Zwart, Wit of Grijs.2.

15. Het elementenduel

Iedereen zat aan tafel. De orde der nimfen stonden rond de tafel. Valerie stond aan het hoofd van de tafel. "Er is iets dat iedereen hier moet weten. Het is van belang als we Felice willen verslaan," zei Valerie en ze keek naar Isa en Tessa. "Jullie weten dat Felice jullie tante is, maar wat jullie niet weten is dat ze ooit ook bij de orde hoorde. Ik ben jullie peetmoeder en de nicht van jullie moeder en die van Felice. In die tijd moest één familie lid tot de orde behoren. Ik was ben misschien wel ouder dan jullie moeder en Felice, maar toch werd alleen Felice toegelaten. Dat had met een examen te maken. Maar oké dat was geen leuk examen voor jullie moeder en mij, maar dat heeft er nu even niets mee te maken. Felice wou dus toen ze in de orde zat wraak nemen en ze misbruikte haar nimfen gave. Ze werd na een tijd uit de groep gegooid. Sinds die dag zint ze op wraak. Op alles en iedereen." "Mag ik vragen wat er tijdens dat examen is gebeurt?" vroeg Isa. "We moesten alle drie naar dat examen. We haalden veel betere punten dan Felice en ofwel heeft de de examens omgewisseld of ze heeft de jury omgekocht," zei Flora. Ze keek een beetje moeilijk. "Hoe ben jij dan in de orde gekomen?" vroeg Leon. "Na dat Felice bleek te hebben gelogen moest elke hoofd nimf een peetmoeder zijn. Ik was al een peetmoeder en ze hebben het testen archief nagekeken en mijn test gevonden. Flora en ik waren gelijk beëindig, maar Flora moest in die tijd haar land beschermen dus werd ik de nimf van onze familie," vatte Valerie samen. "Leuk, zo'n nicht die je leven verpest. De geschiedenis herhaalt zich precies alleen een beetje aangepast," zei Arno. Maar niemand lachte om zijn slechte grap. "We moeten Felice kost wat kost tegenhouden," zei Tessa. Daar was de rest mee eens.

"Ik haat ze,ik haat ze, ik haat ze!" riep Felice en ze gooide een blikje fris kapot tegen de muur. Ze was woedend. "Mama rustig. Zo komen we nooit aan een goed plan," maande Esmeralda haar kalmte toe. Maar het hielp niet. "Ik luister niet meer naar jou Es. Nu komt het op mij aan. Jij gaat naar mij luisteren. We gaan nota bene nu in de aanval." "Maar mama, dat verwachten ze juist. Kom en laat ons nu even ...." "Nee, jij doet nu met me mee of je ondergaat hetzelfde lot als je broer." Esmeralda hield haar mond. Nu ze er even over nadacht waren de plannen van baar moeder soms ook niet slecht. En als ze zouden denken dat ze zouden afwachten hadden hadden ze het heel erg mis.

Er werd op de gevaren hoorn geblazen. Felice was dus de aanval aan gegaan. Ze kwam het kasteel binnen. "Ik wil onderhandelen," zei ze. En zonder op een antwoord te wachten ging ze verder. "Isa en Tessa nemen het op tegen mij en mijn dochter." Isa en Tessa moesten na wat onderhandel het wel opnemen. Het was een twee tegen twee gevecht. Met de krachten van de elementen. Felice haar hoofd kracht was lucht en die van Esmeralda aarde. Het was dus Water met vuur tegen Aarde en Lucht. Felice gaf een ruk wind naar de meisjes. Tessa vloog meteen achteruit. Isa gooide een vuurbal richting Esmeralda, maar die hield hem tegen door een muur van aarde te maken. Ze kaatste de bal terug door een aardbeving te veroorzaken. Isa schoot achteruit en vuur ontsnapte uit haar handpalm en kwam tegen Felice. Die schreeuwde het natuurlijk uit van de pijn. Esmeralda verdedigde haar moeder en stuurde een zandstorm op de twee af. Tessa ging voor Isa staan en maakte van het zand modder. Nu lagen moeder en dochter in de modder te spartelen. Isa pakte Tessa's hand en ze stuurden een half water half vuur monster op de twee af. Felice gaf een ruk wind, maar dat wakkerde het vuur alleen maar ergere op. Esmeralda rolde nog net op tijd weg. Er klonk een enorme knal. Toen iedereen opkeek was Felice verdwenen. Net als Maarten. Ze was weg. Esmeralda was woedend. Ze gaf de grond een enorme knal waardoor iedereen op de grond viel. Ze drukte met planten die uit de grond kwamen Isa en Tessa tegen de grond. Even dacht Tessa dat ze waren verloren toen Isa met haar kracht de planten verschroeide. Met een ruk trok ze Tessa overeind. Toen kwam de maan op en de krachten van de twee waren sterker dan ooit. Met een enorme ruk kwam hun kracht tegen die van Esmeralda aan. Haar van aarde gemaakte muur bezweek gewoon. En ook Esmeralda verdween. Maar voor ze verdween zei ze: "De strijd met onze familie is nog niet gestreden."

Isa dacht meteen aan haar droom, maar dat liet ze snel achter zich. Een droom was een droom. Ook al twijfelde ze. Bij haar wist je het nooit. Ze had toch namelijk de gave om in het verleden, heden en de toekomst te kijken.

Iedereen was weer normaal. Geen stenen beelden meer en iedereen was blij. Leon omhelsde Isa en Arno omhelsd Tessa. "Je bent een schat," fluisterde hij tegen Tessa. Die bloede natuurlijk. Die stoere Tessa die bloosde. Dat kregen ze maar weinig te zien. "Waar denk hij nu aan?" vroeg Leon die door Isa haar haren ging. "Niets," zei Isa. En ze gaf Leon een zoen op de mond. Ze glimlachte. "Nu wij, de Orde Der Nimfen-bescherming dit tafereel hebben gezien hebben we besloten dat jullie nu al bij de orde horen. De jongste nimfen ooit," zei Valerie en ze kwam op de meisjes af. "Buig jullie hoofd en jullie ontvangen het juweel der nimfen." de meisjes kregen elk een diadeem met de zeven stenen van de regenboog. "Veel succes." en de orde verdween.