Chptr 3: Friends? :)

29 0 0
                                    

Days passed. Weeks.

Alam nyo yung parang invisible lang si Rios? AS IN. Walang umaapproach sa kanya. Walang..nagtatry. Maybe some people think he's an arrogant person. Yung iba baka tingin snobber. To cut this, my point is.. Wala pa syang friend..s.

Ewan ko kung anmeron dito. Baka nahihiya lang.

As I noticed.. Matalino sya sa Math. He's a freaking Mathematician. A Math wizard. He's not into arts, but definitely into sports. I know mabait sya. I remember someone tuloy na parang sya.

"Good Morning class."

"Good Morning Ms. Reyes."

"I would like you to know that we're going to have our Sharing and Talking today. Meaning.. we're going to share and talk. How cool is that?" VERY COOL, Ms. Reyes.

"Maybe by pair na lang. Oh. Yes. Seatmate nyo na lang partner nyo." Why. On. Earth.

"Ang isheshare nyo is abt your self and the the state of your family. You may start now."

Okay. Kaya mo yan, Ica. Go.

"Uhm. Hi." I talked first.

"Hi." Atlast umimik din.

"So sino gusto mong mauna? You can take the chance."

"Ikaw na." Then yumuko sya. What is wrong with hiiiim

"Okay. So uhm. Alam mo na rin pangalan ko da? Xylica Yviesh Zapangca, 16, April 28 1998

, Only child, good at English, best in Math, I'm kinda bad when it comes to science and i'm madly worst when you say sports."

He just stared at me.

"Hmm. Ano pa ba.." Napaisip ako.. Isip.. Isip.. I felt awkward. Then.. Nakatitig pala sya sakin.

"Ano?" Medyo.. namumula na ata ako.

"Wala." Sabi nya at yumuko ulit. Pero i heard a chuckle. Ano trip neto?

"Eh bakit parang natawa ka?" Sabi ko na medyo mataray type na Xylica.

"Worst in sports." Inangat nya ulo nya at nakangiti na sya sakin. Yeap. Nakangiti. Da ef. Anoba. I'm hearing this 'badump badump' agaaaain in my heaaart~

"Whatever. Ikaw na nga." Woah. Close na ba kami? Ewan.

"Wala akong mashare sa sarili ko. Isip muna ako. Ikaw na lang. Share your family." Daldal nya na aaaah. Improving.

"Share your family? Ano'ko shunga?! Ipamamahagi ko pamilya ko? Kundi ka ba naman tanga no." Humor, I'm pleading for you.

"I mean, share something abt your fam. Ano ka ba naman. Matik na yun. tsss. Slow." He chuckled again! Trip mko?

"Trip mko no? Ganda ko talaga."

"Magshare ka na." Aba. Hahaha.

"Ge na nga. Uhm.. Papa ko is pulis. Mama ko is Housewife. Sa Singapore talaga kami nakatira dati. Kaso lang nagkaroon ng prob between sa boss ng mama ko. Dati kasi syang cook sa isang resto doon. So yun. Napilitang dito na lang..muna. Babalik daw ulit kami doon e." IMMA FREAKING LIAR :)))))

"Ahh. Okay." Bored nyang sabi. What is with him? Srsly.

"Ikaw naman." Sabi ko. Tinry ko syang ngitian. Na hindi nya naman nakita. Nakayuko lang sya e.

"I am broken. As well as my family." Nakayuko pa rin sya habang sinasabi yan. He sounded so serious.

"Go on."

"I don't think kaya kong mashare sa'yo to. Fresh pa e." Inangat nya na naman ulo nya. And he just smiled.

I smiled back. I can see pain in his eyes, na di ko magets. Ewan pero parang pag ngumingiti sya ang light na ng environment. Contagious smile. Nice.

"Just don't tell anyone."

"Ano na namang sasabihin ko sa kanila e wala ka ngang naikwento diba?"

"I mean about me.. being broken."

"Oh yeah sure." This time, nauna nkong magsmile.

"Thanks."

"Friends? :)" I offered my hand.

"Ya." He accepted, and we handshaked.

At that time, I felt glad. Yung pain sa eyes nya.. Nabawasan. He felt relieved I think. Gusto nya sigurong ilabas yung feelings nya but he just can't dahil nga sa fresh pa yung pangyayari. I know he needed someone to talk to. I know he has a problem that makes the pain in his eyes be visible enough to be seen.

Then, Now, and ForeverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon