ARYA

23. Bölüm

   ANAHTAR!!!!
   Anahtar neler anlatmaz ki bize. Herşeyden önce kapı gelir aklına bir insanın. Kapılar neyi çağrıştırır. Kapı geçittir. Boyuttur.. Değişimdir.. Farkli bir dunyaya geçişin sembolüdür. Anahtar denince ilk akla gelenlerden biri kilittir. Açılması gereken bir boyut, çözülmesi gereken bir sır ,bir düğüm... İste tamda bu yüzden bu mekanın adi "ANAHTAR" olmalıydı.. Hepimizin hayatındaki düğümlerin birleşip tek bir yerde toplandığı bir mekan.. Kapısından iceri girince boyut değiştirip ,herşeyden ,heryerden soyutlanıp kendi kendimize kalacağımız bir yer...
****
     Beş kişiydik. Hepimizin farkli hayalleri ve beklentileri vardi.. Lilayla bizim düşüncelerimiz birebir olmasada örtüşüyordu. Beylerin düşünceleri biraz daha farklıydı. Rahatça oturup ,konusacaklari , belkide kafa dagitacaklari bir yer istiyorlardı. İlk anlastigimiz nokta ise katlardi. Giris kati beylerin ,üst kat ise Lila ve benimdi. Doruk ta bizden tarafta olmasına ragmen Emir ve Efeye yardım ediyordu.
    Üst kat icin aklimizdaki fikirlerden bazilari küçük bir sahne yapmaktı. Herkes istedigi zaman cikip sarki soyleyebilecekti.  Dans icinde terası düşünüyordum. Neden 3. bi kat olmayacaktı ki.  Ve olmaliydida. Terasa açılan bir kapi yapip ,genis bir dans pisti koymak istiyordum. Herkes özgürce dans etmeliydi. İcinden geldigi gibi ,istedigi gibi..
    Efe ve Emirse daha kılişe birsey istiyorlardı. Üst kata cikan merdivenin alt kismini kaplayan boydan boya bir bar düşünüyorlardı. Siradan masa ve sandalye yerine ,rahat oturulan koltuklar ,samimi icten görünen dogal eşyalar. Cok ortak nokta olmasada hepiniz bir noktada kilitlenmistik. Anahtarimiz ise burasıydı. Hayallerimiz gerçekleşecekti.
    Zorlukların farkindaydik ama bir yerlerden baslamaliydik ve o nokta tamda buydu.
 

Bir hafta sonra

     Tüm hizimizla ,hic durmadan çalışıyorduk.  Binanın tamiratı son hız devam ediyordu. Boyası neredeyse bitmek üzereydi. Bizde dekorasyon icin gerekli hazırlıkları yapıyorduk. Bütün paramızı buraya yatirmistik. İlk gunlerimiz belki zor geçecekti ama sonrasi icin umudumuz vardi. " Umut" varsa herşey vardir.
        Hatırı sayilir bir arkadaş grubumuza vardi. Herkesin ne istediğini biliyorduk. Ve biz onlara istediklerini verecektir.
  
    On gün sonra...
  
