Zwart, Wit of Grijs.2.

4. Geestelijke stemmen

Om 10 uur zaten ze allemaal achter de laptop van Tessa. "Ik hoop snel dat het hier snel gedaan is. Ik moet namelijk nog naar de set." Tessa kan jij de laatste tijd nu aan niets anders denken?" vraagt Leon. Tessa kijkt een beetje geschrokken. Arno slaat een arm om Tessa en werpt een blik op Leon die meteen sorry zegt. Op het scherm begin iets te flikkeren. Leon klikt op aanvaarden. "Zo dus Esmeralda zit ook bij het groepje vanaf nu?" zei ze Felice sarcastisch. Leon zag dat Esmeralda niet op haar gemak was. 'Kan jij niet eens iemand anders pesten?" nam hij het voor haar op. "Ik dacht dat we het over Isalorina gingen hebben Leonetje," zei Felice met een zoete stem. "Waar is ze?" vroeg Arno. Felice draai de camera en ze zagen Isa die op de grond lag. Ze zag er heel erg slecht uit. Tessa zag dat er een traan over Leon's wang liep en ze legde haar hand op zijn schouder. "Ik heb een voorstel voor jullie," zei Felice, "Ik zal jullie vertellen waar Isa is als jullie al jullie krachten inclusief die van jullie volk en familie aan mij geven." "Dat nooit!" riep Tessa. "Dan zullen jullie Isa nooit meer terugzien." En ze verbrak de verbinding. De tranen liepen over de wangen van Isa en ook Leon liet zelfs een traan naar beneden glijden. Ook al deed hij had zijn best zijn tranen binnen te houden. Opeens kreeg Arno een idee. "Esmeralda, jij zei toch dat je nooit bij Felice wou horen hé?" Esmeralda knikte. "En je zei ook dat je er alles aan zou doen haar terug te kunnen pakken hé?" Weer knikte Esmeralda. Opeens werd het Leon en Tessa ook duidelijk. "Kom even mee Esmeralda," zei Tessa die twee jurken uit haar kast haalde en Esmeralda meetrok naar de badkamer.

"Je hebt het gehoord, je vriendjes komen je niet halen, ze vinden onbekenden belangrijker dan jou." Isa probeerde haar recht te duwen met haar armen. "Je volk zijn geen onbekenden voor hen. Je kent je volk als je een goede koning of koningin wilt worden. Dat is voor jou dus niet weggelegd. Ik begrijp goed dat ze voor hun volk kiezen, want met 1 ben je misschien sterk, maar met velen ben je machtig." "In je eentje ben je sterker, in een groep word je alleen maar verzen en teleurgesteld." "Je snapt de metafoor niet," zei Isa. Felice snapte blijkbaar niet wat ze bedoelde. Opeens greep Isa naar haar hoofd.

Isa wees niet bang, ze komen je redden. Wees niet bang. Als je me een tip geeft geef ik ze aan Leon door. Hij weet zeker het antwoord. Toen zag ze een voetbal stadion. Bedankt,  En de stem was weg.

"Wat heb je gezien?" Felice greep Isa die nog niet bekomen was van de stem bij haar hals. "Mijn metafoor in werkelijkheid." Felice gromde boos en gooide Isa weer op de grond.

Toen Tessa en Esmeralda even later de badkamer uitkwamen hadden ze twee hele mooie witte jurken aan en hun haar was heel mooi opgestoken vol krullen. De jongens hadden ook een wit pak aan. "Wil iemand mij nu eens vertellen wat we gaan doen?" vroeg Esmeralda die nog steeds niet doorhad wat ze van plan waren. Niemand antwoordde en Tessa liep naar haar levensgrote spiegel. Esmeralda moest even bekomen toen ze zag dat Tessa er gewoon doorliep. Arno maakte een klein handgebaar dat Esmeralda door de spiegel moest. Ze sloot haar ogen en stapte met haar handen voor haar uit door de spiegel. Toen ze haar ogen opendeed zag ze dat ze in een mooie groene tuin stond met een wit pavelioen voor hun. Ook Arno en Leon waren al door de spiegel heen. "Mama, papa," Tessa liep naar koning Valentinus en koningin Flora. "Tessalina," haar ouders waren blij haar nog ernst te zien. "Dag Arnoldus en Leonardus, fijn jullie weer eens in ons kasteel te mogen ontvangen," zei Valentinus. "U mag ons gewoon Arno en Leon noemen hoor," zei Arno. "Wie is dit meisje?" vroeg Flora. "Ik ben Esmeralda," zei Esmeralda. "Felice zette haar onderdruk om ons uit Isa haar buurt te houden zodat we Isa niet kunnen vinden," zei Tessa. "Dus jullie hebben Isalorina nog niet kunnen vinden?" vroeg Valentinus. De jongens schudden hun hoofd. "Esmeralda, wat ik je achternaam, want je komt me nogal bekent voor," zei Flora. "Dat kan koningin. Mijn moeder was één van de witches of the White World of Dreams. We woonden in het gebied vlak langs de grens van het land van de ouders van Leon en Arno. Toen Felice en Maarten binnen vielen, moest mijn moeder helpen met spreuken verzinnen en drankjes maken om zo de rest van de wereld over te nemen. Ik moest werken als bediende in het kasteel. Ik ontmoete er Arno, maar dankzij een spreuk vergat hij wie ik was, maar de spreuk was achteraf gezien niet goed gelukt." Flora glimlachte."Komen jullie eens mee meg mij," zei ze. Iedereen liep achter Flora aan. Ze kwamen in de studeerkamer van Flora. Valentinus sloot de deur. "Ik heb iets ontdekt," zei Flora. "Alleen een persoon met een goed hart en de persoon die het dichtst bij Isa staat kan met haar contact opnemen via de gedachten. Ook wel geestelijke stemmen genoemd. Na wat onderzoek kunnen alleen Leon, Tessa en Valentinus en ik contact met haar opnemen. Sorry Arno en Esmeralda, maar zo werkt het." Arno schudde zijn hoofd. Hij gaf wel om Isa, maar ze was gewoon een hele goede vriendin. En hij snapte het wel, Valentinus en Flora zijn Isa haar ouders en Tessa is haar zus. Leon snapte hij ook volkomen. Ze zijn een stelletje. En her was gewoon ware liefde. Anders zou je niet kunnen communiceren via de geestelijke stemmen. Flora zag dat Arno het snapte en ook Esmeralda begreep het. Flora begon weer met spreken:"Hoe jullie met haar moeten praten moet je zelf ondervinden, bij iedereen werkt het anders." Leon en Tessa knikte. "Ik heb al met Isa gesproken en Leon, om haar te bevrijden moet je naar een voetbalstadion." "De school heeft er een," zei Esmeralda. "Ik weet zeker dat het daar ligt. Isa is name lijkt toch ook op school verdwenen."