𝐏𝐔𝐙𝐙𝐋𝐄 𝐏𝐈𝐄𝐂𝐄𝐒 | 𝐊𝐢𝐦 𝐓𝐚𝐞𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠

32: Αλήθεια,λυπάμαι..

Lexi's P.O.V

19.30μ.μ... Υ/Ν θα σε πνίξω μόλις σε δω το ορκίζομαι.

Έχει περάσει μισή ώρα από την ώρα που έχουμε συνάντηση με αυτόν τον τύπο που μιλάει η Υ/Ν για να του επιστρέψω το κινητό του,και αυτός με έχει στήσει κι από πάνω.

Όνομα; Jack της είπε πως τον λένε. Και αυτή η ηλίθια του είπε το πραγματικό της όνομα. Δεν ξέρω,αλήθεια δεν ξέρω τι μπορεί να πηγαίνει λάθος.

Τότε,είδα με την άκρη του ματιού μου την σκιά ενός ανθρώπου να με πλησιάζει από τα αριστερά. Φοβήθηκα,γιατί με πλησίαζε όλο και περισσότερο. Απλά έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά,και περίμενα να δω τι θα γίνει.

"Εμ.. εσύ είσαι η Υ/Ν;" Άκουσα μια γνωστή φωνή να μου λέει. Άνοιξα τα μάτια μου και ένωσα τα φρύδια μου μπερδεμένη.

"...Jungkook;" Είπα όταν κοίταξα για να δω ποιος είναι. "Τι θες εσύ εδώ;"

"Lexi;!" Μου είπε μόλις είδε το πρόσωπο μου "Εσύ είσαι η 'Υ/Ν';" Με ρώτησε,το ίδιο μπερδεμένος με εμένα.

"Εσύ είσαι ο.. Jack;" Του ανταπέδωσα εγώ,και εκείνος γέλασε.

"Γιατί γελάς;" Τον ρώτησα

"Όχι,δεν είμαι εγώ ο Jack.." απάντησε εν τέλει "Όπως φαντάζομαι πως κι εσύ δεν είσαι η Υ/Ν.."

"Τι εννοείς;"

"Ο Taehyung με έστειλε,το κινητό είναι δικό του.." είπε "Όπως κι εσένα σε-"

"Έστειλε η Υ/Ν.." ολοκλήρωσα εγώ την πρόταση του,και αφού κοιταχτηκαμε,αρχίσαμε να γελάμε.

...

"Τι σου είπε δηλαδή;" Τον ρώτησα γελώντας,καθώς περπατούσαμε στο πάρκο.

"Ε Jungkook,πάνε εσυ ρε σε παρακαλώ" μου είπε,προσπαθώντας να μιμηθεί την φωνή του Taehyung "θα με περάσει για βλάκα ρε που δεν της το έχω πει τόσο καιρό,πάνε εσυ ρε.."

"Εμένα η Υ/Ν μου είπε πως φοβόταν να πάει μόνη της στην συνάντηση.." είπα και με κοίταξε. Και αρχίσαμε πάλι να γελάμε.

"Χαχα.. ωραία συζήτηση,αλλά έλα να κάτσουμε λίγο" είπε,δείχνοντας ένα παγκάκι κι εγώ τον ακολούθησα

Καθόμασταν για περίπου.. πέντε λεπτά; όταν ο Jungkook αποφάσισε να σπάσει την σιωπή.

"Lexi;" Είπε

"Ναι;"

"Νομίζεις πως αυτό το πάρκο είναι όμορφο;" Με ρώτησε κάπως διστακτικά.

"Κοίτα,εμφανισιακά του λείπουν κάποια πράγματα." Είπα "Όμως έρχομαι εδώ από όταν ήμουν μικρή,και έχω αποκτήσει όμορφες αναμνήσεις από αυτό το μέρος. Οπότε ναι,είναι όμορφο"

"Βλέπεις,σου φαίνεται όμορφο επειδή έχεις δεθεί συναισθηματικά μαζι του." Είπε εκείνος "Έχεις περάσει πολλές στιγμές εδώ,όμορφες και άσχημες,για αυτό το αγαπάς"

"Αυτό που κολλάει όμως;" Τον ρώτησα,και εκείνος πήρε λίγη ώρα να απαντήσει.

"Πουθενά μωρέ,κουβέντα να γίνεται.." είπε και γέλασε αμήχανα,ξύνοντας τον σβέρκο του.

"Jungkook.."

"Lexi.."

"Πες μου τι εννοείς" του είπα εγώ και μετά από ένα αναφωνημα του,μου απάντησε.

"Μπορεί να μην έχουμε περάσει πολλά μαζί,αλλά πάντα πίστευα πως ήσουν όμορφη.." είπε.

"Jung-" πήγα να πω,αλλά δεν πρόλαβα,όταν ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου.

Μετά από λίγο,τραβήχτηκα πίσω απότομα.

"Lexi;" Είπε εκείνος,απτόητος "Θες να αποκτήσουμε και μαζί αναμνήσεις;"

Taehyung's P.O.V

"Δεν το πιστεύω ότι εσύ είχες βρει το κινητό μου εκείνη την μέρα.." της είπα,μέσ' την ντροπή "Ρεζίλι έγινα!"

Εκείνη γέλασε και είπε "Σιγά ρε. Εγώ δεν μπορώ να πιστέψω πως στείλαμε και οι δύο άλλα άτομα και δεν πήγαμε εμείς οι δυο.."

"Και όχι δύο οποιαδήποτε άτομα.." της είπα εγώ μέσα από το τηλέφωνο

"Πως λες να πήγε με αυτούς τους δύο; Έχουν να μιλήσουν μήνες.." είπε εκείνη από την άλλη άκρη.

"Ειλικρινά Υ/Ν,δεν ξέρω.." είπα εγώ "Πιστεύω πως δεν πήγαν τόσο ασχ-"

"Taehyung!!" Άκουσα την μητέρα μου να φωνάζει από κάτω "Έλα εδώ!"

"Συγνώμη αλλά πρέπει να-"

"Πήγαινε!" Μου είπε πριν προλάβω να τελειώσω "Θα τα πούμε!"

"Αντίο!" Είπα εγώ με την σειρά μου και έκλεισα το τηλέφωνο

...

"Taehyung,κάθισε κάτω σε παρακαλώ.." μου είπε η μητέρα μου και έδειξε τον καναπέ με το χέρι της,όπου κάθονταν και τα υπόλοιπα τρία αδέρφια μου. Το ίδιο μπερδεμένο βλέμμα με το δικό μου ήταν στα πρόσωπα τους.

"Συνέβη κάτι;" Ρωτησα και πήρα μια θέση δίπλα στον Yoongi,ο οποίος είχε ρίξει το χέρι του μέσ' τις παλάμες των χεριών του. Ο Jimin και ο Jin τον κοιτούσαν το ίδιο μπερδεμένα με εμένα.

"Πρέπει να σας μιλήσω για κάτι,κάτι που έγινε πριν πολλά χρόνια..

Ένα χρόνο πριν γεννηθείς εσύ,Taehyung.."

Και τότε ο Yoongi σήκωσε το κεφάλι του από τις παλάμες του και με κοίταξε..

"Αλήθεια,λυπάμαι.."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Α/Ν;
Αναστηθηκα.