"Gusto mo ba ako?"
Nag iwas ito ng tingin. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Sa sobrang lakas, parang nakakalimutan ko na nang huminga minsan. Idagdag mo pa ang patuloy na pananahimik ni Jules, para na akong mahihimatay sa kaba.
"Ano nga!? Sabihin mo! Para saan lahat ng pag-aalala at ang pag-aalaga mo? Para saan lahat ng efforts mo kapag bibisita rito ang kaibigan ko? Para saan iyong pagbibigay ng kung ano mang gusto ko, o kailangan ko, o namimiss ko. P-Para s-saan ba kasi?!"
"G-Gusto mo ba ako?" Sa kahulihulihang pagkakataon, itinanong ko iyon sa kanya. Yes, I confessed too many times but I didn't ask him if he do like me back or something like that. Lalo na't hindi ako nagko-conclude na gusto niya nga ako. Ngayon lang kaya abot abot ang aking paghinga.
Nang hindi parin ito sumagot, Kinuha ko ang bag ko na pinatong ko kanina sa Countertop at nag martsa papunta sa kwarto.
"Y-Yes." Napahinto ako nang magsalita siya. Nakatalikod na ako sa kanya ngayon pero hindi ko siya hinarap.
"Siguro nga. Siguro nga nagugustuhan na kita. Happy now?"
Para akong mabubuwal sa kinatatayuan ko. The moment I've been waiting for for the past years of liking this man, has finally come. The words I've been longing to hear has been heard. The wish I've always been dreaming of had finally been granted.
And to think that the man I admire the most is the one telling me these things feels so surreal. It feels like a dream.
"Siguro? Siguro nagugustuhan mo na ako? So hindi ka sure? Ganon? Kaya pala one day you pay so much attention to me but then the next day, you completely ignore me. Ang sungit mo! Ang cold mo! Ang suplado mo! Ang sarap mo sampalin!" Hinarap ko siya. Yung luha ko, nakakainis, tumutulo na naman. I dont know if it's because of joy or not. He likes me, I should be happy. But then he's not sure. So ano? Ako mag aadjust? Ako nalang lagi! Ano yun? Lalandiin niya lang ako kapag feel niya gusto niya ako? Pero kapag hindi, wala lang rin? Ganun ba iyon? Tapos ako anman itong si marupok, iga-grab na lang din dahil mahal ko siya at matagal ko nang pinapangarap iyon?
"Kaya utang na loob, Jules. Mahal kita. But please, Dont play with my feelings just because you're unsure about yours." I told him saka pumasok na sa loob ng kwarto at kinulong ang sarili ko doon.
Everything happened so fast. Now that Im alone, it snapped me. Jules likes me. No, it's more like, Jules likes me?????
With question mark. Kasi hindi nga siya sure. Hoy Marupok kong puso! Wag ka muna aasa ha? Hindi pa yun sigurado sa nararamdaman niya. Baka nako-confuse lang iyon dahil ako yung kasama niya dito sa bahay. Ganun lang iyon, ha?
Kaya hanggang hindi pa siya sigurado, one sided parin iyang pagmamahal mo. Pero ano nga ba ang kinagagalit ko? Can't I just be happy dahil sinabi nga niyang gusto niya "siguro" ako? Why am I upset?
Nalilito lang naman ako eh. All of his sweet gestures, nakakapanibago sa akin. He's not usually like that to me. Nalito lang ako at ginusto ko lang namang linawin ang lahat dahil kung hindi, baka mas lalo lang akong masaktan in the long run.
At nung sinabi niyang, gusto niya "raw" ako, nainis ako. How dare he say that he likes me but put that annoying siguro word in it. Ang saya saya ko na dapat tapos bibitinin lang ako ng siguro niya? Nakakainis!
But am I being too hard on him kanina? I shouted at him. Baka dahil dun mawala yung pagkakagusto niya siguro sa akin? Hala ka Aly! Malapit na sana iyon ehhhh! Ikaw kasi, ang arte mo!
