Kör Nota | ✓

Kör Nota | Serenade

Parça: Schubert - Serenade

Kör Nota | Seranade

Hep bir şeyler eksik kalıyordu. Hiçbir zaman tam olarak her şeye sahip olamıyorduk. Mükemmel, kusursuz diye bir şey yoktu. Sanırım buydu en büyük hatamız; kusursuzu arzulamak. Karşımızdakinin her haliyle bizi tatmin etmesini beklemek.

İstanbul, güzeldi. İstediğim her şeye burada sahip olabilirdim ama yıldızı yoktu. Ne büyük bir eksiklik ama! Köyde o kadar çoklardı ki neredeyse gece de hiç lacivert yoktu. Hele ki yeni ay doğduğunda, sanki güneş ilk ışıklarını saçıyordu yeryüzüne. Şimdi ne yıldız vardı ne ay. Şehrin ışıkları, onları sanki kötü bir canavar gibi yutmuştu.

Avuç içlerimi pencere pervazına yaslayarak derin bir nefes aldım ve rüzgârı genzime çektim. Gayri ihtiyarı toprak, çimen ve tezek kokusu beklerken burnumu yakan bu egzos, asfalt kokusu hayal kırıklığına uğratmıştı. Hiçbir şey tam değildi. Denize, özgürlüğüme, okuluma, hayallerime kavuşmuştum ama bazı güzelliklerin de üstüne basmam gerekmişti.

Şişemin kapağını açıp biraz dışarıya doğru tuttum. Yakaladığım üç beş yıldızı, hilâl şeklindeki ayı ve bolca laciverti içine tıktım ve hızlıca kapattım, şehir çalmadan. Pencerenin önüne sıkıştırdığım terliği alıp, kapattım. Yatağıma oturdum ve bir süre Ekim'i izledim. Onu izlediğimin farkında bile değildi.

" Neden öyle bakıyorsun? " dedi, telefondan başını kaldırmadan. Tamam, farkındaymış.

" Ekim! " dedim.

" Hı! "

" Neden benimle hiç konuşmuyorsun? "

Telefonu yavaşça kenara koyup gözünün üzerine düşmüş bir perçem saçı kulağının arkasına sıkıştırdı. " Ne konuşacağız? "

" Hadi ama. " dedim, " Buraya geleli kaç gün oldu? Daha hiçbir tanışma girişiminde bulunmadın. "

" Bak ben. " dedi, ellerini dizlerine vurup dudaklarını yaladı. " Bak ben geriliyorum, tamam mı? "

" Nasıl geriliyorsun? "

" İnsanlarla iletişim kurarken işte, rahatsız oluyorum. "

" Ama gördüm. " dedim, telefonunu işaret ederek. " Sosyal medyada arkadaşların var? "

Gülümsedi. " Onlar beni görmüyorlar, sesimi duymuyorlar, sadece nasıl olduğumla ilgileniyorlar. "

" Bak benim de sanal arkadaşlarım, bir şeyler yazdığım bir bloğum var ama senin gibi gerçek dünya ile bağımı koparmıyorum. "

" Neydi adın, Füsun'du değil mi? "

Ne kadar güzel, adamı bile zor hatırlıyordu. Sorusunu başımı sallayarak onayladım.

" Bak Füsun, sen benimle arkadaş olmak istiyorsun ama ya sen de diğerleri gibiysen? O kızı senin bavulunu taşırken gördüm. "

Sinirle yerimden kalktım. " Ön yargılarını yıkmalısın. " dedim, parmağımı öne doğru uzatarak. " Daha tanımadan beni diğer insanlarla bir tutamazsın. Her neyse, istediğini yap. Gidiyorum ben. " diyip odadan sinirle çıktım. Koridordaki aynada kendimle burun buruna geldiğimde ne yapacağımı bilemedim. İyi artistlik yapıp çıkmıştım ama gecenin bu saatinde nereye gidecektim?

Gözlerimi tavana dikip gürültüyle nefesimi dışarı verdim ve tekrar odama geçtim. Bu sefer daha sakindim. Kapının açılmasıyla dikkatini bana veren Ekim'e bakmamaya gayret ediyordum. Fiyakam biraz çizilmiş olabilirdi ama yine de kuyruğu dik tutmak lazımdı. Yatağıma geçip battaniyeyi burnuma kadar çektiğimde yan bir bakış attım. Gülmemek için dudaklarını sıkı sıkıya kapatmıştı. Bu hali daha çok sinirimi bozmuştu. Hırsla kıçımı ona dönüp uyumaya çalıştım.