DANGEROUS DARE (Book 1 of Dangerous Trilogy)

• Future plans •

Kleng's POV

"Do you think she's going to be okay?

Kanino bang boses 'yun?  I am still dizzy.

"She needs to rest.  Sa tigas ng ulo ng babaeng 'yan dapat diyan itali sa kama para di na makabangon.  She is endangering herself."

Si kuya JD ba 'yun?

"What about our baby?"

Baby.  Baby?  Napamulat ako.  Yes!  My baby!

Biglang akong bumangon at nakita ko si kuya JD at si Ferdie na mabilis na pumigil sa akin.

"Lie down." Matigas ang boses ni Ferdie.

"I'll leave you two alone." Seryoso din si kuya.  Tiningnan niya lang ako at napapailing na lumabas ng kuwarto.

Bahagya akong gumalaw at kumirot ang balikat ko.  Ferdie is just sitting on the chair near the bed.  May crutches na naka-sandal sa dingding.  Wala ng cast ang mga paa niya and so far he is looking good.  Parang nakaka-recover na siya.

But he is just seriously looking at me.  Parang hindi siya masaya.  Parang galit pa nga.

I remember everything that happened.  Si Rachel.  I was trying to save Ferdie.  Everything was in chaos.  And I had bleeding.  Automatic na napahawak ako sa puson ko at kinakabahan akong tumingin kay Ferdie.

"She's okay.  Don't worry.  Nothing bad happened to our baby," seryosong sabi niya at napapailing na napahinga siya ng malalim.

Para akong nakahinga ng maluwag at napaiyak ako.  Ngayon ko na - realize ang mga nagawa ko.  I almost lost my baby.  Dahil sa tigas ng ulo ko, dahil sa kagustuhan kong masunod ang gusto ko, muntik ng mawala ang anak ko.

"She's a fighter like you.  Magaling kumapit," he chuckled when he said that.

Hindi ako sumagot at tumingin lang ako kay Ferdie.  Hindi matapos-tapos ang pag-iyak ko habang nakatingin ako kay Ferdie.  Hindi ako makapaniwala na nandito siya at buhay na buhay.

"Why?" Tanong niya sa akin.  Napansin siguro niya na nakatingin lang ako sa kanya.

Umiling ako.  "I just can't believe that you are here.  You're alive beside me."

Kinuha ni Ferdie ang kamay ko.  Lalo akong napahagulgol.  Totoo talagang nandito siya.  I can feel the warmth of his touch.

"I thought I lost you.  Hindi ko kaya.  Hindi ko na kaya na mawala ka." Umiiyak na sabi ko.

"I am sorry." Mahinang sabi ni Ferdie.  "I didn't take care of myself.  Masyado akong nagpaka-kampante na kaya ko lahat.  I had nothing to lose then but I found you and everything matters.  I am sorry for giving you a hard time those past months."

"It's okay.  Basta nandito ka.  Basta nandito ka na at hindi ka na mawawala ulit.  Mahal na mahal kita Ferdie." Basag na basag na ang boses ko.

Nakita kong pilit na tumayo si Ferdie at naupo sa gilid ng kama ko.

"I am still on therapy.  Two months na naka - cast ang mga paa ko.  But eventually I will be okay." Parang paliwanag niya.  He lowered his head and he kissed my lips.  "This.  I won't forget this.  Kahit na anong mga gamot isaksak sa akin para makalimutan ko ang lahat, I can't forget your kiss."

Hinawakan ko ang mukha niya at tinitigan iyon.

"I missed you so much.  I've wasted too much time hating you but the truth is ikaw pa rin talaga."

Ngumiti siya sa akin.  Hinaplos - haplos ang buhok ko.

"We have our lifetime together.  I won't go away.  We will live in peace.  Away from everything.  Just you and me and our baby." Lumapad ang ngiti ni Ferdie.  "Ang galing ko 'no?  Shooter talaga ako." Natatawang sabi niya at hinawakan din ang puson ko.