    Günlerce gece gunduz çalışmamızın sonu gelmisti. Hersey hazırdı. Saheserimiz bize bakiyordu. Kocaman cift tarafa açılan bir kirmizi kapısı vardi. Aski ,ateşi ,coşkuyu simgeleyen bir kapi.. Kapinin uzerinde carpraz duran iki anahtar amblemi vardi.. Onlari hayal dünyasına davet eden ,arkasinda ne oldugu belli olmayan bu kapi onlari günaha davet eden bir ates gibiydi. Hayattaki 3 aşamayı simgeliyordu. Birinci katta siradan ,düz bir hayat yasamak isteyenlerin rutinleri, görmek istedikleri ve görünmek istedikleri bir yer.. İkinci katta ise birkac merdiven çıktıktan sonra ulaşılacak baska bir boyut.. Amac ulaşmak icin sadece birkac merdiven yetiyordu. İçindeki sevgiyi ,nefreti ,korkuyu sözlere döküp haykiracaklari bir yer. Zaman ,mekan yok olacakti. İstedikleri sadece nefes almaksa alacaklardı. Üçüncü katta ise kendini bulmanın dayanılmaz hafifliği... Terasta dans edip özgürlüklerinin kutlayacaklardi. Gökyüzü ve yeryüzünün arasinda bir yerlerde nefes almak... İste tamda buydu.
     Kapıdan iceri girip bütün katları tek tek dolaştık. Sessizce... Bir bebegin uyanmasından korkar gibi .. Lila birden bagirdi..
- Yaşasın....
   Hepimiz ona bakip gülmeye basladik.. Sessizlik yerini kahkahaya birakti. Efe " hayirdir askim. Kopma bizden". Bir kahkaha daha attik. Ben söze karistim. Ellerimi çenenin altinda birlestirdim." Ne zaman açıyoruz ". Emir
- En yakin zamanda. Mesela on gün sonra.
Lila ve ben sabirsizdik. Lila
- Neden on gün sonra.? Üç gün diyelim.
  Dorukta ,Emirle ayni fikirdeydi.
- Bencede. dedi. İyi bir reklama ihtiyacımız var. Ne kadar çok kisiye ulasirsak o kadar iyi olur.  Efe bu is sende.
   Efe " Aynen. Bu is bende. Birkac reklamcı arkadasim var. Gerekeni yaparlar. Birde sosyal medya hesaplarını da kullanalım. Anahtar adina bir hesap acalim. Birkac ünlü kişiyi de cagirmaliyiz. İs dünyasından hatırı sayilir kisiler. Bu iste Aryada."
  - Tabi ki.. İlk kez babam bir isime yarayacak. Gerekli yerlerle bende konusurum.  Kolejden arkadaşlara haber vermeliyiz. O zaman kolları sivayalim. Bir liste hazırlayıp davetiye gonderelim..
Efe" - Davetiye sıradışı olmali . Dikkat çekmeli. Mesela isimle bagdasmali. " Anahtar" seklinde bir davetiye.. Ne dersiniz..."
   Ben daha farkli bir fikirle ciktim ortaya.
- Kirmizi bir kapi ve üzerinde kenarina iliştirilmiş bir anahtar. Bu anahtar da giris icin bilet gibi birsey olsun. Ne dersiniz.
   Lila iki elini birbirine vurarak
- Harikaaaa!!! Hic boyle bir fikir duymamıştım. Ama sanki kirmizi aşk demektir...
    Efe ve Lila birbirlerine goz süzerek bakmaya başladılar. Emir
- Offf vicik vicik... Gidin evinize balayinizi tamamlayın. Yada hadi bir gidelim.. Yarin davetiye isini halledip açılış icin gerekli hazırlıkları bitirelim...
    Hep bir ağızdan onayladıktan sonra Lila ve Efeden ayrildik.  Arabaya binmeden önce son kez dönüp mekana baktim.. Doruk
- Ne o ayrilamiyor musun? diyerek bana güldüler.
- Hayır.. Çok güzel oldu ama degil mi?
Doruk " Evet cok guzel oldu. Hemde fazlasiyla guzel oldu."
    Gözlerim dolmuştu. İçimdeki bütün kasvet yerini uçuşan kelebeklere bırakmıştı. Mutlu olmayi ozlemistim. Ve mutluydum. Emir " Hadi birşeyler yiyelim. Ne dersiniz.?"
- Olurrr... Çok aciktim. Mutluluk insani aciktiriyormus.
   Arabaya bindik yavaş yavaş uzaklaşırken ben halâ Anahtar bakiyordum. Sahilin sonuna doğru bir balik _ekmek yapan yer gördüm.
- Balik_ ekmek yiyelim mi? dedim. Emir arabayı durdurdu.
Doruk ",Ben gitsem olur mu? Siz yiyin. Hatta benim yerimede yiyin."
- Nereye gidiyorsun?
- İslerim var Arya.
- Ne isin varmis bakalim?
- Özlediğim biri var. Oda beni ozlemis.
   Kulağıma eğilip " Cemreyle bulusacagim" diyerek goz kirpti..
- Anladim... Tabi ki..
   Emir arabadan indi. Doruk arabayi alarak gitti . Emirle masallardan birine oturduk..
   Emir "Ustaaa!!! Bize iki yarim balik ekmek atsana"
   Usta evet anlaminda basini salladi.
     *****
   Bu gecen on gün boyunca Demirle avukatlarının görüşmüştü. Soz verdigi gibi boşanma kâğıtlarını imzalamıştı. Geriye dava günü kalmisti. Tek celsede bitecektir. Açılıştan sadece birkac gün önce bu evlilik bitecektir. İkimizde ozgur kalacaktık. Yeni hayatima yeni kimliğiyle girecektim. Yeni yil sanirim sürprizlerle gelmisti. Belkide olmayacak ,olamayacak dedigim hersey gerçekleşiyordu.
****"
     Denize dalmistim. Deniz... Hem korktugum hemde sevdiğim tek seydi. Emir
- Neden dalginsin?
- Sebebi yok..
- Gercekten yok mu?
- Denizi dinliyorum.
