Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kasvetli bir günün kapıları ardındaydı Wendy. Bedeni yorgunluktan ve belki de duygusal çöküntüden perişan haldeydi. Ne yapacağını bilemez halde olmak en kötüsüydü işte.
Elindeki dosyalarla birlikte bahçeye çıktığında Lalisa ve Jennie'yi gördü banklarda. Derste olmaları gerekirken Jennie ağlıyor, Lalisa da onu teselli ediyordu.
Gereksiz yere taşıdığı dosyalarını merdivenin köşesine bıraktıktan sonra kızların yanına ilerlemeye başladı. Aslında şimdi Lalisa'yı görmese daha iyi olabilirdi ancak çocukça davranmayacaktı, hayır. Ne Lalisa böyle birisiydi ne de Yoongi. Bu yüzden bir sorun yoktu, sakin olmalıydı.
"Jennie?" Diyerek yanlarına geldi Wendy. "Nasıl hissediyorsun?"
Aptalca bir soruydu. Ağlayan birisinin nasıl hissetmesini bekleyebilirdiniz ki? Mutlu mu? Ah... Tanrı'm!
Genç kız, ellerine gömdüğü yüzünü yavaşça kaldırdığında kıpkırmızı gözleriyle Wendy'ye bakıyordu şimdi. "Nasıl gözüküyorum acaba? Oldukça mutluyum da çünkü!"
"Şey... üzgünüm." Diyerek elini savurdu bu sefer. "Ağlayan birisiyle nasıl konuşmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum."
"Sorun değil." Diyerek gülümsedi, Jennie'nin yanında oturan Lalisa. "Taeyong gibi bir aptalla çıkan arkadaşın olunca alışıyorsun."
"Lisa!"
"Tamam, susuyorum."
Wendy istemsizce gülümsedi. "Evet... bu gerçekten tartışılır. Ama Taeyong iyi bir çocuk, bu belli oluyor."
"O zaten harika birisi." Diyerek ayağa kalktı Jennie hızla.
Wendy bu ani kalkışı beklemiyor olacaktı ki yerinde sıçramıştı. Jennie'nin kıpkırmızı gözleriyle dip dibe olmak ise daha korkutucuydu şimdi.
Bir süre bakıştılar ve Jennie kendini tutamayıp yeniden ağlamaya başladı. Kalçasını banka geri oturtup ufak ellerini yüzüne kapamıştı yine.
"Tanrı'm... Jennie yapma ama yeter!" Diye bağırdı Lalisa. Artık sabrı kalmamış gibi gözüküyordu. "Gidip şu Taeyong denilen herife söveceğim artık!"
Wendy bir şeyler söylemek için dudaklarını araladığı sırada yanlarına ağlayan ikinci bir beden gelmesi bir olmuştu. Gözleri ağlamaktan kıpkırmızı kesilen ikinci kişi ise Joy'dan başkası değildi.
"Konuşmamız gerekiyor Jennie." Dedi Joy, ağlamamak için kendisini sıkıyordu.
Wendy'nin kaşları istemsizce çatılınca neden böyle bir ortamda bulunduğuna bir süre anlam vermeye çalışmıştı. Sadece Jennie'yi merak etmişti ancak şimdi sırada Joy da vardı.
Lalisa ayağa kalkıp Jennie'nin önünü kestiğinde Joy'un yanağına bir tokat patlatması da bir olmuştu. Wendy'nin ağzı beş karış açık kalırken Joy'un başı vuruşun etkisiyle sağa yatık haldeydi ve yanağını tutuyordu.
