İçinizde sakladığınız ve benim bulup çıkardığım küçük çocuğa ithafen.
Yamuk gülüşlere, yarım gülüşlere...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• Yaşanacaklardan ben sorumlu değilim. Beynimin içinde bana bazen çok yabancı gelen bir kadın hükmediyor kalemime, parmaklarıma. Kıvrak hareketlerle bir şeyler çiziktiriyor, karalıyor, siliyor... Ben... Ben sadece izliyorum ve şöyle bir baktığımda gülümsemeden de edemiyorum. Onu, pek sevmiyorum ama beni nereden vuracağını iyi biliyor. Satırların sonunda, bir noktada, yarım kalmış bir cümlede kıskıvrak ele geçiriyor beni. Dedim ya bu hikayenin sorumlusu ben değilim. Yaşanacakların içinde sıkışmış kalmış bir tutsakken kim beni sorumlu tutabilir ki?
Belki son noktayı koyduğunda beni bir kuş gibi bırakıverir gökyüzüne. İnanıyorum ki tatmin olursa o zaman özgür kalırım.
Kör Nota | Tanıtım
" Hayallerim, hayallerinle kavuşursa tüm dünya çiçek açacak biliyorum. Ama sen çiçekleri sevmezsin ki. Bak ben vazgeçiyorum hayallerimden. Gel seninkileri yaşayalım. " dedim, hevesle. Elim koluna dokunacak gibi oldu geri çektim.
" Hayallerimin olduğunu kim söyledi? " dedi. Oysa bir gece önce anlatmıştı bir bir. Yine de dün geceyi hatırlatıp utandırmamak için bir şey demedim.
" Gözlerinde görüyorum. " dedim, " Gözlerin seni ele veriyor. "
Bir süre sessiz kaldı. Yüzünden buruk bi' gülümseme gelip geçti. " Gözlerim mi? " dedi, sesinde alay edercesine bir tını vardı. " O kadar aptalsın ki. " diye, devam ettirdi cümlesini. " O kadar aptalsın ki böyle konuşarak beni ne hale getirdiğini görmüyorsun. "
Bir şey dememe fırsat vermeden arkasını dönüp yürümeye başladı. Güçsüz çıkan sesimle seslendim. " Deniz! "
Adımları olduğu yerde kaldı ama hâlâ sırtı bana dönüktü. " Sen beni göremesen de o mavilerin en derininde ne fırtınalar koptuğunu, hangi dalgaların gelip benim siyah taşlarıma vurduğunu görebiliyorum. Ve görmekten daha çok hissedebiliyorum. " Sesim sona doğru kısılmıştı.
" Boğulmak istiyorum. " dedi, sinirle yumruklarını sıkarak. " Sonra sen geliyorsun. Öyle bir konuşuyorsun ki kelimelerin bana uzanan bi el oluyor ve beni çekip alıyor en derin bataklıklardan. Ve işte en çok da bu yüzden istemiyorum seni. Bırak beni boğulmak istiyorum. "
Ben verecek herhangi bir cevap ararken hızla uzaklaşmaya başladı. Ne diyebilirdim ki? Kendi dünyasında inandığı gerçekler vardı. Benim gerçeklerim ona yalan geliyordu ve kabul görmüyordum. Derin bi' nefes aldım. Yine bir sokak ortasında öylece kalakalmıştım. Kollarım güçsüzce iki yanımda dururken yalpalaya yalpaya, bir yerlere çarpa çarpa gidişini izledim.
¤¤¤
16.02.2019 | 00.24
● Kitabı okurken ne düşündüğünüzü, ne hissettiğinizi bilmek istiyorum. Nerede güldünüz, üzüldünüz, etkilendiniz, öfkelendiniz? Bunlar benim için çok önemli. Bakın bu kitap benim değil, sizlerin artık. Çünkü benden çıkıp sizlerin arasına karışalı çok oldu. Kafamın içindeyken bir tane Füsun ve Deniz vardı, şimdi ise binlerce. Ben bu binlerce olan Füsun'ları, Deniz'leri tanımak istiyorum.
● Yeniden okuyacak olan okurların herhangi bir spoi vermemesi önemle rica olunur.
● İlk kitabım olduğu için bazı klişeler olabilir. Güçlü bir kurgu da olmayabilir ama ben yaptığım işi seviyorum ve bu yüzden saygı bekliyorum. İyi okumalar dilerim.
