İNTİZAR

1. Bölüm ✔️

°2019°
Bölüme eklemeler yaptım arkadaşlar tekrardan okursanız iyi olur

1. Bölüm

Sokağın başından duyduğum araba sesleriyle bakışlarımı o tarafa çevirdim , bir de ne göreyim. Yeğenim, halasının kuzusu yolun ortasında, araba da hızla bu tarafa geliyordu.

Hemen yola atladığım gibi koştum ve miniğimi kucağıma aldığım gibi kaldırıma attım kendimi bu arada onuda korudum ellerimle. Kendime gelmeye çalışıyordum. Elif 'in birşeyi yok gibiydi ama benim başım çok fena acıyordu. Kaldırımın kenarına çarpmıştım. Oturur pozisyona gelmiş Elif'e bakıyordum. Bir anda gelen araba yüzünden korkmuştu ve ağlıyordu. Gözyaşlarına kıyamıyordum. O benim ilk göz ağrımdı.

Sesleri duymuş olacak ki abim evden çıktı beni yerde oturarak ve kucağımda da kızını görünce koşarak yanıma geldi.

Önce kızını kaldırdı sonra da beni. Üstüme baktı hasar tespiti yapmak için bir şey olmadığını görünce rahatladı ve kızına baktı.

Ama ben rahat değilim ki arabadan inmiş ama bizim fark etmediğimiz adama bir süre dönmeden " kör müsün kardeşim ? Bu kadar hızlı gidilir mi yolda burda etrafta bir sürü çocuk oynuyor hayır yani ehliyetini nerden aldın kasaptan ..." derken ona döndüm dönmemle şoka girdim.

Adam yengemin kardeşi çıktı ya hay ben böyle şansın var ya. Bana gülerek bakıyordu hayır ya sinir bozucu bu adam ya. Yengemin kardeşi, namı değer Kenan efendi en gıcık insandır. Sürekli beni sinir ederdi. Küçükken oyunlar oynayıp, peşinde dolaşıp 'seni alacağım kendime koca 'diyerek rezilliğime rezillik kattığım hatta belli bir yaşa kadar birlikte uyuduğumuz zamanlar oldu. Aramızda 6 yaş var. Ve erkek olarak, dıştan sevmiyor gibi dursamda içten içe anlaşabildiğim, duygularımı anlayan tek kişi Kenan abiydi.

Sinirden yerimde birkaç kere tepinip ağzımın içinden çığlık attım. Ama o bu hareketime daha çok güldü. Abimin kolları arasındaki ağlaması birazcık dinmiş kızını kucağıma uzattı, Elif'i aldım ve eve doğru yöneldim. Kapıya geldiğimde arkamı dönüp baktığımda, Kenan abi bana bakarak tebessüm ediyordu. İyice sinir olarak kapıyı çarptım. Mutfaktan çıkan yengem önce bana sonra kucağımda ki kızına baktı. Ellerini önlüğüne silip, Elif'i kucağından aldı. " Ne oldu, deli danalar gibi kapıları çarpıyorsun? " Ofladım , kardeşi her buraya gelişinde çok sinirleniyordum. Adam sırf beni daha çok sinirlendirebilmek için her ay geliyordu buraya. "Baş belası kardeşin geldi sinir şey. Bir gün kardeşin yüzünden hastaneye yatıracaklar beni, sinir hastası ediyor resmen ayı " ben konuşurken arkamda ki kapı açıldı. Kafamı çevirip baktım. Abimler gelmişti. Hayvan resmen sırıtıyordu. "Merak etme sana temiz don getiririm hastaneye " hayvan herif birde pişmiş pişmiş sırıtıyor. Konsolun üstünde ki anahtarı aldığım gibi yüzüne fırlattım. Kafasını yana eğerek yüzüne gelmesini engelledi, anahtarın. Daha fazla muhattap olmak istemiyordum. Yengemden Elif'i aldım. Yukarı çıkıp Elif' i yatağına yatırdım ve onu uyutmaya çalıştım .

İsmail' den

Nisa gittikten sonra Kenan'ın yanına gittim. Ne için geldiğini çok iyi biliyordum zamanı gelmişti ama bu yaptığımdan dolayı kendimden nefret ediyorum .

