antologi cerkak-;

Angenku ing Donya Khayalan

Dening: Faudia Rahma Islamia (15)

Ing sawijining dina, ana bocah wadon sing urip karo donyane dewe. Donya khayalan kang akeh maceme. Donya iku jejer lan kesusun rapi ing utek cemerlange. Senajan kabeh wong ing sakiwa tengene ora ngreken lan nganggep deweke aneh. Nanging dheweke ora peduli, amarga menurute ora ana pengaruh kaliyan panguripe. Sakarepe sakabehe wong seneng karo pendapate marang dheweke.

Jenenge Alona Algea. Dheweke dilahirna ana ing sawijining kaluwarga sing ora harmonis. Bapak lan Ibuke ora seneng marang dheweke. Iku alasane Alona luwih seneng ngentekake wektue gawe meneng ana ing gubug gawenane sing cedek kaliyan alas. Gubug iku panggone dheweke nemokake kesenengan sing wis suwe ilang. Sawijining wektu, Alona nyoba mlaku menyang njerone hutan. Ing tengah dalan dheweke nemokake kaca kang gede, usang, lan wis ketok tuwo. Amarga dheweke bocah kang kendel, dheweke langsung njupuk kaca iku lan digawa menyang gubug cilike. Alona wiwit mberseni sethitik - sethitik. Kalersan wis bersih, ujug-ujug ana sesuatu ing njobo pradugane. Kaca sing wis bersih iku mau ngetokake kilauan cahya werno putih sing nyoba narik awake Alona melbu ing njero kaca iku.

Sajeroning wektu ingkang ora suwe, tanpa praduga Alona ana ing panggonan sing gedhe lan rame banget. Nanging deweke ora ngerti ana ing ngendi. Alona ora ngerti apa sing kudu dilakoni. Alona ngamati siji siji apa wae sing ana ing panggonan kuwi. Dheweke nyoba mlaku, durung jangkep rong langkah deweke bali menyang gubug cilike. Alona bingung lan nduweni angen-angen yen kabeh iku bakal bali kaya biyen maneh. Nanging kanyatane ora kawujud, sawise Alona nyekel gagange kaca kasebut. Dheweke kaget amarga gubug cilike iku berubah dadi apik. Akeh tetumbuhan lan wit-witan kang katon ijo royo-royo. Dheweke seneng banget amarga dina iki dadi dina kang paling nyenengake ing uripe.

Alona ndeleng buku gede ing nisor wit-witan. Dheweke kepingin njupuk buku iku. Nanging dereng sempat dheweke maju ana salah sijine wong sing nyedhaki dheweke. Alona bingung banget, deweke meneng wae nganti wong kasebut ngajak ngomong.

'' Hei Alona kenalno aku wong saka masa depan sing bakal mbantu mujudake ngimpimu lan mbantoni apa wae masalahmu.''. Ngandika wong kasebut.

'' Eh, aku ora kenal sapa kowe? Jenengmu sapa? ''. Takone Alona menyang deweke.

'' Jenengku Fransisco Verhouven ''. Jawabe wong kasebut.

'' Hmmm.. Oke aku manut wae ''. Sahute Alona.

'' Hei Alona... Cepet meloko aku''. Banjur Alona meloki deweke.

Wong saka masa depan iku nggawa Alona menyang sawijining panggonan. Panggonan sing menehi pemandangan sing megah kayata istana, kawujud karo berlian lan emas. Ana akeh pelayan sing nyambut lan nuntun Alona tumuju ruangan sing gedhe banget. Alona banjur digawekake gaun kayata putrine raja. Jujur wae Alona ora ngerti apa sing sabenere kedadeyan iki. Kabeh pelayan iku banjur nggawa Alona menyang sajrone ruangan kang akeh lukisan sing ngehiasi tembok tuwo panggon iki. Tanpa praduga Alona ndeleng siji sijine wong kang pakaiane unik kayata raja, ratu, penyihir, lan sakabehe. Nanging kabeh krasa ora asing gawe deweke. Amarga ana wong sing ana ing khayalane Alona. Wong kasebut ngarahake Alona yen aja cedak-cedak kaliyan cendhela amarga wedi dheweke disabet dening kilat. Alona kelingan yen dheweke menehi jeneng Erzoni kanggo wong kasebut.

'' Cepet ngaleho saka cendhela kuwi ''. Ucape Erzoni.

'' Kenangapa aku kudu ngaleh saka kene? Aku sing nggawe crita kabeh iki, aku ya bisa mandhegno critane kapan wae aku pingin ''. Alona njawab karo kesenengan atine.

'' kowe bocah wadon kang bodho! ''. Balese Erzoni.

'' Pancen aku bodho, ora ana sing peduli marang aku ''. Jawabe Alona karo nyesel

'' Kowe kudu eling, kowe nduweni wong tuwo. Aja nganggepi sakabehe uwong ora peduli marang kowe. Kowe mung nutup diri sawektu iki. Sadar lan belajaro kanggo mikir apik ''. Sahute Erzoni.