Üvey Kardeş mi? WTF

#12

Bu hikaye kısa bir süre içinde yayımdan kaldırılacaktır. Okuduğunuz için teşekkürler yeni hikayem olan kuyruklu yıldıza profilimden erişim sağlayabilirsiniz. Kocaman öpücükler.💫

"Kızım." 

"Ben senin kızın falan değilim!" Çatallaşan sesimle hızla koşarak oradan uzaklaştım. Bahçeye çıkıp banka oturduğumda ders zilinin çalmış ve bahçenin boş olmasından rahatça ağladım. Ta ki ayazın koşarak yanımda bitmesiyle gözlerimi silip okulun camlarına diktim.

"İrem iyimisin" ordan iyi falan mı gözüküyordum ha?

"Ayaz git" aslında tamamen kalmasını istiyordum deniz ne bok yiyordu babasına hesap mı soruyordu yoksa umursamamışmıydı. Şimdi neden denizi düşünüyordum ki?

"O senin baban mı? " hızla ayağa kalkıp ellerimi göğsümde birleştirip ayaza döndüm.

"O benim babam falan değil tamam mı o bizi tamamen 2 yıl önce terk ettiğinde öldü.  Anlayabiliyo musun? " Fazla mı sert olmuştu yani sadece babam olup olmadığını sormuştu. Her ne kadar şu an karşımda benimle konuşmaya çabalıyor olsada onu affetmiş değilim elbette.

"Üzgünüm ben öyle demek istemedim"

"Ne demek istedin ya?"

"İrem sinirlerin bozuk ve bana bağırıyosun! "

"Ben mi bağırıyorum ha? Az önce iki yıldır görmediğim babamı gören küçükken iş seyehatlerine diye sandığım o adam benim annemi başka bi kadınla aldattığını öğrendiğim baba lakabına uymayan o adamla az önce karşılaşan sen değil bendim sinirlerimin bozuk olması sencede normal değil mi? " Ayaz ayağa kalkıp bana doğru bir adım attı hızlı bir hamleyle dudaklarımızı birleştirdiğinde karşılık vermeden ittirdim. Ama o dahada sert öptüğünde aklıma barda adama söylediği o iki cümle geldi "kız senindir". Tokatı yapıştırdığım gibi bağırmaya başladım.

"Sen kendini ne halt sanıyorsun? Benimle sevgili olduktan sonra barda bi adama satıp karşıma gelmiş birde beni öpüyormusun? Sana bu hakkı kim veriyor?  Doğru ya sen ayaz eroğlusun. Herkes sana itaat etmeli. Üzgünüm ama ben o herkesi kapsamıyorum kendine oynayabileceğin başka bi oyuncak bul! " Çantamıda aldığım gibi konuşmasına fırsat vermeden okuldan çıktım. Bu kadar fazla olayı kaldıramazdım. Temiz hava iyi gelirdi muhtemelen. Bir taksiye atlayıp sahile gitmemizi söyledim. Para rakamını uçuk bulsamsa hızla ödeyip taksiden indim.  Kendimi banka attığımda etrafıma bakınıp denizden arakladığım sigara aklıma geldi.  Çantamdan çıkarttığım dalı hafif buruşukluğuna aldırmadan dudaklarımın arasına götürdüm bir dakika çakmak?  Ahh almayı unuttum. Etrafıma bakındığımda sigara içebilecek tipe benzeyen hiç kimse gözükmüyordu. Yaşlı teyzeye umutsuz umutsuz yürürken kaykaylı çocuğun bana çarpmaması için dua ediyordum.

"Ehm pardon çakmağınız var mı!?"

"Cık cık cık yeni nesil çok kötü çok.  Kızım bu yaşta ne derdin varda sigara kullanıyosun bak ben bile bu yaşıma geldim ağzıma sürmedim." Kadına oflayarak baktım ve dudaklarımı araladım.

"Annemle babam boşandı annem bi oğlu olan adamla evlendi oğluyla sevgili oldum ve beni barda bi adama sattı tam o sırada başka bi çocukla karşılaştım ve o da öz babamın çocuğu çıktı yani üvey kardeşim bunu duyunca ben ağlarken beni barda satan eski sevgilim teselli ediceğine öptü ve bende buraya gelip kafa dağıtmak istedim bu yaşta bu dert az değilmi teyzecim" sözümü bitirdiğimde nefes nefese kalmıştım ve teyzenin gözleri irileşmişdi bir şey demesini beklemeden az önce çakmak aramak için kalktığım banka oturdum. Anlaşılan sigara bile içemeyecektim. Elimde sigarayla oynarken kaykaylı çocuğun yanıma oturduğunu farkettim. Elindeki çakmağı uzatıp

"Sanırım buna ihtiyacın var" dediğinde yüzüne bakmayı akıl edebildim.

"Ah evet" sırıtmaktan gerilen yüzünden bakışlarımı kaçırıp uzattığı kırmızı çakmağı alıp sigarayı dudaklarıma götürdüm. Daha önceden kızlarla arada bir denediğim için düzgün bir şekilde yakıp dumanı içime çektim. Çakmağı teşekkür ettikten sonra verip onunda cool bir şekilde sigarayı yakmasını izledim.

"Adın ne"

"İrem" soruyu cevapladıktan sonra benimde bir soru sormayı aklıma getirip

"Senin" diye ani bir şekilde sordum.

"Ayaz" sigarayı dudaklarıma getirip yanaklarımdan bir kaç yaşın süzülmesine izin verdim.

Çok çok çok üzgünüm çok geç kaldı ama bir çok şey yaşadım. Cenazemiz oldu ve çok yakın bir akrabamı kaybettim. Gerçekten çok kötüydüm ve bu durumda yazmamı beklemezdiniz herhalde.  Daha sonra toparlandım fakat okulla uğraştım kayıt okul kıyafetleri derken yazamdım. Daha sonrada annem wifimizi resetlemiş ve benimde internet paketim bitti. Simdi sınıfta yazıyorum ve dokuz olmama rağmen okulumda çok iyi ortam kurdum on ikiler on birlerle takılıyorum falan zaten eski okulumdan da bir kaç arkadaşım vardı herneyse sonuç olarak liseye başlayan herkese başarılar dilerim umarım sizinde wattpaddeki gibi bi hayatınız olur çünkü benim nerdeyse öyle her gün ayrı bi olay var hatta bi ara kendi hayatımı anlatan hikaye yazma kararı almıştım ama belki ileride yazarım. Neyse sonuç olarak artık okulda açıldığına göre çok sık bölüm paylaşamasamda elimden geleni yapmaya çalışıcam.  Seviliyosunuz sefkilikerim. :)