"မြင်လား ကောင်လေး ကြားတယ်မလား"
ရှိုင်းထက်ပိုင်က ပြုံးစွာပြောလာတယ်
"သူတို့က တကယ်ချစ်သူတေပေါ့..... ရှက်စရာတွေ ပြောနေကြတာပဲ" အူကြောင်ကြောင်ပုံစံတင်မက ရှက်အမ်းအမ်းပုံစံဖြင့် ပါပြောနေသော ရဲသွေး
"ပြောနေကြတာ မဟုတ်ပါဘူးး လုပ်နေတာပါ
လာလာ ငါတို့လဲ အခန်းထဲ သွားကြမယ်"
"ဘာဗျ!!!! မ မယုတ်မာနဲ့နော် ကလေးပဲ ရှိသေးတယ်"
အသံကျယ်ကြီးနဲ့ အော်တာကြောင့် ရှိုင်းထက်ပိုင် မိမိနားကိုတောင် လက်နဲ့အုပ်လိုက်ရသည်
"အော်တာကွာ မင်းကလဲ... အခန်းက ၂ခန်းရှိတာ.....လေ... တစ်ခန်းမှာက.... ဟိုကယူသွားပီ... သူဒီညအိမ်ပြန်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ.. အဲ့တော့ မင်းပါ အိပ်ရမယ်လေ... ငါနဲ့ တခန်းထဲ အိပ်ရမှာပေါ့ကွ"
အရှည်ကြီးပြောရလို့ ရှိုင်းထက်ပိုင် ရေသောက်နေလေရဲ့
"အော်.... အင်း ဟုတ်သား.... အ့ကို အစကတည်းက အဲ့လိုပြောရင် ပီးရောကို"
*ဒီငတုံးနဲ့ ငါနဲ့တော့..... စိတ်ညစ်ပါတယ်.... ရုပ်ကတော့ လည်မဲ့ရုပ်.... ငတုံးး ဘာမှကို မသိဘူးး*
သက်ပြင်းချရင်း ရဲသွေးကို အခန်းထဲ ခေါ်သွားလိုက်တော့သည်
>>>>>>>>>>>>>
တစ်ဖက်က အခန်းထဲမှာလဲ....
"အ့... နာတယ် နာတယ် ဟင့်.... ဖြေးဖြေး"
အတင်းးကြီးး... အစမပျိုးပဲ... အတင်း... ထိုးနေတာကြောင့်... အရမ်းနာနေပီလေ
"ခဏလေးပါ... ကိုယ်.... sweet pointရှာနေပါတယ်"
"အ့.. ဟင့်.. ပြန်ထုတ်တော့... နာနေပီ... ကွဲတော့မှာပဲ"
နာလွန်းလို့ အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်.....
"မင်းကလဲ.... ဘာလို့.... ကျပ်နေတာလဲ... "
"ဟာ.... ကျနော့်အပေါက်က... ကျယ်ရအောင်... ဟိုဟာမှ... မဟုတ်တာ... အ့ အ့.. ဖြေးဖြေးပါဆို"
ထို့နောက် သိလိုက်သည်က.... ပေါင်တံတစ်လျှောက် စီးကပ်ကပ်အရည်တွေ
"အ့.. သွေးတွေ ထွက်ကုန်ပီ...ကွဲပြီ ဟင့်.. ပြီးအုံးမှာလားးးလို့... တကယ်နာတယ်... လာခံကြည့်"
