elini sonsuza kadar tutmak için söz verip aynı sözü alacaktı Yaren'den. Soyadım ol diyecekti ona ama hayat yine acımamış kendi bildiğini yapmıştı.

 Yaren akşama kadar uyudu Kemal'de başında bekledi uyurken içini çekiyordu ve daha çok acıyordu içi. Yatakta kıpırdamaya başlayınca uyanacağını anladı Kemal hemen saçlarını okşamaya başladı. Genç kadın zor da olsa gözlerini açtı ama başına giren ağrı ile tekrar kapatıp yüzünü buruşturdu Kemal sessizlik oyununu bozdu ''iyi misin meleğim bir yerin mi ağrıyor'' diye sordu endişe ile. ''başım ağrıyor dedi zor çıkan sesi ile sesi kısılmıştı.Kemal ''tamam sen yat ben hemen ağrı kesici getiriyorum'' dedi ve hızlı hızlı mutfağa gidip bir sandviç hazırladı yanına bir portakal suyu ve ağrı kesici koyarak koşarak odaya geri döndü.Yalnız bırakmak istemiyordu Yaren'i.