Zwart, Wit of Grijs.2.

16. Het einde of toch niet?

Het was een groot feest. De verjaardag van Isa en Tessa werd gevierd. Ze kregen veel cadeau's. En voor de uitzondering mochten Isa's pleegouders ook eens naar The White World of Dreams. En natuurlijk kwam Mathijs mee. "Gelukkige verjaardag zus," zei Mathijs. "Jij ook Tessa." Tessa gaf hem een knuffel. Ze was zo'n beetje zijn nicht geworden. Zijn pleeg nicht. "Bedankt Mathijs," zei ze, toen ze eidelijk uit zijn verstikkende omhelzing was. "Isa wil je even meekomen?" Leon en Arno stonden voor de meisjes. "Ik niet?" vroeg Tessa. Ze antwoordden niet en trokken Isa mee de menichte in. Tessa wou ze volgen, maar werd tegengehouden door Thomas. "We hebben een verrassing voor je." Tessa werd geblinddoekt. Ze werd ergens naartoe gebracht. Ze hoorde het gegiegel van Isa. En ze hoorde Arno en Leon zeggen dat ze stil moest zijn. Toen werd de blinddoek voor haar ogen weggehaald. Ze schrok enorm toen ze voor haar haar pleegouders zag staan die haar aan de deur hadden gezet. "Gefeliciteerd schat," zei haar pleegmoeder. Tessa wist niet of ze nu juist blij of boos moest zijn. Maar uiteindelijk vloog ze haar pleegouders om de hals.Ze was zo blij. "Waarom zette je me aan de deur?" huilde ze. "Sorry, na dat we hadden gehoord wat er was gebeurt hadden we besloten je weer in huis te nemen. Het spijt ons. We moesten voor je zorgen, maar we gaven je geen liefde." "Zeg nu eens echt waarom je me terug wil," zei Tessa die haar pleegmoeder aankeek. "Tessa, je wordt een grote zus," Tessa keek haar ouders aan. Wil jij de pmeetmoeder van ons kindje zijn?" vroeg haar pleegvader. Flora kwam naast Tessa staan. "Als bescherm nimf heb je een petekind nodig. Het maakt helemaal niet uit of die persoon nu magisch is of niet." Kan Flora nu ook al gedachten lezen of wat? Ze wou net die vraag stellen. "Wil je?" vroeg haar pleegvader opnieuw. Tessa knikte hevig en vloog haar ouders om de hals.

De muziek was over heel het dorp te horen. Tessa liep met Arno over het plein. Ze waren zo druk aan het praten. Overal branden lichtjes. Het was en heel mooi zicht. "Kom even mee," zei Arno en hij nam haar mee naar de paleistuin. Bij het meertje gingen ze zitten op een bankje. De sterren en de maan weerspiegelde zich in het water. Het was een heel mooi zicht. "Weet je. Je was heel moedig. En je liedje was heel erg mooi. Wil je het nog eens zingen?"

En duizende lichtjes maken licht,

De schijnwerpers zijn op mij gericht

Ik voel me vrij, want diep in mij

Weerklinkt de melodie, van liefde en fantasie

"Je hebt een hele mooie stem," zei hij. "En ik hou heel veel van jou," En hij drukte zijn lippen op de hare.

Leon legde zijn hand op Isa haar haren. "Ik was heel erg ongerust toen ik niet bij je was." "Ik kan ook niet zonder jou Leon," En ze zoenden. Isa voelde zich opgelucht. Het was allemaal voorbij. Eindelijk was de rust werdergekeerd. Maar toch voelde ze dat er iets niet klope. Ze dacht nog steeds aan haar droom en aan wat Esmeralda had gezegd. Was dit het einde of toch niet.