ARAYIŞ

Bölüm-6

Bölüm-6

 

Neria

''Yalanlar ortaya çıktığında mutlaka yeni doğruları da beraberinde getirir.''

Scott'ın bunları yanında getirmesi çok iyi olmuştu. Bu kolalar bildiğimiz mentos artı kola karışımının bir üst modeli gibiydi. Zıt kimyasallarla ilgili olmalıydı. Ve Scott'ın bunu bilmesi demek oluyordu ki onunda sırları vardı. Sırlar iyidir. Ta ki ortaya çıkana kadar.

Scott fısıldayarak şimdi demişti. Bu elimizdekileri çalkalamamız anlamına geliyordu. Elimde duran iki kolayı da çalkalamaya başladım. Kutu giderek elimde ısınıyordu. Scott ikinci şimdiyi bağırarak söylemişti. Bu da bombaları atın anlamına geliyordu. Birini ön kapıya doğru yuvarladım. Diğerini de arkamda kalabalığa doğru fırlattım. Gunner'da aynı şekilde yapmıştı. Fakat Scott daha akıllıydı. Elindekinin birini bizi izleyenlerden birinin kafasına diğerini de çıkış kapısının camına fırlattı. O camın normal bir insanın kırması mümkün değildi. Ama Scott ne normal nede insandı. Buna şaşırmamıştım. Cam küçük parçalara ayrılarak etrafa savruldu. Ne olduğunu anlayamayan siviller çıkışa doğru kaçmaya başlamıştı. Bütün insanlar çığlık çığlığa kaçışıyor neredeyse birbirlerini eziyorlardı. Kutular patlayarak etrafa sisi yayıyordu. Eva ve Lyla çoktan uzaklaşmışlardı bile. Onların bizi buluşma noktasında beklemeleri için anlaşmıştık. Tipik kızlardı. Bunun benim için önemi yoktu. Önemli olan Scott'tı.

Karşımızdan üstümüze koşarak gelen adama Scott öne atılarak öyle bir tekme attı ki kaburgalarının kırılma sesini duyduğuma yemin edebilirdim. Gece olması onun için büyük avantajdı. Omzuma yapışan eli fark edince tereddüt etmeden ön tarafa savurdum. Hançerim yanımda olmadığı için adamın tabancasını almıştım. Gunner tahminimce melek değildi. Ama dövüş stiline bakılırsa normal bir insanda değildi. O sırada Scott, Gunner'a silahını doğrultup iki el ateş etti. Ama düşündüğüm şey olmamıştı. Silah Gunner için ateş edilmemişti. Silah Gunner'a koşan adamlar içindi. O an fark ettim ki Scott öldürmek için ateş etmiyordu. Bu sanırım merhametti. Benim işimde buna zayıflık denirdi.

O sırada Scott dışarı çıkmamız gereken emri verdi. Biraz geride kalmıştım çünkü biraz önce alaşağı ettiğim adam ayak bileğimden yakalamıştı. Botumla suratının orta yerine tekme atınca ayağımı bırakmıştı.

''Bu botu yeni almıştım seni lanet olası.''

Ayağıma adamın kanı sıçramıştı ama silmeye vaktim yoktu. Şimdiden çok geride kalmıştım. Dışarı çıktığımda nereye gideceğimi bilmiyordum. Bu yüzden onlara yetişmem gerekiyordu. Kaç kişi kalmıştı bizi takip eden. Ve asıl soru neden bu kadar amatörlerdi. Bu hiç normal değildi. Kim olduklarını hala çok merak ediyordum. Karşımdan aynı amatörlerden biri üzerime doğru koşuyordu. Ateş etmek için tetiğe bastığımda silahın boş olduğunu anladım. Tanrım kim boş bir silah taşırdı ki? Başka seçenek kalmayınca silahı adama doğru fırlattım ve tam isabet. Adam çarpmanın etkisiyle yere yığılmıştı bile. Bu benim için yeterliydi. Kalabalığın içinden geçmek hiçte kolay olmuyordu. Yerel polisin gelmesi an meselesiydi. Tahminimce iki dakika kadar sürerdi. Kapıdan dışarı çıkınca Scott'ın geri döndüğünü gördüm. Geride kaldığımı fark etmiş olmalıydı. İşte her şey o anda oldu. Scott'la aramıza giren transporterın kapısı açılarak daha ben ne olduğunu anlamadan güçlü kollar beni içeri çekti. Etime batan sivri şeyi hissetmemle bütün kaslarım uyuşuvermişti. Sadece görüyor ve duyuyordum şimdilik.

''Delikteki hayvanları dışarı çıkartmak için içeri duman verirsin ve sen sadece avının dışarı çıkmasını beklersin. İşte böyle oldu olay Neria. Delikteki hayvanlar gibiydiniz. Siz amatörlerle uğraşırken ben sadece dışarı çıkmanı bekliyordum. Onlar sadece birer yemdi. Sizde bu yemi yuttunuz. Sana bu işi verirken hata ettiğimi anlamalıydım Neria. Sen eline yüzüne bulaştırdın ve şimdi cezasını çekeceksin.''