Kenan'a dönüp" hoşgeldin Kenan gel içeri geçelim " dedim oda hoş bulduk deyip içeri geçtik. Kapıyı açıp içeri girdik. Girişte Nisa ve Yasemin konuşuyorlardı. "Bir gün kardeşin yüzünden hastaneye yatıracaklar beni, sinir hastası ediyor resmen ayı " Nisa yine her zamanki gibi Kenan'a çok sinirlenmişti. Her zaman böyleydiler. Birbirlerini sinir ediyorlardı ama çokta iyi anlaşıyorlardı. Nisa'nın abisi ben olsam da onu hiç bir zaman anlamadım , anlamaya çalışmadım. Yanımda duran Kenan gülerek "Merak etme sana temiz don getiririm hastaneye " her fırsatta kendine sinirlenmesini sağlıyordu. Bunu bilerek yapıyordu. Yoksa Nisa onunla konuşmazdı, o geldiğinde odasından çıkmazdı. Kendini insanlardan soyutluyor hep. Yalnız kalmak istiyor. Yan tarafta duran konsoldan bir anahtarlığı kaptığı gibi Kenan'a fırlatan Nisa, bu sefer gerçekten kızmış gibiydi. Yana eğilerek anahtardan kaçtı. Nisa daha fazla durmayarak Elif'i aldığı gibi yukarı çıktı. Arkasında bir adet özlemle ona bakan birini bırakarak. Elimi uzatıp oturma odasını işaret ettim. İçeri geçip koltuklara oturdum. Kenan ayakta kalarak çerçevelerin asılı durduğu duvarın önünde fotoğraflara bakıyordu.
" ne için geldiğini biliyorum uzatmaya gerek yok , sadece Nisa daha bilmiyor ona anlatamadım bir türlü" dedim o ise rahatça " onu vermeme gibi bir şansın yok İsmail onu yıllardır bekliyorum o benim karım ve bu düğün olacak biliyorsun değil mi? " dedi . Kafamı çaresizce sallayıp " biliyorum seninle evlenecek evlenmeyecek demiyorum ama ona söyleyemedim zaman ver diyorum " Kenan çaresizce kafasını sallayarak" ben istemiyorum mu sanıyorsun o da beni severek evlensin ama babamlar daha fazla beklemek istemiyor. Aşiret ağaları da 18 olduğundan beri evlenmem için baskı yapıyor, bu zamana kadar oyaladım onları ama daha fazla durduramam" ne olduğunu anlayamıyorum, çok çaresiz görünüyordu. Benim tanıdığım Kenan her derde bir çözüm bulurdu. "Ne oluyor Mardin'de , sen iyimisin?" Derin bir nefes çekti içine " ağalar daha fazla ertelersem Nisa ile birlikte bir eş daha almam hakkında karar çıkartacaklarmış. Abim ağalığı bana bıraktığı için bir çocuğumun olmasını istiyorlar. Nisa ile evlenmezsem başka bir kızla evlendirecekler " sessizleşti . " Daha sonrasında da töre için Nisa ile evlenmem gerekecek. Ben bunu istemiyorum bana Nisadan başkası haram İsmail ben gönlüme aldım bir kere onu yanıma da alırım, ama başkası olmaz " anlıyordum. Kahrolası töreler, adetler. Hepsi benim cahilliğimin suçuydu. Arkasını düşünmeden kaçırmıştım Yasemin'i. Onunla bir olacağım yolda feda ettiğim kız kardeşimdi. Pişman değildim önceleri. Ama şimdi yüreğim yanıyor. Vermek, kardeşimi ateşlere atmak istemiyordum. Evleneceği kişi Kenan olduğu için çok şanslıydım. Kenan Nisa'yı hep sevmişti. Hepte sevecekti biliyorum. Doğru kişiydi

Biraz daha bu konu hakkında konuşurken Nisa çığlık atarak içeri girdi ve koltuğun tepesine tam arkama geçti " abi yardım et " deyip durdu onun arkasından kapıdan elinde birşey tutan Mert girdi ve Nisa'ya doğru koştu . Nisa bunu görünce iyice sırtıma çıktı ve Mert'e bağırmaya başladı. Elindekini sakince çöpe atmasını söyledi tabi bunu yaparken de benim nerdeyse başıma çıkacaktı. Mert her fırsatta halasını korkutmaya bayılıyordu. Nisa ise 22 yaşında yetişkin bir kız olsa da, görünüşü ve davranışı ile Mert'ten bile daha çocuksuydu. Bunda çocukluğunu yaşayamayıp, hatırladığı her anda hastanede olmasıydı.

Bu olayın böyle gitmemesi için bağırdım ve onları susturdum. Sonra Nisa'ya dönüp"ne oldu ne bağırıyorsun " dedim oda Mert'i gösterdi ve " bu oğlun varya bu oğlun " dedi sonra ağlamaklı sesiyle devam etti " elinde kocaman böcekle beni tehdit ediyor abi üstüme atıyor" Mert'e döndüğümde hemen konuşmaya başladı" baba ya bu halamda herşeyden korkuyor karıncadan bile korkuyor ya ben napayım ki " deyip masumca baktı.

Nisa tepemden indi ve salonun başında ne zaman geldiğini bilmediğim babamın yanına koşup sarıldı ve hemen Mert'i şikayet etti . Babamsa tek bir noktaya yani Kenan'a bakıyordu. Üzüldüğü gözlerinden belli oluyordu. Bu günün gelmesini hiç istemiyordu. Nisa babamı sarsınca ona döndü ve " İsmail uğraşma kızımla, rahat bırakın prensesimi " dedi.

Nisa ' dan

Abimin bana 'sana birşeyler anlatacağım' demesiyle koltuğa geçip oturdum ve ona bakıp başlayabilirsin dedim .

Ama nerden bilebilirdim sözlerinin beni yaralayacağını ...

bölüm sonu .....