15

6.3K 642 59
                                    

Zawgyi>>>

Chan တစ္ေယာက္ထဲ အေမွာင္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ရင္း နံရံကိုေက်ာမွီကာ ငိုေျကြးေနမိတယ္...

သူေရာက္ေနတာက စတိုခန္းတစ္ခုထဲမွာပါ...

အေမွာင္က်ေနတဲ့ ဒီေနရာကိုေရြးခ်ယ္ရျခင္းက သူ့မ်က္ရည္ေတြကို ဘယ္သူမွမျမင္ေစလိုျခင္း...

သူအခုအရမ္းနာက်င္ေနတာ...

Mr.Byun ကိုဆံုးရံွုးလိုက္ရမွာ စိုးတဲ့အသိေျကာင့္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး စုတ္ျပတ္ေတာ့မလိုခံစားေနရတာပါ...

ဒါေတြသူဘယ္သိမလဲေနာ္...

အင္းအခုေလာက္ဆို ထိုမိန္းကေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနေလမလား?

သူ့ကိုေပးခဲ့တဲ့ဂရုစိုက္မွုေတြအကုန္ အဲ့မိန္းကေလးဆီ ေရာက္သြားေတာ့မွာေပါ့ေနာ္...

ဟက္!ေရွ့ေလွ်ာက္ ဘယ္လိုေနရပါ့မလဲေလ...

သူ့ဂရုစိုက္မွုေတြမရွိပဲ...
သူ့အျကင္နာေတြမရွိပဲ...

ဘယ္လိုဆက္ျပီး အသက္ရွင္ရမတဲ့လဲ...

"ငယ္..."

အခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္သည္မို့ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့က အေမွာင္ခန္းတြင္းက်ေရာက္လာသည္...

အရိပ္တစ္ခု ေျခအစံုနဲ့အတူ တိုးလ်လ်ထြက္ေပါ္လာတဲ့အသံ...

Mr.Byun ဆီက...

ဒါကိုသူျကိဳသိျပီးသားပါ...

Mr.Byun သူ့ကို ရွာမေတြ့စရာမရွိဘူးေလ...
အိမ္ေတာ္တစ္ခုလံုး CCTV ေတြနဲ့ သူဘာလုပ္လုပ္သိေနမဲ့ဟာ

အဟက္!ဒါေျကာင့္လဲ အေမွာင္ခန္းထဲမွာငိုေနမိတာေပါ့...

ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာတဲ့ ေျခလွမ္းနဲ့အတူ ဆြဲဖက္ျခင္းခံလိုက္ရကာ သူ့တစ္ကိုယ္လံုး Mr.Byun ရင္ခြင္ထဲ၌...

"ဘာလို႔ထြက္သြားရတာလဲ ငယ္...ဟင္? ဘာလို႔တစ္ေယာက္ထဲေနေနရတာလဲ"

"ကြာရွင္းရေအာင္ Mr.Byun..."

ရင္ခြင္ထဲမွ ငယ့္ရဲ့စကားေျကာင့္ ေသြးေဆာင့္တက္သြားသလိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည္...

အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီစကားမ်ိဳး ငယ္တစ္ခါမွမေျပာခဲ့ဖူးပါ...

Mr.Byun...Where stories live. Discover now