Quiet Serenade Amongst Wildflowers

Thirteen (18+)

Hikariel

KANINA pa nadaing si Oxygen ng pananakit ng kanyang sakong. We are currently at our wedding reception, sa grand hall ng hotel nina Ezrael.

Kanina pa nakasukbit ang kamay ni Oxygen sa braso ko bilang alalay kapag naglalakad kami. 'Di niya pwedeng tanggalin ang stilletos niya dahil isa itong magarbong pagtitipon. Heavy business tycoons and other associates from both of our family's companies are present in this event. It would be a shame to our name if we didn't show proper and prestige etiquette.

"Ano? Kaya pa?" Bulong ko sa puno ng tainga niya. Tumingala siya sa akin, nakangiwi.

"Namamanhid na ata binti ko." Bakas sa boses niya ang dinadaing na sakit. Napabuntong hininga ako. It's already evening. Hapon nagsimula ang kasal kaya't gabi na ng makarating kami sa venue ng reception. Katatapos lang rin ng dinner and right now, we are doing a round to meet everybody who's spend their time with us, especially in our wedding.

Panay ang pagbati nila sa amin. We thank them to return the favor. And since this grand hall is the whole 15th floor of the hotel, we can't help but to groan out of exhaustion. Just imagine having a round in this massive hall.

"Kainis kasi. Sa pagkalawak-lawak nitong hall. Tapos ang dami pang bisita. Karamihan pa mga business partners at stockholders ng kompanya ng pamilya natin." Ungot ni Oxygen. Right now we are about to approach Mr. And Mrs. Mchale, one of te incorporators of Buenaventura Holdings Inc.

"Congratulations for your wedding." Masiglang at masayang bungad sa amin ni Mr. Mchale. Pilit kaming ngumiti kahit kanina pa nangangawit ang labi namin. We've been doing this for almost an hour. Umaalma na ang katawan namin. Lalong-lalo na nitong si Oxygen.

"No, we were supposed to thank you for having time with us." Nakangiting saad ko. He just chuckled.

"Don't mention it. Besides, it's rare to see such perfect couple in amidst of altar, having their exchange of sweet vows." Nakangiting sabad ni Mrs.McHale. Tumango naman ang asawa niya.

"Well..." napasapo ako sa batok ko saka pilit na ngumiti. Ngayon lang ako tinamaan ng hiya sa lahat ng pinagsasabi ko sa gitna ng altar kanina. I did just utter those words, out of rationale. At lahat ng iyon, hindi bukal sa loob ko. It was just my mixed random thoughts.

Napansin ko namang napatingala sa akin si Oxygen habang maang na nakatingin sa akin. Marahil ay nagtataka siya sa inakto ko.

"Hahaha. You're so lucky to have him, Mrs. Buenaventura." Napahagikhik ang matandang Amerikana. Ewan ko pero biglang napantig ang tainga ko ng masalo ng pandinig ko ang tinawag niya kay Oxygen. Mrs. Buenaventura?

'Of course, asawa mo na siya, diba?'

Napailing ako. Oo nga pala, asawa ko na itong babaeng perv na ito. Kailangan kong kasanayan na ginagamit na niya ang apeliyedo ko. Napatitig ako ay Oxygen at base sa reaksyon niya ay 'di din niya inaasahan ang pagtawag sa kanya ng gano'n. Marahil ay 'di pa namin masyadong naaabsorb na kasal na talaga kami.

"A-ah! Yeah." Tipid na tugon nito ng makabawi mula sa pagkabigla.

"We need to go, Mr and Mrs.McHale. Thanks for attending our wedding." Nakangiting pamamaalam ko sa kanila. Tumango lang sila. Papatalikod na sana kami ng mapansing kong humigpit ang pagkakahawak sa akin ni Oxygen.

"What's wrong?" Tanong ko sa kanya. Umiling lang siya.

"Wala. Let's go." Tugon niya sa akin. Nagkibit-balikat lang ako. Nakakailang hakbang pa lang kami ng maramdaman ko ang pangangatog ng binti niya. Her legs are shaking, making her body vibrates.

"You're not ok." I said as I stop midway. Tumingala siya sa akin saka sinamaan ako ng tingin.

"Tss. Sabing ok lang ako eh." She's saying those words but her body reacts the other way. I heave a sigh. I can't get used of her attitude. Minsan childish, minsan mapang-asar, kadalasan perv, tapos ngayon naman, ang sutil. She's keeps saying she's ok when in fact, she's not.