Dit was het verhaal van mijn ondergang.
Ik ging naar het station, het was tijd om terug te gaan naar mijn droomstation. Ook al was het onmogelijk ik zou het doen. 196 uur zonder slaap is ook zo goed als onmogelijk, maar dat doe ik toch ook. Ik leef toch nog, dus waarom zou dit dan niet gaan. En inderdaad, toen ik aankwam in het station, stond er een nieuwe trein. Er stond geen bestemming op, enkel eindstation. Zonder aarzeling stapte ik er in.
Ik zou hier weggaan.
De trein na me mee naar een nieuw station in mijn leven: het eindstation.
JE LEEST
Wenen Zonder Tranen
Short StoryIk LEEFDE LEEFDE in mijn gedachten OverLEEFDE in mijn fantasie Ik WAAKTE WAAKTE over mijn dromen OntWAAKTE in de realiteit Ik VOND VOND de realiteit maar niets BeVOND me in een nachtmerrie Ik DACHT DACHT na over het leven BeDACHT dat niets beter was...
