-აუ ადექი რა ჩვენ შენს გამო ჩამოვედით აქ შენ კი ისევ გძინავს, არადა უკვე შუადღეა - მესმის ვიღაც ბიჭის გაურკვეველი ბოდიალი და თან მანჯღრევს, ყურადღება არ ვაქცევ და მეორე მხარეს ვტრიალდები. -აუ ახლა მეორე მხარეს გადატრიალდა რაა-აშარად ბიჭია, როდის მერე იყო ჩემ ოთახში დაუკითხავად ვინმე შემოსულიყო და ისიც ბიჭი. ამის გაფიქრებაზე საწოლიდან წამოვფრინდი -როგორც იქნა ადგა ჩემი ინდაური! -ღმერთო ნაილი ჩამოსულაა! -ჩემო ყვითელო წიწილა ძალიან მომენატრე მოდი ჩაგეხუტო-ხელებს ვშლი ჩასახუტებლად, ისიც არ აყოვნებს მთელი ძალით მეტაკება, უკან მაყირავებს და ორივე საწოლზე ვარდებით.წამით მეჩვენრბა რომ ბედნიერიც ვარ. ძალიან მომნატრებია. დის გარდაცვალების შემდეგ ერთხელ "ვნახე" გასვენებაში ის და ზეინი სუ ჩემ გვერდით იყვნენ მამშვიდებდებდნენ, ერთი და იგივე სიტყვებით რომელიც არაფერს ცვლიდა.. . იმ დღემ ჩემთვის კატასტროფულად ჩაიარა,ყელა ტიროდა და წასშლილი სახეები ქონდათ, პირველად ვნახე მაშინ მამა ატირებული... ყველას დაგვაკლდა ის... ნაილი და ზეინიც ძალიან განიცდიდნენ... ნაილი ჩემი დეიდაშვილია რომელიც 3 წლის წინ წავიდა ბრიტანეთში. ბავშვობიდან ერთად ვიზრდებოით, დებს სათანადო ყურადღებას გვაქცევდა. ეს არიყო დეიდაშვილური ურთიერთოა, ეს უფრო დაძმური ურთიერთობა იყო. მასთან ძალიან ბევრი კარგი მოგოება მაკავშრებს... აი ზეინს და ტანიას კი ერთმანეთი ბავშვობიდან უყვარდათ, მაგრამ არ უტყდებონენ და ერთი წელიც კი არ იყვნენ ერთად.ძალიან ლამაზი და მოსიყვარუე წყვილი იყო, ვიცი ეს ავარია რომ არა სოცოცლოს ბოლომდე ერთად იქმებოდნენ, ძალინ უყვარდათ ერთმანეთი, მშობლები ერთმანეთთან მეგობრობდნენ და ტანიას და ზეიმის ამბავი ძალიან გაუხარდათ... ნაილი რომ მიდიოდა, ვთხოვე ზეინიც წაეყვანა ცოტა გული რომ გადაეყოლებინა მეც მეხვეწნენ წასვლას მაგრამ დედას მარტო ვერ დავტოვებდი ... - ასე თუ გყავდი მონატრებული ჩამოსულიყავი ჩემთან, მიყვარს რო მეხუტები მაგრამ უკვე დამცხა. -მითხრა და დებილივით გამეკრიჭა -როდის ჩამოხვედი? რამდენი ხნით? ვისთან ერთად? როგორ იმგზავრე? -ეეი ეეი ეეი ამოისუნთქე ინდაურო! დღეს დილით ჩამოვედი ზეინთან ერთად, შენზეა დამოკიდებული როდის წავალ. -თქვა და ისევ გაიკრიჭა. -დედა სადა? -ბეტი ძლივს დავითანხმეთ რომ ეკისთან დარჩენილიყო და შენი თავი კი, ჩვენთვის ჩაებარებინა, შენზე ძალიან ნერვიულობს ისევ თავისითავშია ჩაკეტილიო, ეს უნდა გამოვასწოროთ. -ხო ვიცი ნაილ მაგრამ არ შემიძლია.. -არავითარი მაგრან შ/ს! დრო გადის ვიცი, მესმის, ის მარტო და არ იყო შენთვის უფრო მეტს ნიშნავდა მაგრამ, ცხოვრება უნდა გავაგძელოთ, ის ყველას დანაკლისია. ახლა კი ადექი ისე ხარ მოკრული გავიგუდე და არ მინდა, რომ იტირო. გელოდეთ, გელოდეთ ცოდია ეძონოსო, ბოლოს ძაან მოგვშივდა. ზეინმა მე გავაკეთებ რამეს შენ ნახევარს შეჭამო მითხრა და შენთან ამომაგდო გააღვიძეო. -წიწილა რომელი საათია? - 2 და შენ წარმოუდგინე დილით თვითფრინავში რომ ვჭამე იმის მერე არაფერი არ მიჭამია არც მე არც ზეინს. -ვაიმე! ახლავე ავდგები, ზეინიც მომენატრა და დავეხმარები საჭმლის გაკეთებაში. შენ გადი ოთახიდან მივწესრიგდები მანამდე ზეინს, დაეხმარე ოღონდ არ შეუჭამო რამე. -აუ კარგი ხო. გთხოვ მალე ჩამოდი რა. -რაც მალე გახვალ ჩემი ოთახიდან მით უფრო ცოტახანი იქნები მშიერი. -კარგი კარგი ხო. ათ წუთში უკვე მზად ვიყავი შავი მაღალწელიანი დახეული შარვალი, შავი ტოპი ჩავიცვი, კინსის უმკლავებო კურტკა მოვიცვი და ქვევით ჩავედი ბიჭების სანახავად..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
