Chapter Twenty

1.5K 31 8
                                    

NAKA-UPO  lang siya sa waiting area ng hospital habang tahimik na humahagulhol.

Oh god,please ,wag naman sana kunin kaagad sa kanya ang mommy niya. She is not yet ready to live without her mother at sa palagay niya ay hindi talaga dadating ang panahon na magiging handa siya.

Why is this happening to her?

Maayos naman noong nakaraang araw ang mommy niya ah. Pero bakit bigla nalang itong nawalan ng malay kanina? She's sure that her mother's condition is getting better pero base sa nangyari kanina ay hindi na niya alam kung ano ba talaga ang totoo.

Ang tanging ginawa lang niya ay ang umiyak ng umiyak habang hinihimas-himas ang tyan niya.

"Ómorfi, please stay positive. Alam kong walang mangyayaring masama sa mama mo. Please,don't be stress. Alalahanin mong may dalawang baby tayo dyan sa tyan mo." puno ng pag-aalalang sabi ng binata at umupo sa tabi niyang silya.

Malungkot siyang ngumiti dito at mabilis na niyakap ang binata ng mahigpit."Why is this happening to me, Dylan? Una, nawala ang Daddy ko, sunod ang pagkawala ng mga  alaala mo, then now...nag-aagaw buhay ang mama ko sa loob ng Emergency Room."mas lalong lumakas ang paghagulhol niya habang inaalo naman siya ni Dylan.

"Masama ba akong tao, Dylan?"

"Of course not, baby. Problems were really nature in our life. And every problem has a solution.  I'm sure that we will get through this  together." He assured her.

"Hindi ko na alam kung bakit nangyayari sakin to. Wala naman akong ginagawang masama. I do sin but I'm not that bad to experience hell like this." Humihikbing saad niya.

"Don't worry baby. I'm here." he kissed her in her forehead. "And I will always be here. I will never leave you again. I promise." he assuringly said.

Oh god, I really love this man.

"Thank you for being here, Dylan. I really appreciate it."

Claimed by the Billionaire Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon