"Benim kalbimi bir sarmaşık gibi sarıp gidiyor musun? "
"Ben senin kalbini sarmadım bir sarmaşık gibi sen sardın o kalbi
Bir Yazar hapishane de ki insanların hayatın yazmak için onların arasına karışırsa ve erkek koğuşunda ki sessiz birisi ilgisini...
Tahir havalandırmaya çıkmış elinde defter hala okuyordur"Seni güzel eden dost eden dayanılmaz eden yine sensin. Bunu da öğren.Ve hiç bir kahraman, hiç bir hergele sana azap veremez Azabı sen kendin icat ediyorsun."
Nefese baktı amcaların yanında oturmuş deftere bir şeye yazıyordu. İzlemeye başladı istemsizce.Yanına gitti
"Biraz "yere oturup oda Tahir"in pozisyonun aldı "Dinliyorum"
"versene defterini"dedi Tahir Nefes defteri uzattı defterin arasında ki kalemi eline alıp Tahir bir şeyler yazdı.
"Al" deyip kalkıp koğuşa ilerledi
Defteri açıp okudum"İnsan yaşarken nasıl çekiyorsa o acıyı, anlatırken de çekiyor."
Kadınların koğuşuna ilerledim. Umutsuzca içeri girecekken gardiyan durdurdu" telefon var sana" dedi başımı salladım müdürün odasına çıktık
Telefonu elime aldım"Alo?"
"Nefes nasılsın kuzum ya özledim seni"
"Ece iyiyim sen bende özledim "
"İyi de nasıl geçiyor orada zaman"
"Uçuyor desem belki buradakiler için değil canavar dedin ya hiç öyle değiller Her biri yaralı yaralı oldukları için güçlü durmak için savaş veriyorlar."
"Vay ee ilgini çeken birisi oldu mu hikayesin öğrendiğin"
"Var. Bir erkek karanlık dünyada kaybolmuş aydınlığa çıkamıyor anlatamıyor da. Böyle kehribar gözleri var o gözlerde hüzün var Mesela çocuk var içinde" gözlerinden yaşlar aktı Nefesin " karanlıktan korkuyor ama direniyor kalbi acıyor yarası kabuk bağlayamıyor ya da O istemiyor."
"Ece !" dedi tekrardan Nefes
"Onun Hayalleri Ölmüş" dedi Nefes
"Bu anlattığın kişi seni derinden etkilemiş hatta kalbine dokunmuş dokunmakla kalmayıp avucunun içine almış"
Kapattım ve odadan çıkıp koğuşa indim. Saatlerce o demir parmaklıların arasından gökyüzüne baktım karşı koğuşun demir parmaklıklarına baktığımda Tahir de gökyüzüne bakıyordu. İkimiz de aynı anda Aya bakıyor muşuz.
Kalbim öyle hızlı çarpıyordu ki onunda aya baktığını anlıyordum. Çünkü onu hissediyordum ilk defa birini hissediyordum.
Aya bakmaya devam ettim. Gözlerimden anlamsız yaşlar düşmeye başladı..
"Baba.." dedim sadece gözlerimden yaşlar geliyordu. "Baba bana yardım et onu hayata döndürmek istiyorum. Ne olursun bana yardım et." Dedim ağlayarak..
Sonra yatağıma geçip. Uzandım ve gözlerimi diktim havaya..
------
Sabah olmuştu erkenden uyandım kimse uyanmadan hemen valizimden bir kıyafetlerimi aldım.. ve lavaboya gidip ellerimi yüzümü yıkadıktan sonra üzerimi giydim hemen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Spor ayakkabı olarak hayal edin.)
Giyindikten sonra lavabodan çıktım kapıya geldiğimde gardiyan kapıyı açtı. Ve erkekler koğuşuna doğru gittik erkekler koğuşundaydım.
Tahir"in yatağına geldim ama o yoktu. Hemen gardiyana döndüm.
"Tahir nerede!?" Dedim gardiyan bana baktı sadece.
"Yine o karanlık hücrede dimi?" Deyip hemen erkekler koğuşundan koşarak çıkıp hücrenin olduğu yere gittim. Gardiyan mecburen kapıyı açtı.
Ben içeri girdiğimde Tahir"i gördüm. küçük bir çocuk gibi dizlerini kendine çekmiş kafasını da dizlerinin üzerine koymuş uyuyordu. Ben yanına geldim yaklaştım tam dokunacakken.
"Dokunma!" Dedi ben hemen elimi çektim. Gardiyan dışarı çıkmıştı. Tahir olduğu yerden kalktı ben geri adım attım.
"Bana yaklaşma!" Dedi ben geri geri gitmeye başladım. O da bana yaklaşmaya başladı..
"Ben sadece." Dedim ve bir an sırtım buz gibi olan duvarla buluştu. O bana baktı gözlerini gözlerime dikti. --------- "Uzak dur benden! Tamam mı uzak dur!" Diye bağırdı Tahir Nefes de gözleri dolu dolu Tahire baktı.
"Bir daha seni çevremde görmek istemiyorum! Bu yüzden uzak dur benden!" Deyip gitmek istedi Tahir ama nefes şöyle dedi.
"İstesem de senden uzak duramam Artık. Çünkü Kalbim buna izin vermez." Der Nefes Tahir olduğu yerde kala kalır sonra Nefese dönüp bakar. Nefesin Gözlerinden düşen her damla yaş Tahir"in kalbine hançer gibi saplanmaya başlar.