- Arya. Efe bahsetti. Demir boşanma kâğıtlarını imzalamış. Bitiyormus.
- Evet.. Bitecek yakinda..
- Birsey sorabilir miyim? Anlaşmalı bir evlilik olduğunu biliyorum. Anlamadigim birsey var.
- Ben hiçbirini anlamadim Emir..
   Hafifçe tebessüm ederek
- Biliyorum ama Alyanin bu işteki rolü ne??
- Dinlemek istediğine emin misin?
- Tabi ki...
- Hazir ol o zaman...
   Derin bir nefes alarak basladim...
- Babam ve Alya şirket zor durumda olduğu için bir karar vermişler. Başka bir şirketle ortak olmak. Diger şirket yani Demirin babasi guc birleştirmek ve ortaklığı garantiye almak icin bir evlilik teklif etmis. Şirketler karşılığı çocuklarının da evliliği..
- Buraya kadar biliyorum zaten..
- Sonra Alya ,Demirle konusup onu bu evliliğe ikna etmis. Asil olaylar ondan sonra basliyor.
- Demir basta onaylanmamış mi? Yani oda mi istemiyormuş?
- Oyle.. Onu nasil ikna etti bilmiyorum. Ben ve annem Fransadan döndüğümüz gece Alya şirket kasasından bayagi yüklü bir parayla evden kacti.
- Alya?? Neden??
- Aslinda onun planlarında Demirle evlenmek yoktu. Bu bastan beri bir planmis. Bütün yazbozu benim Demirle evlenmem için yapmis.
- Nasil boyle bir tuzak kurar?
- Hani o gece eğlenirken adamlar gelmisti. Hatirladin mi?
- Hanı su yumruk yedigim?
- Üzgünüm.. Ama o gece..  Demir beni Alya zannetmisti. Beni havuza atmisti.
- Demir mi?
- Evet.. Demirle evlenmeden hemen önce benim Alya olmadigimi ogrendi.
- Ve kendini kaldırılmış hissetti.
- Tamda bu... Ama bende masumdum.. Hepimiz Alyanin oyununa gelmistik. Babamin tek derdi şirketti. Annemse rahat bir hayat yaşıyordu. Bundan vazgecemezdi. Demirle ayni evde kaldığımız onbeş gun tam bir cehennemdi. Beni yalancılık ve dolandırıcılıkla suçladı.
- Kotu ilan araniz dahada kotu oldu.
- Emir birsey sorucam.. Sen tarafsız biri olarak ne düşünürsün?
- Cok zor bir durum Arya. Bir tarafta sen Alyanin tuzağına dusmus biri. Diger tarafta Demir.  İki kiz kardes var. Bir tanesiyle evlenecekken diğeriyle evleniyor. Kendini kaldırılmış hissetmesi normal.. Bu yüzden mi gittin?
- Hayir. Bana cok kotu davranıyordu. Evlendiğimiz gece....
- Su fotograflar?
- O gece beni birakti ve gitti..
- Bu zaten belli Arya..
- O fotoğraflardan sonra ailesi de tepki verince iyice çıldırdı.. Benden nefret ediyordu.
- Sana bir itirafta bulunayim mi?
- Ne itirafı?
- Demirle bir kere görüştüm.
- Ne?? Sende mi?
- Evet. Bir kere. Arada Efenin sahildeki evine giderdim. Kafa dinlemeye biliyorsun. Sen gittikten bir ay kadar sonraydi. Buhranlı olduğum birgun yine gittim. Evin ışıklarının yandığı gorunce Efe var zannettim. Ama o yoktu. İçeride Demir vardi. Kapiyi caldim. Acinca anladim. Ozur dileyip dönmek istedigimde beni iceri davet etti.  Bir saat kadar oturdum. Sonra bu evde ne aradığını sordum. Bana "bu evde hem herşeye sahip olduğunu hemde herseyini kaybettiğini söyledi." Efeyle o gece orada olduğunuzu anlatti. Ben senin o geceden sonra gittiğini de biliyorum. Başka birsey sormadim. Cok üzgündü. Sonrada evi satin almis iste.
- O geceden sonra gittim evet.
- Sonrada bir daha görmedim. Hepsi bu. Bilmenin istedim.
     Hafifçe gulumsedim. Ne diyebilirdim. Nasil anlatabilirdim. Nasil affedebilirdim? Edemedimde zaten.
- Artik bitti.
- Babanin haberi var mi?
- Umrumda degil Emir. Onlar benimle beraber değillerdi. Artik ailemde degiller. Hicbiri...
- Haklisin. Biz variz.. Aileyiz biz.
    Konuşmaları yaparken balik ekmeğimiz de gelmisti. Yemistik. Masadan kalktik.. Yürümeye basladik. Emir" Seni otele birakayim. Su ev işini de hallet artik."
- Sira onada gelecek.
    Yürüyerek bayagi yol katetmistik. Taksi bulamıyorduk. Beklemeye basladik.
- Olmadi Doruğu arariz.
- Rahatsiz etmeyelim.
- Hayir canim. Gece yarisi sokakta kalacak halimiz yok ya..
    Emir telefonu çıkartıp Doruğu aradi. Doruk cevap vermiyordu. O sirada yanimizda bir araba durdu. Emir adamların tipini hic begenmedi.
- Arya bunlari gozum tutmadi. Sana kac dedigimde olabildiğince hizli kac...
- Emir...
- Arya...  Sus ve dedigimi yap...
   Basımı tamam anlaminda salladim. Adamlar hic tekin görünmüyordu. 3 kişiydiler.İçlerinden biri..
- Hanimefendiyi istedigi yere goturelim mi beyler?
Bir diğeri " Tabi ki. Neden olmasin."
    İyice korkmuştum. Emir bir tanesine yumruk atti. " Aryaaaa kaccccccc!!!" diye bağırıyordu. Bir digeri ise cebinden çıkardığı bıçakla Emire dogru yürüyordu. Yere düşen kalkip Emire yumruk atti. Emir yere yuvarlandı. Bense oldugum yerde kalakalmistim....