ARYA

18. Bölüm

      Nasıl bir kurgu yaşamıştım. Herkesin ince planlarını gerçekleştirmesine güle oynaya izin vermistim. Artik durdurmanın zamani çoktan geçmişti. İçimdeki hesaplasmam hep kendi hatalarim üzerineydi. Ama hatalı olan onlardı. Aylarca yasadigim gelgitler ,aglama krizlerim hayatimdan cikaramadigim ,cikarmak istemedigim hatayi kendimde aradigim icin yasadiklarimdi. Artik bitti.
- Neden bu?? Neden yani tek ogrenmek istedigim sebebi?? Yada dur dur istemiyorum. Hicbirsey ogrenmek istemiyorum. Çok buradan.. Git...
- Arya... Kizim bak... Yanlis anliyorsun . O senin kardesim affetmeliydim. Ne yapmami istiyordun?
- Çık dışarı. Bir daha bana kizim deme. Ne seni nede digerlerini görmek istiyorum.
   Onu elinden tutup kapinin dışına dogru iteledim. Kapıyı kapattim. Dışarıdan aglama sesi geliyordu. Benimse icimde hicbir duygu kırıntısı yoktu. Lilaysa olduğu yerde kalmis öylece bakiyordu. Mutfaga gidip bir bardak su aldim. Arkamdan Lila geldi..
- Arya..
- Sakin ,sakın birsey sorma bana.. Başıma bütün bu isleri açtılar ve simdi birsey olmamis gibi karsima gecip pişkin pişkin konuşuyorlar. Lanet olsun..
   Elimdeki bardagi lavabonun icine firlattim.
- Bitti.. Artik bitti... Biran önce bunlardan kurtulmak istiyorum.. Hiçbirine tahammülüm yok. Hemde hiç..
     Bu isi uzatmayacaktim. Bitmeli ve herkes hayatimdan çıkacaktı. Boyle bir zamanda su hale bak.. Tum dikkatimi düğüne vermeliydim.
- Bugun napiyoruz. ?
- Bugün mü? Şey eşyalar gelecekti. Onlarla ilgilenmemiz lazim.
- Tamam.. Hallederiz.
- Annen??
- Annem... Artik sadece siz varsiniz. O kadar. Lila...
- Evet..
- Burada kalmaya karar verdim.
- Gercekten mi? Cok sevindim de.. Hani gitmek istiyordun.
- Kacmak?? Kacmiycam. Ve su hayalini gerceklestiricem. Hatirladin mi?
- Fikrini ne degistirdim desem çok mu ileri giderim.
- Hayir... Kacmak istemiyorum. Bazan yüzleşmek gerekiyormuş. Ve farkettim ki yuzlesince asıl hatalilar açık veriyor..
    Yeterdi artik. Ben bedel odemistim. Sira onlardaydi.
    Bütün gün Lilanın gelen eşyalarıyla ilgilendik.  Onlari yerleştirdik. Fazlalari Efe ve Doruk un yardımıyla depoya indirdik. Şahane bir ev olmustu. O ogrenci evi modundan cikip ev havasına bürünmüştü . Eşyalar sadece ve basit ,özelliklede kullanışlı olmalarına dikkat etmisti. Aksam olduğunda ise yorgunluktan bitmistik. Aksam yemeğinde pizza siparis verip öyle yemistik. Bu kadar yorgunluğun uzerine birer kahve yapmis ve mutfakta sohbete başlamıştık. Lilanin konuyu açmasıyla gündem olmustum.
- Arya gitmiycek biliyor musunuz?
Efe şaşkınlıkla " Gercekten mi.? Çok sevindim. Desene grup yine toplanıyor."
- Galiba toplaniyoruz. Eskiyi özledik. Bir hayalimiz vardi. Ben hayalimizi gerçekleştirmek istiyorum. Çok büyük bir yer olmasina gerek yok. Kucuk bir yerle başlarız. Ama bizim olur. Kimler benimle?
     Efe itirazsız " ben varim!" dedi.. Lilayla ortak hayalimizdi. Onunda reddetmesi mumkun degildi. Doruk unda katılacağı belliydi. Olayi en kisa surede Emire de acip bizimle olup olmadığını ogrenmeliydim. Tabiki isteyen benimle olurdu.
     Düğüne son üç gün..
   Artik heyecan zirveydi. Bugun kina yapmaya karar vermistik. Bütün gün hazirlandik . Efe evden cikmadan yanimiza gelip
- Striptiz yok. Biliyorsunuz degil mi?
Lila gulerek
- Hayir askim.. Tabi ki...
   Nasilda evlenmistin ogun. Sonu hastanede bitmisti. Sanki simdi bana cok uzak geliyordu. Ben degildim onlari yasayan. Zaman gercekten bir şeyleri silmeye yetiyordu. Yaşananların yaşandığı kalıyor ,hepsi hafizamizda iyi yada kötü kategorisine geçiyordu. Kimini hazırlarken huzunlenirken ,kimindede guluyorduk. Benimseyen unutmak istedigim,ama tecrübe defterime yazdığım bir aniydi. 
     Bütün gece eglenmistik. Dans edip sarki söylemiştik. Bende aylardır gulmedigim,sarki bile soylemedigim gunlerime son vermistim. İste buydu. O gece sabaha karsi eglencemiz bitmisti. Aksama kadar neredeyse hic birimiz ayilamamistik. Rabia Efeler icinde durum farkli degildi. Aksam coktan olmustu. Uyanik birer kahve aldıktan sonra Efenin eve girdiğini duyduk.
- Kizlar nasilsiniz?
- İyiyiz askim.. Ama cok basim agriyor.
- Benimde .. Fazla kacirmisiz.
- Erkek erkege eglendiniz degil mi askim?
- Tabi ki..
   Bu arada Efe de kendine bir kahve alip gelmisti.. Pijamalarimizla sarma daginik saclarimizla oturuyorduk.. Efe
- Dun birde şey vardi. Demir.
   Alttan bana bakarak sanki suc işlemiş gibi tedirgindi Efe.. Ben bir sure tepki vermedim. Sonrasında
- Benim icin bir sakıncası yok. Cunku hayatimda yok.. Yakinda tamamen çıkacak cunku.
- Arya emin misin? Biraz yakindan tanıma fırsatı buldum.
- Ooo arkadaş oldunuz birde..
- Bak o olaydan sonra geldi benden özür diledi. Her zor günümde de yanimdaydi. Biraz neden boyle oldugundanda bahsetti. Ayrilmak istemediğinden de.
- Hayir olmayacak. Yani onun istedigi. Bitecek.
-Emin misin? Neden gittin bilmiyorum ama...
- O zaman yorum yapma. Bu benim hayatim ,benim kararim...
- Tamam haklisin özür dilerim.
    Bu konunun uzamamasi gerekiyordu. Dikkatimizi dugunde olmalıydı. O gece gece saate kadar uyumamistik. Lilanin heyecanı dönmüyordu. Sakinlestiremiyordum. Sabahi sabah ettik. Sabah olduğunda ise eşyalarımızı alarak salona gitmistik. Kuafor ,giyinmek derken aksami etmiştik. Lila ve Efeyi yanliz bırakıp salona misafirlerin yanina inmistim. Etrafına bakarak giderken onume birden cikan kişiyi fark edemedim. Ve carptim. Düşerken kolundan yakaladı. Toparlanıp yuzune baktigimda ise gördüğüm kisi sasirtmamisti beni.
- Arya. İyi misin? Birsey oldu mu?
- Demir....