Her sabah olduğu gibi bu sabahta annemin bağırışlarına uyandım.Yatağımda doğruldum ve banyoya gidip bir duş aldım.Ve yine her sabah olduğu gibi aynada kendime bakıp bu halim için binlerce küfür ettim.Dolabın karşısına geçip pantolon ve tişört giydim.Evet dolabım da bir tane bile elbise yoktu çünkü ben o elbiselerden hiç birinin içine giremiyordum 17yaşında olmama rağmen çok kiloluydum ve kendimi durduramayıp çok yemek yiyordum.Kıyafetlerimi giydim makyaj yapma gereği duymadım yapsam da birşey değişmeyecekti zaten.Gözlüklerimi de takıp aşağıya indim.
- Günaydın Ada kahvaltı hazır.
- Günaydın niye bu kadar üzgünsün? Ve yüzüne ne oldu. Yine mi dövdü seni buna neden izin veriyorsun ki.
- Öyle olması gerekiyor.
- Hayır gerekmiyor.
yemeğimi yiyip evden çıktım. Hiç arkadaşım yoktu. Hayatım bok gibiydi.Okulun eziğiydim ben kimse tarafından sevilmeyen bir eziktim.Ve evet annem onu düşünmeliydim bu daha fazla böyle devam edemezdi.Okul her zamanki gibi sıradan dı.Sınıftakilerin yaptıkları tek şey benimle alay etmekti.Üzülmüyordum alıştımıştım buna artık.
Aa sıradan mı dedim ben bugün farklı birşey olmuştu evet hoşlandığım çocuk ta bugün benim le alay etmişti. Ve evet bu çok fazla olmuştu değişmeye karar vermiştim. Bu sefer çok ciddiydim.Artık ezik olmayacaktım ben herkesi ezecektim kimse beni ezemiyecekti buna izin vermiyecektim.Herkes benim nasıl biri olduğumu görecekti.
