Zwart, Wit of Grijs.2.

13. De verader

Tessa opende haar ogen. Ze ziet allemaal zwarte vlekjes voor haar ogen dansen. Ze schud even met haar hoofd en dan ziet ze alles weer helder. Ze licht op de koude vloer. Wat verderop licht Isa. Dan herinnerd Tessa zich alles weer. Het verhaal, Valentinus die haar iets wou zeggen, Arno en Leon die veranderde in stenen beelden en Isa die werd geraakt. Zo snel ze kon liep ze naar haar zus. "Isa, Isa wordt wakker," ze schudde haar zus door elkaar. "Isa zeg iets," "Tessa, ik ben niet dood hoor," zei Isa met een zwakke stem. Tessa begon tussen haar tranen door te lachen. En knuffelde haar zus bijna fijn. "Waarom bestaat ons leven alleen maar uit leugens?" huilde Tessa. Isa wreef geruststellend over Tessa's rug. "Wat wou papa zeggen? Weet jij het?" Tot Tessa haar verbazing knikte Isa. "In mijn gevangenschap heb ik veel met mama en papa gepraat. Ik vroeg ze dingen over mij. Ze konden er niet helemaal zeker op antwoorden. Alleen dat over de elementen kon ze me zeggen. Ik ben vuur en jij bent water. Als je geen koningsdochter was geweest was je na je dood gereïncarneed als zeemeermin en ik als een van de leiders van een van die 3 groepen. Door middel van testen. Ik heb dan wel een speciale gave, jij hebt er ook een. Jij kan mensen bijvoorbeeld zo goed aanvoelen. Je kan hun gedachten lezen. Je kan met de zeedieren praten en ze weer gezond maken. Je kan van alles, maar waar je het beste in bent. Dat is in mijn zus zijn." Tessa begon te lachen. Niemand kon haar zo goed aanvoelen als haar zus. "Go tweens," zei Isa. "Go lefties!" riep Tessa. Ze schoten in de lach.

"Ik heb besloten dat mijn nichtjes kennis mogen maken met hun nicht," zei Felice. "Weet u dat zeker?" zei de spion. Felice glimlachte. "Dat weet ik honderd procent zeker. Ze mogen het hele verhaal weten. Alles. Dan zullen ze nog meer in zak en as zitten en dan zijn ze zo zwak dat ik alleen nog maar in mijn vingers moet knippen en de hele White World of Dreams ligt in mijn handen." Nu begon ook de spion te lachen. "Wanneer komen ze het te weten?" "O wat dacht je van morgen? De dag voor ze 14 worden. En op hun verjaardag maak ik ze af. Dan staat 16 september in elk menselijk geheugen gegrift." Felice stond op en pakte een briefje het bureau. "Zorg dat dit in orde is tegen morgen," zei ze tegen de spion en ze gaf het briefje af. De spion knikte en liep weg. Felice keek naar de bijna volle maan. Over twee dagen was het zo ver. Volle maan, dag dat dit alles van haar zou zijn.

Isa ...

Leon?

Ja ik ben het. Felice is iets van plan. Dat voel ik. Bereid Tessa maar voor, want volgens mij wordt het weer een mentale klap voor ons allen.

Zeg je zegt dat tegen mij, maar geen liefs en ik hou van je kusjes

Sorry hoor

Ik maakte maar een grapje, ik zal het tegen Tessa zeggen

Hou van je Isa en wat er ook gebeurt, ik zal er altijd voor je zijn.

Ik hou ook van jou Leon. We werd' ons hier wel uit te redden

"Isa, met wie was je aan het praten?" "Leon, hij zegt dat Felice iets in haar schild voert." "Oppassen dus," zei Tessa. "Kunnen we nu gewoon even niet gaan slapen?" vroeg Tessa. Isa knikte en ze gingen op het hooi dat in de kerker lag liggen. Ze kropen dicht tegen elkaar om het lekker warm te hebben. Er was iets dat Isa niet snapte. Ze was hier al eens eerder in de kerkers geweest, maar ze groot waren ze niet. Als ze zich het goed had herinnerd dan zouden er in de kerkers toch bedden staan. Dan zou Felice wel achter het stro hebben gezeten. Het duurde even voor ze in slaap viel. En 's nachts droomde ze een nachtmerrie.

"Wat moet u van me!" "Ik wil gewoon wraak nemen op wat je met mijn familie hebt gedaan," "Zij moesten onze wereld maar niet overnemen. Er moet zowel goed als slecht in de wereld zijn. Anders staat het niet in balans. Als er van net ene teveel is moet de ander er wel een einde aan maken. Zo is die wet nu eenmaal." "Jij bent net al zo wetenschap, leer freak als je vriendje," "Wat is er met hem." "Dat zou je wel willen weten hé Isa, Isa wordt wakker, Isa ...."

Isa schoot omhoog. Ze botste bijna met haar hoofd tegen dat van Tessa. "Waar lag jij over te dromen," "Gewoon een nachtmerrie over iemand," was wat Isa zei. Gelukkig vroeg Tessa niet door. "Jullie worden bij de koningin verwacht." De spionne stond in de deuropening. Isa dacht haar van ergens te kennen, maar ze zag het gezicht niet omdat de persoon helemaal in net zwart was en ze had een bivakmuts om waardoor alleen haar ogen te zien waren. Isa en Tessa liepen achter de spionne aan naar de troonzaal. "Wat moet je," zei Tessa en zo stil ze kon fluisterde ze "ouwe taart," Isa had moeite om haar lach in te houden. "Ik wil jullie aan iemand voorstellen. Jullie nicht of te wel MIJN dochter!" De monden van Isa en Tessa vielen open. Felice wenkte iemand en de spionnen liep naar voren en trok de muts af. "Esmeralda!" Nu zag Isa dat Flora, Valentinus, Arno en Leon weer gewoon vastgebonden waren aan de pilaren. Ze waren net zo geschokt als de twee meisjes. "Ja, dit is mijn dochter Esmeralda Van zwart bergen," zei Felice. "Ik wou iedereen betaald zetten die mijn broer onrecht heeft aangedaan. En jullie twee zijn de ergste," zei Esmeralda en ze wees naar Isa en Tessa. "En dat verhaal van Tom dan?" vroeg Tessa. "Gelogen," was Esmeralda's droge antwoord. "Dus jij wou Isa vergiftigen in het ziekenhuis," zei Leon. "En jij had die bijles geregeld," zei Arno. Esmeralda knikte. "Dat heb ik allemaal gedaan. En allemaal uit wraak. Mijn moeder en ik zullen heersen over jullie gebied. En jullie gaan allen een voor een ten onder." En samen met haar moeder begon ze kei gedaan te lachen. Esmeralda had dus de hele tijd gelogen. Zij was de spion. Zij was de verrader.