Zwart, Wit of Grijs.2.

11. De list

"Leon, Leon ik kan weer lopen." Leon liep als een speer de trap op. Hij zag Isa moeizaam door de kamer wandelen. Ze leek een klein beetje op de kleine zeemeermin die net leerde lopen. Hij lachte maar liep snel naar haar toe toen ze haar evenwicht verloor. Hij ving haar net op. Ze keken elkaar aan. Isa voelde zich nog warmer worden dan ze al was als ze bij Leon was. Zijn gezicht kwam dichter naar haar toe toen Isa ineens in elkaar kromp van de pijn. Ze zag iemand uit haar droom met een geweer dat gericht was op Arno en Tessa. Zo snel ze kon stond ze op en ging voor de spiegel staan. Ze hief haar handen in de lucht en toen stonden Arno en Tessa voor hen. "Wat is er Tessa?" vroeg Isa toen ze zag dat Tessa huilde. Tessa keek haar zus aan. "Mama .... Papa ...."

"Dus ze waren in mijn kasteel?" Felice zat op de troon van Valentinus. Ze keek haar spionne aan. "Ja, maar ze waren weg voor ik kon schieten." Felice keek naar haar zwarte nagels. "En wie was hier? Isa, Leon, Arno of Tessa?" "Alleen Arno en Tessa. Ik denk dat Leon bij Isa was." "Ik denk dat ik te vroeg heb ingegrepen," zei Felice. De spionne keek vragend naar Felice. "Ik denk dat ze Isa naar hier zouden brengen zodat ze hier veilig zou zijn. Als ze hier waren had ik gewonnen," zei Felice. Ze dacht even na. "Ik weet echt niet wat ik nu moet doen." "Ik wel," zei de spionne. "Ik heb een perfect plan. Laat me het uitvoeren en ik breng ze naar hier." Felice zag de vastberadenheid in de ogen van de spionnen en stemde toe. In een vingerknip was ze verdwenen. Felice stond op en liep naar de pilaar van Flora. "Arm meisje toch. Als ik je dochter heb vertel ik ze de waarheid. Ik vertel ze alles en laat ze sterven van verdriet. Jij bent zo naïf. Je dochters gaan eraan. Daar ga ik voor zorgen." Ze liep lachend naar Valentinus. "Wat is er toch mis gegaan tussen ons? Vertel het me eens? Nu gaan je dochters aan. Als ik ze de waarheid vertel gaan ze nooit meer naar jullie omkijken. Dat heb je als je je kinderen ver van je weg hebt."

De bel gaat. Arno, Tessa, Leon en Isa gaan naar binnen. Leon en Isa nemen als laatste de trap zodat Leon Isa kan ondersteunen op de trap. Het lopen gaat namelijk nog niet zo vlotjes. Tessa houd de rugzak van Isa vast en loopt achter hen. Zij en Isa waren nog steeds kapot van het feit dat hun ouders waren versteend. Het deed hen pijn in het hart.

"Fijn om je weer in de klas te hebben Isa," zegt de leerkracht. Isa knikt alleen maar omdat ze de leraar nog niet kent. "Ik heb wat bijles voor jullie vier geregeld. Zo kunnen jullie wat bijblijven." "Dank u vriendelijk," zei Isa. Ze Zach dat Leon ook lachte. Tessa en Arno daarentegen zuchtte. Zij gingen niet graag naar school in tegenstelling tot Leon en Isa. "Vanavond na school is jullie eerste les." Tessa stak haar hand in de lucht. "Maar meneer, het is vrijdag." De leraar negeerde haar vraag.

Felice kreeg telefoon het was de spionne. "Wat zeg je? ..... Fantastisch, ik was nooit op dat idee gekomen ....... Ben je zeker dat ze komen? ......... Aan, dat heb je goed geregeld .......... Ik had het zelf niet beter kunnen doen .... Goed ik zie je dan ...... Daag." Felice draaide zich naar de beelden van Flora en Valentinus. "Morgen komt de ondergang van The White World of Dreams in zicht." En luidlachend liep ze de troonzaal uit.

"Lekker, zo'n bijles op vrijdagavond," Tessa gooide met een propje naar het bord. "Ik vind het niet erg hoor," zei Isa. "Dat kan ik geloven, jullie twee zijn de slimste van de klas," zei Arno. "Ten eerste is dat niet waar en ten tweede heb jij een heel moeilijke wiskunde proef moeten doorstaan om Isa te bevrijden," zei Leon en hij gaf Isa een zoen op haar wang.

Isa, Isalorina De Wit

Isa draaide haar hoofd weg van de anderen en keek naar het bord. "Isa is er iets?" hoorde ze Tessa vragen. "Mama, ik hoor mama," zei Isa.

Isalorina, hoor je mij?

Ja mama ik hoor je.

Je moet daar weg, weg van school. Het is een valstrik.

Maar mama ...

Isalorina dit is een bevel. Wegwezen daar.

"We moeten hier weg," zei Isa en ze draaide haar hoofd naar de rest. "Mama zegt dat het een valstrik is." Iedereen dacht meteen aan hetzelfde. Felice. Ze pakten hun tassen en wouden de deur uit toen Felice voor hun neus stond. "Gaan we ergens naartoe?" Leon en Arno gingen beschermend voor de meiden staan. "Isa, genezen?" lachte ze sarcastisch. "Felice, nog niet bezweken onder de witte magie," lachte Tessa schamper. "Met jou heb ik ook nog een appeltje te schillen," zei Felice die waarschuwend naar Tessa keek. Ze was nog niet vergeten wat Tessa met haar had gedaan toen ze Isa vonden. "Wij ook met jou," zei Isa." ze was dan nog niet helemaal op kracht, maar ze wou niet dat haar ouders en volk eraan gingen. "O, Isalorina. Voor je je volk gaat beschermen heb ik eerst nog een klein verhaaltje voor jou en je zus. Maar dat vertel ik liever waar jullie ouders bijzijn. Zij hebben namelijk tegen jullie gelogen." Isa en Tessa wouden hun oren niet geloven. Ze wouden Felice niet geloven. Maar ze moesten wel mee. Ze wisten zelf dat verzetten geen zin had. Dus even later stonden ze in hun kasteel. In een kerker waar ze moesten wachten tot Felice het verhaal van net leugen van hun ouders zou vertellen.