𝐏𝐔𝐙𝐙𝐋𝐄 𝐏𝐈𝐄𝐂𝐄𝐒 | 𝐊𝐢𝐦 𝐓𝐚𝐞𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠

44: Θα πάμε πισω

"J-Jungkook;"

"Ναι Taehyung,εγώ είμαι.." είπε ο Jungkook,στον οποίο το γεγονός ότι στεκόταν μπροστά στον Taehyung εκείνη την στιγμή,φαινόταν ψέμα.

"Γιατί ήρθες εδώ;!" Τον ρώτησε ο Taehyung,μέσα από τα σίδερα ενός κελιού,στο οποίο τον είχαν βάλει να ξαπλώσει αφού λιποθύμησε.

"Δεν ήρθα μόνος μου.." είπε.

"Τι εννοείς;!" Ρώτησε ο Taehyung,τρέμοντας στην ιδέα πως έχει φέρει και τους άλλους μαζι του.

Ήθελε πρώτα να μιλήσει στον κολλητό του,και μετά σε όλους τους άλλους.

"Ααα,όχι,όχι.." είπε ο Jungkook και γέλασε "Εννοώ μου τηλεφώνησαν,δεν έχω φέρει κανέναν άλλον μαζί μου.."

Αυτό καθησύχασε τον Taehyung.

"Λοιπόν,τι λες;" Τον ρώτησε ο Jungkook.

"Πάμε..!" Είπε ο Taehyung,και κάπως έτσι έφυγαν από την φυλακή.

Με την ελπίδα,πως δεν θα ξαναχρειαζόταν ποτέ να βρεθεί εκεί μέσα,και να δει τον άνθρωπο που ευθύνεται για όλα..

...

"Ουαου.." είπε ο Jungkook και έμεινε με το στόμα ανοιχτό,όταν ο Taehyung τελείωσε την εξήγηση του περί του τι πραγματικά είχε συμβεί.

Ο Taehyung γέλασε "Το ξέρω.."

"Χαίρομαι που τουλάχιστον δεν είστε αδέρφια.." είπε ο Jungkook,ξεφυσωντας.

"Εμένα μου λες.." είπε ο Taehyung "Αφού όταν το έμαθα,το μόνο που ήθελα ήταν να τρέξω να γυρίσω πίσω.."

Μετά από αυτό,επικράτησε μια νεκρική σιωπή.

"Γιατί δεν το έκανες;" Ρώτησε ο Jungkook.

"Ποιο πράγμα;"

"Γιατί δεν γύρισες πίσω;!"

Ο Taehyung δεν απαντούσε.

Η αλήθεια ήταν,πως δεν το είχε σκεφτεί αυτό.

Γιατί δεν του είχε περάσει από το μυαλό να γυρίσει πίσω και να τα αφήσει πίσω του όλα αυτά;

"Γιατί.. ίσως.." ξεκίνησε να λέει.

"...Ίσως κάποιες φορές είναι καλύτερα να πηγαίνουμε μόνο μπροστά,να μην γυρνάμε ποτέ πίσω."

Αυτή η πρόταση του Taehyung άφησε τον Jungkook άφωνο.

Δεν θέλει να γυρίσει πίσω σε αυτούς;

Σε εκείνη..;

"Όμως,κατάλαβα πως σε αυτή την περίπτωση,δεν μπορώ να μην γυρίσω πίσω." Είπε ο Tae,και γύρισε να τον κοιτάξει με ένα χαμόγελο.