De trein nam me mee naar een nieuw station in mijn leven: het eindstation.
De trein vertraagde en stopte niet veel later. Maar ik zag veel dingen die ik niet verwacht had. Er stonden mensen op me te wachten en toen ik uitstapte zag ik alleen maar vrolijke gezichten. ‘Welkom,’ zei iemand, ‘in het eindstation.’ Toen begon ik zelf ook te lachen, het was niet iemand die de eerste n van mijn naam zou weghalen, het was een plaats: het eindstation. Na regen komt zonneschijn, eindelijk begreep ik het. Mijn brief die ik bij mij had, zou nog niet eindigen, het was alleen maar de inleiding van mijn leven. Het echte midden en slot zouden nog komen. Het eindstation werd de plaats waar mijn leven weer verder zou gaan.
Mijn verhaal, dat verzonnen leek, zou pas echt beginnen.
JE LEEST
Wenen Zonder Tranen
Short StoryIk LEEFDE LEEFDE in mijn gedachten OverLEEFDE in mijn fantasie Ik WAAKTE WAAKTE over mijn dromen OntWAAKTE in de realiteit Ik VOND VOND de realiteit maar niets BeVOND me in een nachtmerrie Ik DACHT DACHT na over het leven BeDACHT dat niets beter was...
