Etrafıma baktığımda nerede olduğumu çok iyi biliyordum ve nereye gideceğimi de. Ayağa kalktım ve adım atmaya başlamıştım, ameliyathanenin oraya.. her attığım adımda başım daha da dönerken bunu takmıyordum. Sonuçta içeride olan kişi ne kadar pislik olsa da o benim babamdı değil mi?
Lisa'nın koltukta uyuyakaldığını görünce tebessüm ettim. Ne iyilik yaptım da bu kızı kazanmıştım? Yavaşça yanına oturdum. Hemen gözlerini açmıştı.
Lisa:Sen neden buradasın? Yatman gerekiyor.
Jennie:Cidden mi? Ne oldu, çıktılar mı?
Lisa:Şey, az önce kan aldılar birisinden ve hala bir haber yok.
Aklıma gelen şeyle yavaşça kalktım ve Lisa'ya döndüm.
Jennie:Ben 2 dakikaya geliyorum.
Başını salladığında arkamı döndüm ve koridorun sonuna gidip onu aramıştım. Annemi..
Jennie:Gelecek misin?
A:Neye kızım?
J:Bildiğini biliyorum.
A:Kızım ben yurtdışındayım. Nasıl geleyim?
J:Başından söyleseydin keşke.
A:Neyi kı-
Yüzüne kapatmıştım. Haketti.
Sanırım yüzümü yıkamam gerekiyordu. Ve su içmem..
Lavaboya gidince aynadan kendime bakmıştım. Keşke bakmasaydım. Göz altlarım mor ve dudaklarım kurumuştu. Ve tipim, boktu. (Jennie'ye inandık mı? Tabiki de hayır!)
Aklıma babamın gelmesi ile hemen yüzümü yıkadım ve geri Lisa'nın yanına gittim. Bekleme yerine oturduğum an ameliyathaneden çıkan doktor ile hemen ayaklanmıştık.
Jennie:B-Babam nasıl? İyi o.. değil mi?
Doktor:Öncelikle çok zorlu bir ameliyattı. Ve maalesef... kurtaramadık.
Bacaklarım tutmuyordu. Hissetmiyordum. Artık beni taşımayacaklarını hissettiğimde kendimi yere bırakmıştım.
Babamla geçirdiğimiz anılar gözlerimin önünden film şeridi gibi geçerken kalbim acıyordu. Bana bisiklet sürmeyi öğrettiği zaman, ilk sinemaya gidişimde beni korku filmine sokması ve korkudan altıma yapmam, anaokulunda sevgili yaptığımı öğrendiğinde yalandan kızması, annemle kavgaları ve ayrılmaları....
Ne olursa olsun o benim babamdı. Canım, can parçam.. peki ben ne yaptım? Evden kovdum onu. Belki de kaza anında biz de kalacaktı ve böyle bir şey olmayacaktı. Keşke onu affetseydim. Keşke!
Elimin tutulması ile Lisa'ya baktım. Gözlerimden yine yaşlar akarken bu sefer umursamadım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
Neden her şey benim başıma geliyordu? Ölünce hepsi geçecek miydi? Cidden... bazen ölme isteğimi bastıramıyorum. Ve şuanda da öyle oluyor sanırım.
Lisa'nın kollarından ayrılarak arkamdan dediklerini umursamadım ve gözüm dönmüş bir şekilde hastaneyi terk ettim..
Mağaradan selam!
YoonNie videoları ile kafayı bozdum sanırım:(((
Nasıl YoonNie shiplemeye başladınız?
Ben: İkisinin gülüşleri... o kadar güzel gülen bir ikili cidden görmedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Shiplemeye başlamama yardımcı olan foto:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
