Maskot•Texting•

0.5

Bir şey unuttuk mu diye valizleri bir kez daha kontrol ettikten sonra Merve'yle birlikte odadan çıktık. Sırt çantamın kolunu omzumda düzelttim ama yinede omzumdan kaydı. Ben de tekrar düzeltme girişiminde bulunmayıp çantamın kaymasına izin verdim. Asansörün kata çıkmasını beklerken yanımdan hızla geçen birisi çantamı düzeltti ve hızlıca merdivenlere yöneldi. Bu Alper'di. Tam peşinden gidecekken asansörün kapısı açıldı ve Merve kolumdan tutup içeriye çekti. Cebimden telefonu çıkartıp Alper'e mesaj attım.

Tuğçe: Yanımdan geçen sendin değil mi

ABA: Başka birisi yanına gelip çantanı düzeltemeyeceğine göre

Tuğçe: Niye düzeltemiyormuş başkası

ABA: Çünkü kim öyle bir hata yaparsa sonu hastanede biter

ABA: ;)

Tuğçe: Gıcık

Tuğçe: Artık tatil bittiğine göre beni göremezsin

Alper: Yoo

Tuğçe: Sen diğer okuldanım dedin

Tuğçe: Diğer okul İzmir'deymiş

Tuğçe: Artık İzmir'deki kızlara yazarsın sen

Tuğçe: Meşgul etme falan dersen

Alper: Ne saçmalıyorsun

Tuğçe: Kafanı kopartırım diyecektim zaten

Tuğçe: Eğer öyleyse ben aranızdan çekilirim falan dememi bekleme yani

Alper: Cjcjscksjbkkvsskks

Alper: İşte bu yüzden seni seçtim

Tuğçe: Alper

Tuğçe: Bana sürekli satılık mal muamelesi yapma

Tuğçe: Sinirleniyorum

Alper: Ya ama güzelim

Alper: Senin de şu lafı götünden anlama huyun olmasa

Alper: Harika hatunsun

Asansörün zemin kata ulaştığını belirten ses gelince telefonu kapatıp cebime koydum ve valizin sapını tutup otobüse gitmeye başladım.

"Yer kalmadı burada. Gelenler İzmir'e giden otobüse geçsinler oradan bizim tur şirketimiz onları Antalya'ya götürsün." Müdür kafasını kaşıdı. "Öyle olur mu ki?" Diğer adam hemen lafa atladı. "Olur efendim. Rotamızda ufak bir değişikle hallederiz hiç merak etmeyin." Müdür kafasını olumlu anlamda salladı. Ve kalanlara durumu açıklamaya başladı.

"Arkadaşlar tur şirketinden kaynaklanan ufak bir dikkatsizlik sonucu aracımızın kapasitesi yetersiz geldi. Şu an dışarıda olan arkadaşlar lütfen İzmir aracına geçin İzmir'den sonra Antalya'ya geçecek araç."

Tuğçe: Sen İzmir'de yaşıyordun değil mi

ABA: Evet

Tuğçe: O zaman sen İzmir otobüsündesin

ABA: Normal olarak

Tuğçe: Bekle beni ben geliyorum.

ABA: Nereye

ABA: Nasıl

Öğretmenlerin yönlendirmesiyle İzmir otobüsüne geçtik. Otobüsün girişinde kimin nerede oturduğuna dair bir kağıt vardı ama kağıda bakan yoktu. Bende çaktırmadan cebime attım. Bizi boş olan yerlere yönlendirdiler. Hemen yerime oturdum ve kağıdı cebimden çıkarıp Alper'in yerini aradım. Kağıda tekrar tekrar baktım ama Alper diye birisi yoktu. Alper bu otobüste olduğunu söylemişti. Ya adı Alper değildi ya da Alper diye birisi yoktu. Yani her türlü telefondaki kişi beni çok güzel kandırıyordu.

Tuğçe: Yalancıları sevmem

Tuğçe: Hem de hiç

Alper: Biliyorum güzelim

Tuğçe: Ha bir de biliyordun

Tuğçe: Bir daha bana yazma

Alper: Ne alaka

Tuğçe: Bana gerçek adını bile söylemedin

Tuğçe: Belli ki Alper diye birisi yok

Tuğçe: Muhtemelen bizim okuldakilerden birisin ve beni kandırdın

Tuğçe: Hatta daha kötüsü belki de Emir'sin

Alper: Öyle değil (Mesajınız gönderilmedi.)

Alper: Ulan ben böyle işi varya (Mesajınız gönderilmedi. )

Alper'den

Telefonu sinirle kapatıp cebime koydum. Çaprazımda oturuyor ama beni görmüyor. Ya tamam adım listede yok ama hiç sormadan engellenir mi bir insan? Ben ne yapayım iki ismim varsa ve benim diğer ismim kullanılıyorsa. Bir de bana hiç yoksun diyor, Emir'sin diyor. Lan ben senin her anında yanındayım ama sen görmüyorsun. Sen körsen ben ne yapayım? Sinirle saçımı çekiştirip Tuğçe'ye baktım. O da sinirle saçlarını çekiştiriyordu. Onun bu haline istemsizce gülümsedim. O sırada Mine koluma sırnaştı.

"Bulut gel selfie çekelim." Gözlerimi devirdim. Niye her defasında bu kız benim yanıma denk geliyor? "Mine sence de bir haftalık tatil için yeterince fotoğraf çekmedik mi?" Tuğçe, Mine lafını duyunca bizim tarafımıza döndü. Yüzümü çevirdim hemen. Beni Mine'yle görmesine hiç gerek yok şu an. Ama Tuğçe bir anda ayağa kalktı ve bize doğru gelmeye başladı.