KARANLIKTI O... [PJM]

-6-

Yatakta kıvranmaktan bir türlü uyuyamıyordum. En sonunda yatakta doğrulup Jimin yatıyor mu diye baktım ama o yoktu. İyi de o hangi ara gitti ya? Hiç ses felan da çıkmadı. Belki arada sızdığımda gittiyse olabilir. E ben burda tek başıma ne yapacaktım. Büyük ihtimalle yukarı çıkmıştır çünkü oda kapalı değildi. Bende merak edip sessizce yukarı çıktım. Belki de yukarıda uyuyup kalmıştır. Ses yapıp da gece gece rahatsız etmeye gerek yok. Salona gittiğimde tam da tahmin ettiğim gibi uyuyup kalmıştı. Onu öyle görmek o kadar huzur vericiydi ki size bunu istesemde anlatamam. Hemen yanına gidip üstüne bulduğum bir örtüyü rahatsız etmeden örttüm. Ve yanında ses yapmadan oturdum. Şimdi rahatça izleyebilirdim onu. Yüz hatları o kadar güzel ki bu adama aşık olmamak elde değil. Bir insan bu kadar kusursuz olmamalı. Bu kadar karizmatik ve asi olamaz. Bu insan mı ya? Cidden onun bu halleri beni şüpheye düşürmüyor değil. Bir melek değil belki ama onun kadar rahat ve huzur verici biri. İyi ki de aşık olmuşum dedirtiyor bana. Ben ona göre değilim, onun gözünde hiçbir değerim yok belki de ama benim için o çok farklı. Bu yüzden çok acı çekermiyim bilmiyorum ama eğer çekeceksem de gelecek acı bundan gelsin ya. Bir ömür çekmeye hazırım ben..

***

Onu öylece salonda bırakıp tekrar aşağı inmiştim. Çünkü daha fazla yanında kalırsam uyuyabilirdim ve bu iyi olmazdı benim için. Çünkü bu durumu ona açıklayamazdım. Neden bilmiyorum ama bir türlü yatamıyorum. Uykumu galiba Jimin'e verdim. Odasına göz gezdirmek belki onun özeline girecek ama sıkıntıdan başka bir şey yapamazdım. Telefonum da yok zaten yanımda. Çünkü Jimin bey aldı. Tabi yine bir şey diyemediğim için malesef yalnızım. Odası içime huzur dolduruyor ister istemez. Nedeni çok açık zaten-seviyorum- değil mi? Ooo saat de zaten 9.00 olmuş. Yukarı çıkıp bir şeyler atıştırabilirim bence. Sonra da dışarı çıkabilirim. Sonuçta evde kalamazdım böyle.
Tekrar yukarı çıktığımda onun hala uyuduğunu gördüm. Galiba çok yorgundu. Neyse onu uyandırmadan sessiz sedasız yemek yiyip dışarı çıkayım.

YAZAR:
Eda dışarı çıktığında biraz tedirgin olmuştu. Çünkü onu da bekleyen bir tehlike olduğunu söylemişti Jimin. Şimdi uyandığında yanında göremezse Eda'ya kızabilirdi. Ama o da evde oturmak yerine etrafı seyretmeyi istiyordu. Dışarısı çok güzeldi, aslında gezilecek bir sürü yanı olmasına rağmen oramanlık bir alanda olduğu için çok derine gitmek istemiyordu. Çünkü yanında telefonu yoktu. Hem olsa da kaybolabilirdi. Bıraz daha dolaştıktan sonra eve geri döndüğü sıra Jimin'in dışarı çıktığını gördü. Anlaşılan evde olmadığını fark etmişti.

Eda"Jimin! Burdayım."diyip yanına gittiğinde karşısında sinirden deliye dönmüş bir halde gördü Jimin'i. Bu haline Eda şaşırmıştı. Alt tarafı biraz dışarı çıkmıştı.

Jimin"Nerdesin sen ya?"diye resmen kükremisti.

Eda"Niye bağrıyorsun Jimin? Dolaşıyordum, ne var bunda?"diyip bağırmasına karşın o da sinirlenmişti.

Jimin"Niye mi bağırıyorum? Sen beni çıldırtacak mısın kızım? Sana bir şey oldu diye aklım çıktı benim burda! Bu başıboşluk da ne ya!"desede aklının onda olmasına bir yandan sevinsede bağırışına hala sinir oluyordu.

Eda"Ne yapayım Jimin, evde çok sıkılmıştım sende yatıyordu uyandırmadan çıkıp bir dolandım geri geldim. Niye bu kadar büyütüyorsun bunu?"

Jimin"Haber verebilirdin ve bende gelebilirdim. Daha dün seninle ne konuştuk şimdi ne yapıyorsun. Lütfen dediklerinle yaptıklarını bir tut. Sana güvenemeyecek miyim ben? Adam silahlı biri, istese öldürebilir. Seninde benim yüzümden tehilikede olduğunu söylerken ne ile dinledin beni?"

Eda"Ya sana da iyilik yaramıyor. Konuşmuş olabiliriz ama ben zaten çıkarım demistim sana. Güvenmemen için sana bir şey yapmam lazımdı. Oysa ben senin güvenine zarar vermedim. Bu olay buraya kadar gelmemeliydi bence. Güven konusunda bende sorun yok. Ben kimsenin duygularıyla oynamam."