Romione-Love Tears-Viktor Krum

~1~

Not:"{}" Bu ayraç,olayların üçüncü kişi ağzından içinde yazan karakterin perspektifinden anlatılacağını belirtmektedir.
Umarım hikayeyi beğenirsiniz.İyi okumalar... :)

"Her hikayede kahramanlar,düşmanlar ve korkaklar vardır..."
{Viktor}
Yılların ünlü Quidditch oyuncusu Viktor Krum oradaydı işte.Yıkılmaya yüz tutmuş bir kulübenin en köşesinde,içinde sinir ve yavaş yavaş parıldayan panik duygusuyla beraber oturuyordu.
Üçbüyücü Turnuvasından sonra çok şey değişmişti.Eskiden Bulgaristan'da bir şöhret olan Viktor, annesinin zamansız ölümünden sonra yıkılmış ve Quidditch kariyerine bir ara vermişti.Ancak o sırada karısının ölümünden dolayı sinir krizleri geçiren babası da hastalanınca umudunu iyice yitirmişti.
Geçimlerini Viktor'un şu ana kadar maçlarından kazandığı paralarla geçirmeye çalıştıkları için evlerini satmak zorunda kalmışlardı.
Krum kalan son umutlarıyla babasına bakıp onun bütün ihtiyaçları için yardıma koşuyordu.Ama o eskisi gibi değildi.Bu yaşadığı ailevi olaylardan dolayı psikolojisi bozulan Viktor, arada sırada intihar etme planları bile yapıyordu.Hatta babası kalan son güçleriyle bu arzusuna birkaç defa engel olmayı başarmıştı.Ayrıca aklından çıkaramadığı tek bir kişi vardı:"Hermione Granger"

" Viktor"
Viktor babasının zorlukla onun adını seslendiğini duydu ve hemen kalkıp onun yanına gitti.Babası kirli bir çarşaf yığının üstünde,yarı açık gözleriyle oğluna bakıyordu.
"Oğlum,biraz konuşabilir miyiz?"
"Tabi baba" dedi Viktor hızlıca.Sanki onun ne hakkında konuşmak istediğini anlamış gibiydi.
"Bak ben artık kendimde değilim."dedi babası hızlı hızlı soluk alırken."Çok fazla zamanım olmadığını da biliyorum-"
"Öyle söyleme baba.Bunların hepsini atlatacaksın,beraber atlatacağız."
"Beni dinle oğlum.Hatırlıyorsan o gün Üçbüyücü Turnuvası'nda Voldemort geri dönmüştü."Viktor bunu elbette hatırlıyordu ama Gelecek Postasını kulübeye gizlice getiren baykuş yakalandığı için bir senedir Büyücü Dünya'sı ile ilgili çok bir bilgi öğrenememişti.En kötüsü ise Hermione'den hiçbir haber alamamasıydı.Hermione'nin başına bir şey gelebilme ihtimali bile onun korkudan titremesine yol açabiliyordu.
"Karkaroff o gün Voldemort geri döndüğü için arkasına bile bakmadan kaçmıştı çünkü Karanlık Lord'un bir sürü yandaşçısına ihanet etmişti.Şimdi beni iyi dinle... Benim artık sana kaygıdan başka bir yararım dokunmuyor-"Viktor babasının gözünden akan bir yaş gördü.Onun ağladığını ilk defa görüyordu."Karkaroff Diagon Yolu'nda,kırık dökük ve terk edilmiş bir meyhanede saklanıyor.Git ve bul onu."
"Ama seni burada bırakamam"dedi Viktor.O da ağlamamak için kendisini zor tutuyordu.
"Bir defa bile olsa benim dediğimi dinle lütfen."dedi babası güç kaybederken.Viktor onun için fazla zaman kalmadığını biliyordu."Söz veriyorum baba.Senin için bu görevi tamamlayacağım."
Bu sözlerle beraber Viktor'un babasının kafası yavaşça yan tarafa doğru düşmeye başladı.Ama Viktor bunu pek umursamadı.Babasının ona verdiği yönergeler sayesinde kendini sakinleştiremediği bir güç dalgası içinde bulmuştu sanki.Ayrıca eline bir fırsat geçmişti:"Artık o kızıl saçlı Weasley'nin elinden Hermione'yi alabilmek için bir planı vardı."
Babasına bir kere bile bakmadan Diagon Yolu'na doğru cisimlendi.