Umudum Tuttu

5. Bölüm

Öncelikle Merhaba ☺️ kendi çapımda yazdığım hikayemi okuyan, beğenen, yorum yapan herkese çok teşekkür ederim. Ama biri var ki bana hep destek oldu. Aklıma bir şey geldiğinde ona sorup fikir aldığım birisi hatta hikaye de kullandığım yüzüğü o buldu 🙈 ona ayrıyetten çok teşekkür ederim 😍 LeylaGlsmKasal ❤️
Çok uzatmadan sizi Nefes ve Tahirle baş başa bırakıyorum. Keyifli okumalar ☺️

Nefes ve Tahir duvarın dibinde ki taşa oturmuşlardı, Nefes Tahir'e, Berrak'ın gitme düşüncesini anlatmış, Tahir de doğru olanın bu olduğunu söylemişti. Hatta Yiğit'i yılda birkaç kez Ceylan'ın yanına götürebileceklerini dile getirmişti. Oğlunu, kardeşinden ayrı bırakamazdı Tahir. Nefes buna çok sevinmiş bir kez daha Tahir'i neden bu kadar çok sevdiğini anlamıştı.

Yarın ikisi beraber Yiğit'e, Ceylan'ın gideceğini söylemeye karar vermişlerdi.

Nefes başını Tahir'in omzuna koyup gözlerini kapattı. Tahir de kafasını Nefes'in kafasına yaslayıp karşı tarafa bakıyordu. Tahir uzun süredir aklına olan şeyleri Nefes'e söylemek için oturduğu yerde dikleşti, kafasını Nefes'in kafasından çekip ''Nefes, sen uzun zamandır psikoloğa gitmiyorsun, yeniden gitmeye mi başlasan?'' dedi. Nefes, Tahir'in söylediği şeyden sonra başını omzundan çekip Tahir'in gözlerinin içine baktı.

Nefes'te psikoloğa gitmeyi çok istiyordu, orada konuşmak Volkan beyle dertleşmek, içinde tuttuklarını birilerine anlatmak onu rahatlatıyordu. Ama başlarında onca dert varken gitmeye fırsatı olmamıştı. Tahir'e de bundan bahsedememişti belki de çekinmişti. Şimdi onun bu konuyu açması onu mutlu etmişti. Gülümsedi. ''Ben de gitmeyi çok istiyorum ama başımız da onca dert varken gitmeye vaktim olmadı. Orası bana iyi geliyor, içimde tuttuklarımı anlatmak.''

Tahir uzun uzun Nefes'e baktı, o oda da ne anlattığını Tahir de bilmek istiyordu. O gelmeden önce neler yaşadığını öğrenmek istiyordu. Ama Nefes ilk günden beri ona anlatmamayı tercih etmişti. Dayanamazsın demişti. Tahir gözlerini Nefesten çekti karşıya baktı. Buğulu sesle ''Nefes, bana da anlatsan.'' dedi.

Nefes, Tahir'e bir şeyler anlatmayı, onunla konuşmayı çok seviyordu. Ama o evde yaşadıklarını Tahir'e anlatmaya cesareti yoktu. Kıyamıyordu ona. Kaldıramazdı Tahir. Nefes, Tahir'in elinden tuttu. Başını tekrardan omzuna koydu. ''Dayanamazsın Tahir, ben anlattıkça kahrolursun.'' dedi Nefes.

Tahir sinirlenmişti, Nefes'e değil onu bu yaşadıklarına maruz bırakanlara. Başkasının duyunca dayanamayacağı şeye Nefes maruz kalmıştı. Ve bu kadın dayanmıştı, o evden sapasağlam çıkmayı başarmıştı. Birde oradan çok güzel bir evlat çıkarmıştı. Çok güçlüydü Nefes, 'ben çok güçlüyüm' diye ortada dolanan çakma delikanlılardan daha da güçlüydü. Tahir buruk bir sesle, ''Sen nasıl dayandın Nefesim?'' dedi.

Nefes'in gözleri dolmaya başlamıştı, orada yaşadığı şeyler gözünün önüne geliyordu. Vedat'ın vurduğu her yer acıyor gibi oldu, o karanlık yatak aklına geldi, o iğrenç sesin olduğu oda, ellerini hapseden kelepçe geldi aklına. İçi ürperdi Nefes'in. Daha sonra Yiğit'in sesiyle doldu kulağı, ona gülümseyen yüzü geldi gözünün önüne. Nefes gülümsedi. ''Dayanmam gerekiyordu başka çarem yoktu. Yiğit için dayanmalıydım.'' dedi. Nefes kafasını Tahir'in omzundan çekti.

Tahir karısına bakarak ''Özür dilerim Nefes, sen o cehennem de nefessiz kalırken ben burada rahatça nefes alabildiğim için özür dilerim.'' Tahir'in sesi titriyordu, gözleri de buğulanmıştı.

Nefes, ellerini kocasının yüzüne koydu. Elleriyle yüzünü okşadı, sakallarında gezdirdi elini. Sanki kocasının yüzünü keşfe çıkmış gibiydi. Her bir yerini ezberlercesine baktı yüzüne. Tahir gözlerini kırptığında gözünden bir damla yaş aktı. Nefes, parmağıyla sildi gözyaşını. ''Teşekkür ederim beni o cehennemden çıkarıp nefes almamı sağladığın için, bana hemnefes, eş olduğun için, oğluma baba olduğun için teşekkür ederim.'' dedi Nefes.