Üşüyorum soğuk gecelerde
Bu kent üşüyor
Yapraklarını döküyor söğüt ağaçları
Üşüyorum yalnızlıktan
Soğuk gecelerimde
Battaniye misali
Örtüyorum karanlık geceyi
Örtüyorum üzerime
Sabah güneşin solgun yüzüyle Uyanıyorum
Usulca okşuyor bedenimi
Soğuk elleriyle
Üşüyorum yalnızlıktan
Üşüyorum sensizlikten
Ve aynı geceye gebe gündüzler
Aynı sabaha
Tek değişen sana olan hasretim
Büyüdükçe büyüyor yüreğimde
Sığmaz oluyor dört duvar
Salı vermeli
Gökyüzünün mavi sinesine
Salıvermeli buz kesmiş aşkımızı
Seni görünce çözülüverir
Taş kalbim
Seni görünce
Isınır gözlerimden akan yaşlar
Sen gidince
Mesken tutar bu bedeni
Kutup soğukları
Sen gidince üşür bu kent
Sen gidince sevdam
Üşür .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şîîr'î Alâ
PoetryArtık sevmiyorum gündüzleri Senin olmadığın günleri ayları yılları Biliyorum sevmiyorsun Senin için şair olan bu yüreği Biliyorum sevmiyorsun artık beni. Ata Çekin. Kapak Tasarımı @ssDemirellss
