Zwart, Wit of Grijs.2.

3. Het geheim van Esmeralda

Iedereen zat in de kamer van Tessa. Ze kon niet geloven dat ze nog geen half uur geleden van de set was gehaald omdat haar vrienden de regisseur hadden wijsgemaakt dat haar moeder een auto-ongeluk had gehad. Achteraf was dat een smoes omdat Arno bevestiging had gekregen over zijn twijfels over Esmeralda. Ook Leon stond bijna zijn nagels af te bijten.

Esmeralda zat op een stoel aan de ene kant van een tafel. Aan de andere kant stonden Leon, Tessa en Arno. De bureaulamp scheen in haar gezicht. Het was net zo'n stukje uit een politiefilm waar ze de verdachte ondervragen.

"Vertel ons de waarheid, wie je bent," zei Arno. "Je weet het toch al, waarom heb je het ze dan nog niet verteld?" vroeg Esmeralda. "Ik wil het je zelf horen zeggen," zei Leon voor Arno iets kon zeggen. "Het hele verhaal graag, want ik kan niet volgen," zei Tessa. Esmeralda dichte en begon.

"Ik ben Esmeralda Grave. Mijn ouders, werden toen het land van de ouders van Leon en Arno werd overgenomen, gevangen genomen door Felice en Maarten. Mijn vader werd vermoord en ik moest met mijn moeder in het kasteel werken. Ik kwam Arno heel soms tegen. Vandaar dat jij me kende. Na haar verlies in de strijd heeft ze me weer kunnen te pakken krijgen. Ze chanteerde me. Ik moest ervoor zorgen dat Leon op me zou vallen zodat hij Isa zou vergeten. Ik wou jullie niet bedriegen, maar het moest."

"Waarom?" vroeg Tessa. "Hoe en waarmee chanteerde ze je?" Esmeralda bloosde. "Ik ben verliefd op Tom. We zijn een stelletje, maar om mij te kunnen manipuleren nam ze hem gevangen. Ze zou hem mishandelen als ik niet zou doen wat mij gevraagd werd. Gisteren wist Tom te ontsnappen en nu hou ik het niet meer en wou alles vertellen." Leon, Tessa en Arno wisten maar al te goed dat Felice een koningin was in manipuleren. "Ik wil een voorstel doen," zei Tessa opeens. Iedereen keek naar Tessa. Haar ideeën waren soms wel een beetje ver gezocht, maar soms kwamen ze reuze van pas. "Ik zorg ervoor dat Tom bij Flora en Valentinus kan blijven slapen, maar dan moet jij helpen mijn zus terug te vinden." Esmeralda knikte heftig en stond op. "Dat beloof ik."

Isa lag te kreunen op de tafel. Felice had haar gisteren zo hard met de zweep geslagen dat haar rug bijna bloedde. Het deed zo,n pijn. Isa wist dat dit nog maar het begin was. Weer hoorde ze de deur ... voetstappen ... Isa deed haar ogen open. Daar stond Felice. "Ik heb een verassing voor jou," zei ze. Isa wou niet reageren. "Mijn plannetje loopt in duiden, maar ik ga het er niet bij laten." Isa voelde een blij gevoel vanbinnen. "Ik zei toch dat Leon van me houd. En dat hij, Arno en Tessa mij nooit zullen vergeten." "Juig, maar niet te vroeg meisje. Ik heb namelijk nog een plan B. En als het moet heb ik nog een heel reeks plannetjes tot en met Z. Het blije gevoel dat Isa had was opslag weer verdwenen. Isa werd wel van de tafel losgemaakt en moest voor Felice dingen doen om haar te vermaken. Zo moest ze voor bank spelen toen Felice de krant wou lezen. Felice reed paardje op haar (Felice droeg laarzen met sporen en zette die echt in Isa's zij.) . En tot slot werd ze aan de muur gehangen met een kader om haar heen. ( Felice vond het anders veel te "zielige"). Toen Felice naar huis vertrok werd Isa weer op de tafel gelegd. Ze kreeg nog een paar zweepslagen en toen liet Felice haar achter. "Jongens kom me alsjeblieft helpen!" gilde Isa. En ze begon te huilen.

Pieppiep. "Is dat jou GSM Leon?" vroeg Tessa. Leon keek op zij. scherm. Meteen ging hij recht zitten in zijn slaapzak die op de grond lag van Tessa's kamer. Iedereen keek hem aan. Leon kon niets zeggen en liet het scherm aan de rest zien. Er stond:

Ik heb jullie lieve Isa. Is weet dat Esmeralda mij beraden heeft en ze heeft geluk gehad. Ik wil morgen met jullie praten via de webcam om 10 uur. Ik laat jullie zien waar Isa is. Felice.