The Cold Guy Baby

Chapter 7

~~Ellaine POINT OF VIEW~~

"T-tyler..?." Nauutal kung sambit.

He smileng stared directly into my eyes and responce.

"Yes,i am.."

Bigla kung naikuyom ang kamao ko at umigting ang panga kung nakipagtitigan sa kanya.

~ARGH!! Ka bwisit ang taong to!. Nanahimik na nga ako diba.??

''Please take a sit baka mangalay ang paa mo sa kakatayo.''

As usual naka ngising tugon nya na ikina singkit ng mata kung tinitigan siya.

I smirk smile.

''No,Thanks but i'm leaving.'' Matigas kung sagot sa kanya na ikina kunot nuo niyang tignan ako.

And there's his eyes full of madness but he just controlling his self.That gaze of him i can't be forget.

''Ellaine.'' Kalmado niyang sambit sa pangalan ko na ikina irap ko lang.

"Im sorry Mr.Monteverde. Hindi ko matatanggap ang trabaho.." pagpasensya ko at agad na tumalikod

~I'm not that kind of stupid na papayag sa gusto niyang mangyari! D@MN HIM!!

Naka-ilang hakbang pa lang ako nang magsalita ito na ikina tigil ko.

''Dare to go on that f*cking door ellaine,i'll swear..Hindi ako magdadalawang isip na sirain ang kung anung meron ka!.'' His voice is full of autoritive.

Galit ko siyang hinarap habang naka kuyom ang mga kamao ko.

''Then do it! dun kana man magaling,hindi ba?.'' Paghamon ko sa kanya na gusto ko namang bawiin.
Kinakabahan kasi ako sa pagtitig niya sa'kin ng seryoso.

Kita ko panu umigting ang panga niya at bahagyang napa-pikit ng mariin at agad ding nagmulat.

Frustration traces on his face.

Lately his face turn into soften.

''Just don't argue with me,ellaine..I'm doing this for your own good.''
Kalmadong sabe nya na ikina ngisi ko ng bahagya.

''Hindi ako namumulubi para tulungan mo,tyler at Hindi pa ako baliw para sa kalokohan mo.'' Galit kung sambit at akmang humakbang ng magsalita ito.

''You already sign the contract. Alam mo kung anong policy ang nararapat sa mga taong hindi tumutupad sa usapan. If you won't go in jail then,accept me as your new boss.'' Diin niya na ikina tigil ko.

Hindi ako maka-imik dahil totoo.

Kita ko pag ngisi nya na sa pagkakaalam niyang wala akong laban.

He walk through me with his smirking smile.

''Stay and we talk.'' Dugtong niya na ikina ngisi ko ng tipid.

''Gawin mo kung anung gusto mo tyler,pero hindi ko tatanggapin ang trabaho.'' Matigas ko paring sabe at humakbang para lumabas sa opisina niya ngunit hindi pa ako nkalabas ng mabilis nyang hinablot ang braso ko kya npaharap ako sa knya.

"Why you doing this to me ellaine?,.Nagsisi na ako and please forgive me." He ask and beg.

Winaksi ko ang kamay nya pero hindi man lang natinag kaya nakipagtitigan ako sa kanya.

Umigting ang panga ko at buong tapang ko siyang sinagot.

Gusto kong ilabas ang lahat.

Lahat ng saloobin ko dahil para na akung sinasakal.Binabara ang lalamunan ko at pakiramadam ko kaunti na lang sasabog na ako sa sobrang galit.

''I can't forgave you!. ' Simula ko na ikina titig niya sa mga mata ko halatang hindi makapaniwala.

''Hindi kita mapapatawad sa ginawa mo sa'kin nuon,Tyler. Bakit ko 'to ginagawa? ' .Nanubig ang mata kung sambit.

''B'cuz I hate You!.ayaw na kitang makita pa.'' Patuloy ko at nagsilaglagan ang mga luha ko na hindi ko napigilan pa.

''Stop it ellaine..'' Pagpahinto niya sa'kin at agad akung niyakap.

''Please stop,D@mn! You make it harder for me,so please stop.'' Patuloy niya na hindi ko pinakinggan.

''Ayaw ko ng maradaman ang sakit,Tyler dahil paulit-ulit bumabalik ang nakaraan ko kasama ka.''

''God,tama na.'' Usal niya sa mahinang boses pero nagpatuloy lang ako.

''Hirap na hirap ako,Tyler. Kung bakit hindi mo man lang maramdaman 'yun?.'' Humihikbi kong sabe.

''I'm sorry,im so sorry. I'm D@MN!. And i can't blame you to hate me. Tumahan ka na. Dahil nahihirapan akong makita kang umiiyak.'' Saad niya bago inilayo ang sarili sa'kin.

Pain and guilt traces on his face.

He stared me into my eyes and wipeng my tears na hindi man lang ako pumalag.

~Hirap akong patawarin siya kaya Pakiramdam ko nasaktan ko sya.

''Stop crying. Hindi na kita pipiliting patawarin ako. Ayos lang, kahit pa isumpa mo ako at kamuhian,ellaine. Its serves me well right?. Pero sana h'wag mo akong itaboy palayo sa'yo.Hindi ko kaya.'' Nahihirapan niyang saad at namumula ang matang tumitig sa akin.

Napa iwas ako sa mga titig niya dahil pakiramdam ko anumang oras bibigay ako.

Mahina ako kaya iniiwasan ko iyon.

~Gusto kong maka-iwas.

