Mr.Byun...

22

Zawgyi>>>

ေကာင္းကင္ျပာ၌ တလက္လက္ေတာက္ပေနသည့္ ျကယ္တို႕အား ေငးျကည့္ေနမိပါ၏...

တစ္ဦးတည္း တည္ရွိေနေသာ လမင္းျကီးကဲ့သို႕နွယ္ သူသည္လဲ အထီးက်န္လြမ္းဆြတ္ေနသေယာင္...

ပင္ပန္းတယ္...
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ့ အကူညီကိုယူျပီးမွ ေရြ့လ်ားနိုင္တဲ့ ဒီခႏၲာကိုယ္ကို...

တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဆံုးသတ္ပစ္ခ်င္မိသည္အထိပင္...

အကယ္၍ သူသာမရွိေတာ့ပါက ငယ္.. ငယ္လည္းလြတ္လပ္သြားလိမ့္မယ္...

ဒီလိုခ်ိဳ့ယြင္းမွုေတြနဲ႕သူ႕ကို ငယ့္ရဲ႕ နုပ်ိဳမွုေတြနစ္ျမဳပ္ခံရင္း ဆက္လက္ေပါင္းသင္းခိုင္းရမည္ကို အမွန္ပင္အားနာမိပါ၏...

ကြာရွင္းေပးဖို႕
သူေတာင္းဆိုေပမဲ့လဲ ေကာင္ဆိုးေလးက သိပ္ေခါင္းမာသည္...

လံုးဝကြာရွင္းမေပးနိုင္တဲ့အေျကာင္း အဖန္တလဲလဲေျပာရင္း သူ႕ကိုဆူေငါက္တတ္ေသး၏...

အမွန္တိုင္းဝန္ခံရမည္ဆိုလွ်င္ သူကိုယ္တိုင္လဲ ငယ့္ကို လက္လြွတ္မေပးခ်င္ခဲ့...

သိပ္ခ်စ္တာေပါ့ေလ...
ခ်စ္ရလြန္းလို႕ ဒီရင္ဘတ္ျကီးတစ္ခုလံုးနဲ႕ရင္းျပီး...
ငယ့္ရဲ႕ နာက်ည္းမွုေတြကို လက္ခံရင္း... သူ႕နွလံုးသားထဲ ထည့္ပိတ္၍ အျမတ္တနိုးထားခဲ့မိတာ....

ငယ္သိလား?
မင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႕ ဒီလူဟာ မသင္ယူသင့္တဲ့ေပ်ာ့ညံ့ျခင္းေတြ သင္ယူလာတတ္ခဲ့ပါျပီ...

"Mr.Byun..."

ပခံုးထက္က်ေရာက္လာတဲ့ လက္သြယ္သြယ္ေလးနဲ့အတူ ေစာင္အပါးတစ္ထည္က မိမိကိုယ္အား လြွမ္းျခံဳလာ၏...

တစ္နည္းအားျဖင့္...
မိမိအား တစ္စံုတစ္ေယာက္က အေနာက္မွ ေႏြးေထြးစြာဖက္ထားေလရဲ႕...

"ငယ္..."

"အျပင္မွာေအးတယ္ေလ Mr.Byun ရဲ႕... ဘာလို႔တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနရတာလဲ"

ငယ္က သူ့ကိုဆူခ်င္သလိုေလး ေျပာလိုက္ျပီး wheel chair ေဘးတြင္ ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ ထိုင္ကာ သူ႕မ်က္နွာအားတစိမ့္စိမ့္ျကည့္ေနေလရဲ့...