Benimki Çok FARKLI (tamamlandı)

Bölüm 20

Ayşe teyzenin güler yüzüyle kapıyı açmasıyla ben de gülümsedim.

Arkamı dönüp bir daha bakamamıştım. Kalbim onu öyle görmeye dayanamıyordu...

İçeri girerek ilk önce elimdeki kek tepsisini mutfağa koydum sonra antrede dış kıyafetlerimi çıkardım. Beni izleyen Ayşe teyzenin yanına gidip kocaman sarıldım.

"Bende bu yaşlı kadını unuttun sandım, güzel kızım."

Söyledikleriyle mahcup oldum. Gerçekten fazlasıyla ihmal etmiştim onu.

"Unutur muyum hiç Ayşe teyzem..."

Söylediklerimle sarılma faslımız bitmişti. Bana bakarak gülümsedi ellerimi tutup omzumu sıvazladı. Bakışlarında şefkat vardı bu kadının. Ona bakınca içtenlikle gülümsüyordum bende.

"Ne kadar güzel olmuşsun böyle."

Onunla ilk karşılaştığımızdaki gibi değildim tabi. İlk karşılaşmamızda saçlarım açıktı. Pantolon ve üzerimde kısa bir bluz vardı.

Şimdi ise boydan pudra rengi bir elbise giymiştim. Elbiseme uygun bir yemeni takmıştım. Büyük ve güzel bir değişimdi hamdolsun...

"Çok yakışmış Reyhan'ım, maşaallah... Seni böyle görmek ne güzel," demesiyle utangaç bir şekilde gülümsedim.

İkimizde birbirimize bakıp gülücükler dağıtarak odaya geçtik. Ayşe teyzenin tam karşısına oturup halini hatırını sordum. İlk gördüğümden daha iyiydi bu beni çok mutlu etmişti.

Biraz daha sohbet ettikten sonra mutfağa geçip ikimiz için çay ve kurabiye birde yapmış olduğum keki tabaklara koydum. Sehpaya koyduktan sonra yerime oturdum.

"Çok şükür yanlız değilim artık kızım. Güzeller güzeli bir kızım ve aslanlar gibi iki tane oğlum var."

Son söylediği ile içtiğim sıcak çayı hafif püskürttüm. Yaptığımın farkına çok sonra vardığımda "Ç-çok özür dilerim," dedim ve sehpadaki peçeteye uzandım.

İki tane oğlum var derken Berkay ile Mert'imi kastediyordu, yoksa ben mi öyle anlamaya çalışıyordum?

"Sağolsun hiç yanlız bırakmıyorlar beni torunum ile Berkay. Mutlaka hafta sonları ikiside gelir halimi hatırımı sorarlar yardım ederler. Bahçeyi de düzene koydular evi de. Bahçede ki çiçekleri gördün mü? O çiçekleri de ikisi ektiler."

Söyledikleriyle buğulanan gözlerimle Ayşe teyzeye baktım. Çiçekleri görmüştüm evet fakat o ikisinin diktiği aklımın ucuna bile gelmemişti. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırdıktan sonra gülümsedim.

"Evet çiçekleri gördüm. Ç-çok güzellerdi..."

Onun eli değmişse benim için ayrı bir güzeldi o çiçekler...

"O kadar emekle diktiler ki, onları görmeliydin Reyhan'ım..."

İnan görmeyi o kadar çok isterdim ki...

"Sen de ve o ikisinde ki değişim beni çok mutlu etti kızım."

Söylediği şey ile bakışlarım derinleşti. Ne değişiminden bahsediyordu Ayşe teyze? Sorup sormamak konusunda kararsız kaldım. Sormak istesem de nasıl soracağımı bilemiyordum. En sonunda dayanamayıp ağzımı açtım ve tam söyleyecekken Ayşe teyze konuştu.

"Namazlarını tam vaktinde kılıyor olmaları beni o kadar mutlu ediyor ki... Allah'a karşı ibadetlerini büyük bir titizlikle yerine getirmeleri helali haramı bilmeleri, günahlardan uzak durmaları, sakınmaları beni çok, çok mutlu ediyor. Cahiliye hayatından kurtuldukları için çok mutluyum."