ALFANIN DOĞUŞU

Bölüm 2

Arkadaşlar merabaaa! Sudenaz is onlineee ... İkinci bölümü yayınlamam biraz zaman aldı kusura bakmayın. Asuyla Selen çoktan yayınlamışlar bilee Çok seviyorum ikisini de 😘😘😘 ayrıcaaaa yeni yazarımız var 😜 onunda diğer arkadaşlarım gibi çok güzel şeyler yazacağından eminim 😊😊😊 neyse kaçıyorum ben iyi okumalaaarrrrr

Y/N POV

Bugün dolunay varmış. Efsanelere falan hiç inanmam, batıl inançlarım yok hiç. Çocuk muyum ben? Ama nedense bugün dolunayın olması beni heyecanlandırmıştı.

Öğle arasında her zaman olduğu gibi dersten sonra abim ve arkadaşlarıyla yemekhaneye gitmiştik. Aslında abimin arkadaşlarıyla vakit geçirmeyi pek sevmiyorum ama başka arkadaşım yok ve bana karşı çok iyiler. Ayrıca bu gruba dahil olduğum için okuldaki diğer kişiler bana biraz mesafeli davranıyor. Korkuyorlar sanırım anlamadım. Ama abimin arkadaş grubundaki bir kişiden gerçekten nefret ediyorum. Grubun lideri. Jimin. Kibirli, bencil, zorba. Kendini bişey sanıyo. Bir de herkes ondan korktuğu için kimse bişey diyemiyorda. Tamam belki çok yakışıklı ve havalı biri olabilir ama bu ona bu kadar sinir bozucu biri olma hakkını vermiyor.

Jm: Hey, Y/N! Dudağında yemek kalmış.

Hemen ağzımı kapattım utanıp. Peçeteyle sildim. 

Jm: Hayır geçmedi hala.

İyice temizlemeye çalıştım. Yine olmayınca bu sefer kendisi silmek için elini uzattı ama hemen ittim onu. Tepkime güldü. Kesin bilerek yapmıştı biliyorum. Her zaman böyleydi zaten. Ve sadece bana karşı değil okuldaki kızların yarısıyla asılıyordu. İşte en çokta bu yılışık tavırlarına siniroluyordum onun. İşin en acı verici kısmı abimde dahil hiçkimse onun davranışlarına karışmıyordu. Çünkü çok köklü zengin bir ailenin tek oğluydu ve herkes onla arkadaş olmak istiyordu. Bir kişi hariç. Jungkook.

İşte tam üstüne. Yemek tepsisiyle tam karşımdaki tekli masaya oturdu Jungkook. Aslında ikimiz de aynıymışız gibi hissettim o an. Tamam belki ben kalabalık bir arkadaş gurubunun içindeydim ama aslında... yalnızdım. Gerçi Jungkook bunu görmüyordu. Onun için okulundaki sinir bozucu bir grup öğrenciden biriydim işte. Sonuçta en nefret ettiği insanlarla arkadaştım.

Yemeğim bitene kadar onu izledim istemeden. Bir kez gözgöze geldik sonra utanıp başka tarafa baktım. O kadar dalmışımki masadaki sohbeti takip edememiştim. Abim bana bişey sormuş ben farketmemişim. 

A: Y/N? Duyuyor musun beni? Ben derse gidiyorum. Siz Jiminlerle takılırsınız.

Y/N: Şey... tamam. Görüşürüz.

Jimin önce bi Jungkook'a baktı sonra abim kalkınca abimin yerine yani hemen yanıma geldi oturdu. Kulağıma eğildi. Offf.... yine çok yakındı.

Jm: Bana bak. Abini kandırabilirsin ama beni kandıramazsın. Sabahtan beri o eziği izliyordun gördüm.

Y/N: H-hayır izlemiyordum bir kere! Yanlış görmüşsün.

Çok telaşlandım bi an. Hem Jimin'in yakınlığından hem de farkedilmiş olduğumdan utanmıştım baya. Ayrıca nasıl ezik dersin ya? Bugün o kadar yakışıklı görünüyordu ki Jungkook benim dışımda başka kızlar bile onu izliyordu. Kalkıp toparlandım ve gittim hemen diğerlerini beklemeden. Jimin tabiki güldü arkamdan.

Jm: Ahahahha.. Y/N'cim, kaçma lütfen!

UUF. Bu çocuk tam bir gerizekalı. Hayır yani yemekhanenin ortasında ne bağrıyorsun. Ya Jungkook yanlış anladıysa? Neyse ama çokta önemli değil zaten umrunda değilimki diye düşündüm içimden. İçim buruktu biraz.

Akşam olmuştu. Son derstende çıkıp eve gidecektim sonunda.  Abimler başka okuldan birileriyle bi meseleleri olduğunu söyleyip erkenden çıkmışlardı. Anlamadım nolduğunu. Gerçi anlatmazlardıda zaten. Benden birsürü şey gizliyorlardı. 

Kulaklıklarımı taktım ve otobüs durağına gidecektim ama vazgeçtim. Hava çok güzeldi. Yürümeye karar verdim. Dinlediğim müziğin ritmine kendimi vermiştim ve çevremde neler olup bittiğine fark edememiştim. Ama müzik bitince farkettim ki yanlış yola sapmışım. Kulaklıklarımı çıkardım köpek sesleri geliyordu. Korktum biraz. Geri dönüp geldiğim yerden gidecektimki birinin çok hızlı koştuğunu gördüm. Tam kim olduğunu anlamadım başta çalılar vardı arada sonra yola çıktığında gördüm kim olduğunu. JUNGKOOK'TU. Allahım neden öyle koşuyordu acaba nolduysa diye düşündüm. Önce bi kararsız kaldım ama takip etmeye karar verdim. Sapık falan değilim yani sadece onun için endişendim. Ama o kadar hızlı koşuyordu ki nereye gittiğini göremedim bile. Onu az önce gördüğüm yerde kocaman bi köpek gibi bi hayvan vardı çok korkunçtu. Ben de oraya gitmemeye karar verdim. Ama başka uluma sesleride yaklaşıyordu uzaktan. ne tarafa gitmeliydim?!

Sonra arkamdan abimin sesi geldi.

A: Y/N!! NE ARIYORSUN BURDA?!
Y/N: Abi kayboldum eve gidiyordum. Sen ne-

Cümlemi bitiremeden abim kolumdan tuttu çekti beni.

A: Eve şurdan gideceksin gerizekalı kardeşim. Soru sorma ve hemen eve git!

Çok sinirli ve telaşlı görünüyordu abim bende onu dinledim hemen hızlı hızlı gittim. Baya bi koşmuştum etrafta kimse yoktu ama sonra birden böyle hırıltı sesleri gelmeye başladı. Hızlandım bende. Sonra arkamda bi köpek belirdi. Beni takip ediyodu resmen çok korktum ama daha fazla hızlanmıyordum. Sonunda bana yetişti o kocaman hayvan ve tam karşıma atlayıp önümde hırlayarak dikildi. Hiç bişey yapamadım. Yere çömeldim o da yanıma geldi beni koklamaya başladı sonra gözlerime baktı. Şaşırmış gibi duruyordu. Ve sonra hiçbişey yapmadan uzaklaştı benden arkasınını döndü ve gitti.

Bir kaç dakika yerimden kalkamamıştım. Az önce ne olmuştu öyle Allahım yarabbim neler oluyor?!