ისევ ეს წყეული დილა.. ისევ ეს სიზარმაცე..
დღეს ჯონგუკს არ უნდოდა სკოლაში წასვლა.. თეჰიონის ნახვა არ სურდა.. ამაზე დედამისსაც ელაპარაკა.. მაგრამ რა თქმა უნდა დიდი უარი მიიღო.. და იმითაც შეაშინა რომ შეამოწმებდა..
17 წლის ბიჭს დედის ჯერ კიდევ ეშინოდა.. მაგრამ ეს შიში კი არა.. ალბათ პატივის ცემა უფროა..
სკოლაში შევიდა.. ისევ სავსე დერეფნები..
ისევ თეჰიონი.. რომელიც შესვლის ზარის დარეკვას ელოდა..
თვალები დასიებული ჰქონდა.. შავი ლაქები გასჩენოდა უძილობისგან..
ქუქის ეს ძალიან აინტერესებდა..
გაბედა და მასთან ახლოს მივიდა...
\ რა მოგივიდა სახეზე\
"აჰ.. ისეთი არაფერი.."
ქუქი ძალიან უცნაურად მიაშტერდა.. ერთი ის იყო რომ თეჰიონს ხმა ოდნავ დაერბილებინა.. მეორე კი ის რომ.. მან ასე უბრალოდ იმ კითხვას გასცა პასუხი რაც თავში უტრიალებდა..
"რას მომაშტერდი.. იკითხე და გიპასუხე.."
"არაფერიც მიკითხავს"
\რა ვიკითხე\
"რა იკითხე? რას ნიშნავს რა იკითხე.. თვალებზე მკითხე.. მე კიდევ ზრდილობიანად გიპასუხე.. მეტი რა უნდა მექნა..."
