26.02.2019
P2
Arkama yaslanıyorum sınıfta, kalmış yalnızca birkaç dakika buluşmamıza. Bitecek okul, fırlayacağım sıradan koşacağım bahçeye; bekliyor musun beni ona bakacağım.
Öyle de yapıyorum.
Orda bahçenin dışında gözlerini kısmış, ellerini cebine koymuş bir şekilde bekliyorsun. Yüzümde güller açıyor benim, seninse gözlerin biraz eleveriyor sanki.
Uzanıp sarılıyorum.
"Çok özlemişim seni," diyorum. Yanağından öperken, bir doz kokunu akciğerlerime yolluyorum.
Akciğerlerim daha fazlası için kalbimle birlikte kıvranırken elimden tutuyorsun.
"Ben de seni özledim, nasıl geçti günün?" Diye soruyorsun.
"Sen varsın ya sonunda, ondan iyi geçti. Senin nasıldı?" Diyorum.
"Eh fena değildi."
Bir dolmuş çeviriyoruz, parayı benim için de uzatıyorsun; o sırada ben ikimize de koltuk buluyorum.
Hem de yan yana.
"Şansımıza bak," diyorsun yanıma yerleşiyorsun.
Sana cam kenarını bırakıyorum çünkü seni ilk cam kenarında sevdim. Sen dışarı bakarken, seni izlemeyi hep sevdim.
Yine dışarıya bakıyordun.
Yine kalbimi fethettin.
Yalnız bu sefer, sana yaklaşıp kulağına fısıldıyorum:
Seni çok seviyorum.
Gözlerini bana döndürüyorsun. Gülümsüyorsun.
Ben de seni.
Az ve öz konuşuyorsun ama önemli değil. Hep bu anı beklemiştim. Sonra gidip bir yerlere oturuyoruz ve orada bir şeyler yaşanıyor.
Ne olduğunu bilemeyeceğiniz şeyler.
Ben bile bilmiyorum, çünkü bu burada bitti.
Yaşanmadan bitti.
The end.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
everytime we say goodbye
Poesia"Yıldızlar ve sen... Sevdiğim şeylersiniz. Değerli ve önemli. Siz, hep benimle olacak, Ama asla benim olmayacak şeylersiniz." P1'den P2'ye geçiş Ve P2'de kayboluştur, bu kitap. Bu kitabı okudukça zamanla büyüyen bir aşkı görürsünüz. Büyüdükçe küç...
