OF GOLD AND OBSIDIAN

Chanyeol and Irene

Yazar: fauxglitter
Çeviri: Mona

O geceden sonra Chanyeol, gittiği her yerde Baekhyun'u görmeye başlamıştı. Sabah kahvesini almaya gittiği kafede, alışverişe gittiğinde ve hatta filmlerde bile görür olmuştu. Baekhyun'un kalabalığın içinde kaybolmadan sadece birkaç saniye süren sık ama kısa sürdükten sonra.

Daha iyisini bilmeseydi eğer, Baekhyun'un onu takip ettiğini düşünecekti Bazen, Baekhyun'un kendi hayal gücünün bir ürünü olup olmadığını bile merak etmişti. Baekhyun, Chanyeol'un varlığından haberdar olduğunun hiçbir belirtisini göstermiyordu. Sadece Chanyeol'un hayatının arka planında, belli bir mesafeden onu lanetlemeye kararlı bir hayalet gibiydi.

Baekhyun'u bir daha tekrar görmeyeceğinden eminken onu tekrar ve tekrar görmek çok garip hissetirmişti. Kulüpteki o geceden sonra, bunun bir çeşit ayrılık olmasına karar vermişti. Baekhyun'u hemen hemen gittiği her yerde gördüğü için, yaşamına gerçekten devam etmek daha zordu. Gizemli eski sevgilisini her gördüğünde, ilgisi ve merakı bir çentik haline gelmişti ve Chanyeol, Baekhyun'un hayatında neler yaptığını sık sık merak etmişti.

Ancak, Chanyeol hayatının uzak kenarlarında Baekhyun'dan kaçınmakta iyiydi. Eğer Baekhyun ona bu şekilde musallat olmak istiyorsa, Chanyeol umursamamaya karar verecekti çünkü Baekhyun'un varlığı onun garip bir huzur hissi vermesine neden oluyordu.

Ne kadar ironik, tüm kalbiyle nefret etmesi gereken bir kişi ona huzur veriyordu.

"Baekhyun'un bu kadar sık ​​karşına çıkmasının ardındaki art niyeti düşünmüyor musun?" Irene, bir akşam yemeği randevusu sırasında endişesini dile getirdi, kaşları keskin bir şekilde çatıktı. "3 ay boyunca tamamen kaybolduktan sonra aniden tekrar geri döndü. Onu tesadüf olmayacak kadar sık ​​görüyorsun."

Chanyeol "Art niyet mi? Bununla ilgili bir şey bilmiyorum." dedi rahatsız bir şekilde "Benim tarafıma tek bir bakış bile atmıyor. Sanki onunla aynı yerde olduğumu bilmiyor."

Irene, derin bir şekilde iç çekti ve Chanyeol'un kolunu sıkmak için uzandı. "Ona güvenemezsin. Sana nasıl ihanet ettiğini unutma. Onu bir daha gördüğünde, arkanı dön ve hemen ayrıl, tamam mı? Daha temkinli olman gerek! Bu bana çok şüpheli gibi geliyor."

Chanyeol, yumuşak bir iç çekişiyle karşılık verdi. "Haklısın. Dikkatli olacağım."

Ancak, Irene'e verdiği söz yaklaşık üç gün sonra bozulmuştu.

Chanyeol çiçekçide bir arkadaşının doğum günü için özel bir buket sipariş etmeyi umuyordu. Mağazaya girip çok tanıdık bir sırtı gördüğünde adımlarında hemen donmuştu. Sakat olmuş gibi bir an için sessizce ayrılmayı ve eski sevgilisini ondan birkaç metre uzakta durduğunu görmemiş gibi davranması gerektiğini düşünmüştü. Ancak, Baekhyun o anda dönünce göz göze gelmişlerdi.

Gözlerini, dudaklarının şaşırmış bir şekilde ayrıldığı kısa esmerden ayırmak zordu. Sonsuzluk gibi göründükleri için birbirlerine baktılar, bedenleri heykel gibi donmuştu. Chanyeol'un kalbi göğüs kafesinde çok hızlı bir şekilde attığı için Baekhyun'un duyup duymadığını merak etmişti. Baekhyun ile yüzleşmeye hazır mıydı? Chanyeol emin değildi. Sonuna kadar bir korkaktı ve yapmak istediği tek şey yaklaşmakta olan çatışmadan uzaklaşmaktı.

Şaşırtıcı bir şekilde, Baekhyun, Chanyeol'a küçük bir gülümseme sunarak gergin sessizliği bozan kişi oldu. "Merhaba, Chanyeol."

Chanyeol, Baekhyun'un adını telaffuz etmesiyle, vücudunda ki tüm tüyler diken diken olmuştu, heceler, nostaljik bir melodi gibi dilinde yuvarlanmıştı. Nasıl cevap vereceğini bilmiyordu ve basitçe gergin bir baş selamı vermeye karar verdi.