Romione-Love Tears-Viktor Krum

~13~

Biraz geç oldu ama sonunda yeni bölümü yetiştirebildim :)
Çok yakında yepyeni bir Romione hikayesi yayınlayacağım ve onun için değişik fikirlerim var.
İyi okumalar...

{Viktor}
Viktor,Ölüm Yiyenler'in delici bakışlarını kendisi onlara bakmasa da üzerinde hissedebiliyordu.Kimi nefeslerini tutmuş Voldemort'un söyleyeceklerini bekliyor,diğerleri ise onun her an vermek üzere olduğu tepkiden korkup gerileyerek önlem alıyorlardı.Ancak Voldemort geriye çekilenlerin beklediği şekilde dile getirmemişti düşüncelerini.
"Demek Severus Snape,tabiki.Bizim Draco'nun kendisini korkak olarak tanımladığı ve ölüme karşı kucaklarını açıp tek bir savunma bile almayan adamı bile tarihten silmeyi başaramadığı gece-"Bunu derken Viktor,Voldemort'un gözlerinin yüzlerini mahcup ve yalvaran bir şekilde ayaklarına dikmiş olan iki tane sapsarı saçlı Ölüm Yiyeni taradığını  fark etti."Evet hepinizin hangisinden bahsettiğimi anladığınızı umduğum o dönüş noktası olan gece Severus,Malfoylar için benim onların hayatlarını bağışlamama neden olan bir iyilik yapmamışmıydı.Peki Dumbledore,Severus sayesinde hiçliğe karıştığında asa niye onu efendisi olarak seçti?Buna da bir cevabın vardır umarım?"diye sonlandırdı konuşmasını.Her seferinde daha da soğuk ve tizleşen sesi Viktor'ın olduğu yere sinmesine neden oluyordu.
"Tabiki Lordum-"Eğilip zarif bir reverans verdi ve bu kendini zavallı bir ev cini gibi hissetmesine neden oldu.Bunun sayesinde de doğrudan doğruya Hermione'nin kurduğu E.R.İ.T'i getirdi aklına.Hermione'nin kalbi o kadar temizdi ki herkesin keşke bir ev cini tutabilecek gücüm olsa da ona emirler verebilsem dediği büyük kulaklı yaratıklara bile daha önce kimsenin yaklaşamadığı bir merhametle karşılık vermişti.
Tepeye bir sessizlik çöktü.Hogwarts'ın her tarafındaki gürültülü ve rengarenk ışık patlamalarına rağmen tepenin gerici havası bir kuş cıvıltısı tarafından bile bozulamıyordu.Viktor vereceği cevap için gözlerini büyük bir dikkatle kendi üstüne odaklamış Ölüm Yiyenler'i algılayabiliyordu ve bu da onu her zaman olduğu gibi Hermione'yi düşünmekten alıkoyabilen tek şeydi."Ollivander adındaki bir asacının söylediğine göre asalar sahibini öldürünce ya da asayı sahibinin korumasından kendi ellerinle çıkardığında kazanılabiliyor.Snape'in Dumbledore'u öldürmesi de bunun kanıtı."
"Ollivander adındaki asacı mı?Evet onu sorguya çektiğimizde bize bunları anlatma zahmetine girmemişti.Hala elimizde olsa ona bunun nedenini sormak çok cazip görünebilirdi değil mi?Ama ne yazık ki bazı beceriksizler onun kaçmasına göz yumdular.Hem de yanı başında Potter ile."Gözlerinin yine aşağıya doğru bakanlara çevirmişti.Az öncekinden tek farkı diğer ikisine ek olarak Viktor'ı gözetlemeyi büyük bir hevesle öneren kapkara saçlı cadının da yeri incelemesiydi.
"Lordum...biz"
"Bunu yeterince konuştuğumuzu ve sizin cezanızı yeterince çektiğinizi düşünmekteyim."Sonra gözlerini siyah saçlı cadıdan saçları ay ışığında parıldayan bir büyücüye çevirdi.
"Lucius, git ve Severus'u bul.Sonra da onu Şamarcı Söğüt'e yolla."
Adam ani emir üzerine ne kadar afallamış gözükse de bunu belli etmemek için tüm gayretinin gösterdi.
"Tabiki Lordum."ve sessizliği kısa bir zaman için bozan pat sesiyle cisimlendi. Viktor tekrar etrafına bakındığında ise Voldemort'un gözlerinin kendisine kenetlenmiş olup kendisini süzdüğünü fark etti.Bu da anlık bir irkilmeyle beraber kısa süreli bir kalp krizi riskini tetikler derecedeydi.Hemen kendini toparlamaya çalıştı.Ne diyeceğini,nasıl davranacağını,sıradaki görevinin ne olduğunu bilmiyordu.Ama önündekinin,geçen seferkinden de daha zorlayıcı olacağı kesindi.Neyse ki Voldemort tüm bunlara insanın içini donduracak derecedeki soğuk sesiyle cevap vermeyi başardı.
"Tebrik ederim Viktor.Bir gecede yıllardır destekçim olanlar kadar yol katettin.Hatta bazıları işlerini elleri ve yüzlerine bulaştırdığına göre onlardan daha bile fazla ileri gittiğini söyleyebilmeme az kaldı galiba.Seni Severus ile aramda geçecek olan önemli bir konu için Şamarcı Söğüt'e bekliyorum.Böyle devam et.Lord Voldemort kararlı ve istikrarlıları sever."
Sesin verdiği soğukluğa daha fazla dayanamayacağını anlayan Viktor tek istediği şeyi hiç düşünmeden yaptı.Kulaklara aşina sesiyle cisimlendi Hogwarts'ın yıkılmaya yüz tutmuş ya da gerçekten de paramparça olmuş koridorlarına.Şamarcı Söğüt,Şamarcı Söğüt...Bu isim çok zarif bir sesle kulaklarında çınlıyormuş gibi hissediyordu Viktor.Herhalde Hermione,Viktor'a Hogwarts hakkında anlattığı küçük detaylardan birinde bahsetmişti buradan.Ancak Viktor genellikle balo gecesi Hermione konuştuğunda onun gözlerine bakmaktan kendini alamadığı için dediklerini hiç önemsememişti.Hermione demişken Harry'nin elindeki garip haritada gördüğü iki önemli noktanın Viktor'ın zihninde oluşturdukları,tepedeki gergin ortamın derinliklerinde kaybolmuştu.Ama şimdi Lucius adındaki büyücünün Snape'i bulmak için zamanı ne kadar kısıtlıysa,bu süre Viktor'a artı olarak geri dönüyordu.Bu da demekti ki peşlerine düşmek için yeterince zamanı vardı.Sırlar Odası adındaki yerden yedinci kat koridoruna yönelen iki noktanın,Ron ve Hermione'nin izini sürmek için.