Zwart, Wit of Grijs.2.

9. Een verdacht klasbezoekje

De dokters konden het bijna niet geloven dat de persoon die Isa wou vermoorden was teruggekomen. Leyla, de moeder van Leon en Arno was langs gekomen en had ze alle vier een injectie gegeven die hen een maand magie stand houding zou bezorgen. Ze zouden dan een maand tegen zwarte en andere soorten magie kunnen. Het stelde Isa wel wat gerust. Ze zouden elkaar ook geen moment meer uit het oog verliezen. De school werd verwittigd dat Arno, Leon en Tessa de komende maanden niet aanwezig zouden zijn om Isa, die ook niet aanwezig zou zijn wegens haar grote verdwijning en ervaringen in het ziekenhuis, bij te staan in deze moeilijke periode. Isa vond het wel leuk dat Arno, Tessa en vooral Leon bij haar bleven. Soms kwam Mathijs eens langs om haar de familie nieuwtjes te vertellen. Ze had wel geluk met zo'n grote broer.

Het was na een week weer zo'n dag dat Isa in haar kamer een boek aan net lezen was. Ze luisterde naar de ademhaling van Leon die aan het slapen was. Een verpleegster had twee matrassen naast Isa haar bed gelegd zodat Tessa, Arno en Leon ook eens konden slapen. Tessa en Arno hadden een SMS gekregen en deden er heel geheimzinnig rond. Ze waren vijf minuten later weer vertrokken. Isa legde haar boek weg en stopte per ongeluk een glas om. "Sorry, heb ik je wakker gemaakt?" Leon zat rechtop en keek naar het water dat langs het kastje afliep. Hij stond op en begon haar te helpen. "Nee, het geeft niet." en hij gaf Isa een zoen op haar neus. Ze waren net klaar met opruimen toen er op de deur werd geklopt. Isa kon haar ogen niet geloven. Heel haar klas kwal de kamer binnen inclusief een leerkracht. Ze kende de naam van de leerkracht nog niet omdat ze in het begin van het schooljaar was ontvoerd. Ze hadden een beterschap mand mee. Iedereen deed een beetje zijn of haar verhaal. "Hoe is het met jou, waar jij iets van het ongeluk?" vroeg Kristy. Isa keek naar Leon. Ze zag dat hij net als Tessa het niet vertrouwde. Isa schudde haar hoofd. "Neen, ik herinner me nog dat ik met Esmeralda en de rest van de klas aan tafel zat en vanaf toen is alles zwart," zei Isa. Het leek haar wel goed om te zeggen dat ze geheugenverlies had. "Waar is Esmeralda eigenlijk?" vroeg Tessa. "Ze is uit de klas gehaald door mevrouw de directrice," zei de leerkracht. "Waarom?" vroeg Arno. "Er was iets met haar familie in Groningen," wist Kato. Dat vond Isa wel raar. Esmeralda zei wel dat haar familie uit Groningen kwam, maar ze heeft geen Nederlands accent. Isa vond het jammer dat het klas bezoek gedaan was, maar nu kon ze wel haar gedachten over Esmeralda kwijt aan haar vrienden.

"Vinden jullie dat van Esmeralda niet raar?" vroeg Isa. "Wat?" vroeg Leon. "Gewoon, ze zegt dat ze uit Groningen komt, maar ze heeft geen Nederlands accent," zei Isa. "Dat kan toch," zei Tessa. Isa wist niet wat ze ervan moest denken. Ze dacht aan haar droom van die nacht. Ze vond het jammer dat ze de persoon die haar het gif toediende niet meer wist. Hoe diep ze ook in haar geheugen groef. Die persoon had een heel pak puzzel stukjes op zijn plaats kunnen leggen. Ze wou haar vrienden wel geloven, maar ze vertrouwde het niet helemaal. Een telefoon haalde Isa uit haar gedachten. "Hallo mama," Tessa had hun moeder, Flora, dus aan de lijn. Hoe Isa dat wist? Wel Tessa haar pleegouders bellen haar nooit. Toen Flora en Valentinus kwamen zeggen dat Tessa het wist van haar gaven hebben ze haar gewoon op straat gezet. De pleegouders van Isa, Sofie en Thomas hadden Tessa toen maar mee in huis genomen."Hij zou toch al lang bij jullie moeten logeren.....Wat?......Oké ik zal het uitzoeken......Ja daag." "Wat is er?" vroeg Arno. "Het vriendje van Esmeralda, Tom is nog steeds niet komen opdagen in het kasteel van mama en papa," zei Tessa. "Leon geef me je laptop eens even," zei Isa. "Wat ben je van plan?" vroeg hij. Isa wuifde het weg en nam de laptop op haar schoot. "Hoe noemde haar vriendje volgens jou?" vroeg ze aan Tessa. "Tom De Bruine," antwoordde Tessa niet begrijpend. Isa tikte iets in de computer. Er bestaat geen Tom De Bruine in magische wereld," zei Isa. En ze liet het scherm zien. "Hoe weet je dat hij nu een van ons moet zijn?" vroeg Tessa. Daar moest Isa Tessa wel gelijk in geven. Ze begon paranoia te worden van die ziekenhuis lucht.

"En weer ben je niet in je missie geslaagd," riep Felice naar haar spion. "Ze wisten dat ik zou komen," "dat zal die Isa wel gedaan hebben. Zij heeft namelijk de kracht om in het heden, verleden en toekomst te kijken." Felice liep naar het raam en keek naar het regenachtige landschap. Ze zag de klas van Isa terug komen op hun fietsen. "Ik denk dat het tijd wordt dat ik dat stelletje pissebedden eens een bezoekje ga brengen."