so many things i've never tried
the same thought stopping me everytime
oh, i hear thunders from the clear sky
but hold on, where am i?
Ciemny pokój, wypełniony drażniącą ciszą.
Szare jak popiół ściany.
Pięć łóżek, jedne drzwi zamykane kratą i kilkoma zamkami.
A w środku oni.
Nie rozumiejący co się wokół nich dzieje. Zagubieni, zszokowani, umierający.
Umierający od wszystkich emocji, które gotują się w ich wnętrzach, nie pozwalając przeżyć żadnego dnia spokojnie.
Śmiech? Radość? Szczęście? Miłość?
Czym one tak na prawdę są?
Zapytaj któregokolwiek z nich.
Odpowiedzią będzie jedynie głucha cisza.
Andreas Wellinger.
Stephan Leyhe.
Karl Geiger.
Richard Freitag.
Markus Eisenbichler.
Piątka, o której śmiesz mówić, że wiesz wszystko.
Tak na prawdę nie masz pojęcia, jacy są w rzeczywistości.
O ich znikomym istnieniu, każdym dniu splamionym bezsilnością, każdą nocą wypełnioną do rozpustu demonami.
Demonami ich dusz.
Demonami, od których nie potrafią się uwolnić.
Demonami, które karmią się ich bólem.
Demonami, które śmieją się do rozpuku, widząc, jak dzień po dniu, kawałek po kawałku, cząsteczka po cząsteczce umierają.
Unoszą się w powietrzu, starając oddać się chwili i uwolnić umysł.
Tak na prawdę w ich głowie krąży jedna i ta sama myśl.
Może upadnę i w końcu poniosę śmierć?
A po zejściu na ziemię, unoszą kąciki ust, wmawiając sobie i innym, że wszystko jest okej. Że są szczęśliwi, że są wdzięczni, że kochają to co robią i kochają swoje życie.
Witam. Zagrajmy w grę. Grę, w której wygraną, jak i zarazem ucieczką, jest śmierć.
Nazywam się oprawca. Moją tożsamość poznacie później.
W ciągu dziesięciu dni, będę ich zabijać. Jeden po drugim. Będę uwalniać ich od męczarni, przez którą przechodzą każdego dnia. Wyzwolę wszystkie demony mącące w ich wnętrzach.
A wy dowiecie się o nich więcej, niż kiedykolwiek wcześniej.
Przetrwa najsilniejszy.
Ale czy na pewno?
~S