''I'm leaving and please tyler.Don't stop me.'' Paki-usap ko sa kanya na ikina yuko nya at tinalikuran ako.

Walang lumabas na salita sa bibig niya kaya hindi na ako nag-antay pa at tuluyan ng umalis.

-

-

Panay buntong hininga ko nang mapansin ako ng anak ko.
Kahapon ng mag leave ako sa trabaho kaya alam kong nagtataka yan dahil hindi na ako umaalis.

Sinundan ko sya ng mata nang maupo ito sa tabi ko habang titig na titig sa akin.

~Haayysstt.

"Mama may umaaway ba sayo? Bat ka po malungkot?." He ask.

Npatanga ako at walang maisagot.

~Sheteyy. Anung sasabihin ko?

"Huo nga ellaine..bat ba..?" Singit nman ni Caleb na ikinatitig ko dto at sinundan sya ng taas kilay na tingin.

"Tskk." Smirk kung sbe at iniwas ang titig sa kanya.

"Baby..kita mo nagsusungit na naman ang Mommy mo. May Period ata.." Sumbong ni Caleb sa anak ko na ikinangiti nito at natatawa.

Yung kilay ko halos magkasalubong na dahil sa inis ko sa lalaking to.

~Ang hilig nyang sumingit.

"Bat ka nandito..dba may trabaho ka.?." Tugon sa may halong inis na boses.

Imbes na magreact sya na prang tinataboy ko na sya isang malapad lang na ngiti ang ginawad nya at inabala ang sarili sa anak ko.

"Na mi-miss ko na kasi si Tyson ei kya naisipan kong dumalaw pero kung ayaw mo uuwi ako mamaya.." Sagot niya na sa nagpapaawa effect pa.

Npa irap ako at tumayo na.

"Umuwi kana may trabaho kpang aasikasuhin.." pagtaboy ko.

~Bakit nga ba hirap kung ko syang kausapin. Ah basta... Ayaw ko sa presensya nya naiilang ako satwing pumupunta sya dto sa bahay.Hindi ako komportable.

Tumungo ako ng kusina pra ituon ang sarili sa nka tambak na hugasin.

D pa kasi ako nkapag hugas ng pinggkan simula kahapon.. Tinatamad ako at naiisip ko yung trabaho ko.

~Pero hayyystt.

~D bale na. Makalayo lang ako kay tyler. Bka mabuko nya ako.

Ramdam kong may humihila sa damit ko kya npayuko ako at npansin ko si tyson.

"Hmmmp.."

"Mama gutom na po ako.." reklamo nya kya niluhuran ko sya pra mpantayan.

"Okay, Wait lang ha. Kakain tayo sa labas dahil ipapasyal kita kahit saan mo gusto.." nakangiti kung sabe sabay kurot sa kabilang pisngi nya.

Lumapad nman ang ngiti nya.Kita tuloy yung mapuputi at pantay pantay nyang ngipin.

"Nak..yung...si---" hirap kung banggit kay caleb nang magsalita agad si tyson..

"Naka uwi na po sya mama...ayaw mo raw kasi syang kausapin.." sagot nito habang nkatitig sa mata ko.

Npatungo ako at ningitian sya ng pilit..at inayos ang buhok nito.

"Nak,may rason si mama kaya ayaw ko syang kausapin hindi mo rin yun maiitindihan dahil bata ka pa." sambit ko na ikina nguso nito.

Alam kong nagtatampo naman to.

"Big boy na po ako and call me babe pra wla pong magtatangkang manliligaw sayo mama.." nakangisi nyang sbe.
Npatawa ako at tumayo na sbay ginulo ang buhok nya.

"Sus..sige na po susunod na o sya sige,go to your room and take a shower dahil aalis tayo,okay?." Sbe at utos ko na agd nya nmang sinunod at kumaripas ng takbo.

I sighed.

~Tyson,nak. Paano nlang pla kung hanggang ngayon nasa puder pa ako ng papa mo?. Maging masaya ba ako?. Mabubuo pa kaya tayo?.
~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~
~~TYLER POV ~~

Napapahilot ako sa sentido ko dahil sa kakaisip kay ellaine.

She refuses the job.

And Damn!! Wala akong alam saan sya umuuwi.
Kung okay ba sya.
Kung ayos lang ba ang kalagayan nya.

Damn!!! Mababaliw ako sa kaiisip.

Nai-sandal ko ang ulo ko sa swivel chair at naipikit ko ang mata ko.

~Aist!!

I get my cell and call someone.

"Its me,kmusta na ang pinapagawa ko sayo.Did you find her?." Atat kong tanong at gustong gusto ko ng malaman ang sagot.

"Mr.Monteverde,confirm ho sya nga yung pinapahanap mo,.kaya lang ho..may bata po syang kasama at parang anak nya.Sigurado po ba kayong sya yung babaeng yun?.''Sagot niya sa kabilang linya na ikina tigil ko.

Kumabog nang husto ang puso ko.

Para akong nakaramdam ng kakaiba.

"Mr.Monteverde.." untag ng kausap ko sa kbilang linya dahil natahimik ako at hindi maka kibo.

"Hah.''

''Are you sure,siya po 'yun?.''

''Manmanan mo muna,pupunta ako just give me her address and the exact details im going right away.." agad kong sagot at ibinaba ang tawag.

Agad akong tumayo at napabuga ng hangin.

Napahimas ako sa batok ko at palakad lakad sa harap ng pinto bago ko naisipang lumabas.

~I can't emagine.Paano pero nalaglag yung anak namin six years ago.